Problems ۵ 5SOS ۵ Wattys 2019 WINNER

11.

Pov Ellie.

Ik ruik de geur van een pizza en ik moet zeggen dat het verdomd goed ruikt. Ik krijg denk ik toch een beetje honger..

Luke neemt zijn pizzadoos van Ashton aan en hij opent het. Hij pakt een pizza punt en neemt een hap.

Het ziet er echt mega lekker uit.

Luke kijkt naar me en knikt naar de pizza doos.

Ik glimlach naar hem en pak een pizza punt. Na deze heb ik waarschijnlijk toch geen honger meer. Ik neem een klein hapje.

"Ik dacht al dat je wel zin had in een stukje." Zegt hij met een lieve glimlach.

"Heb je daarom deze gekozen?" Vraag ik met een frons.

Hij kiest nooit deze pizza.. "Ja." Zegt hij.

"Dat had je niet hoeven doen." Zeg ik en voel me schuldig.

"Afwisseling is wel eens lekker." Zegt hij en hij haalt zijn schouders op. Hij pakt zijn tweede pizza punt. Jeetje, hij eet wel snel.

Ik glimlach naar hem en neem het volgende hapje. Het is lekker, maar ik heb het gevoel dat ik al twee pizza's op heb. Ik eet langzaam verder terwijl ik mijn mobiel pak.

Mama: Hoe laat kom je thuis? Dan weet ik wat ik kan doen met het avondeten x

Ik: ik heb niet zo'n honger dus je hoeft geen rekening met mij te houden, ik kom zometeen naar huis

Mama: Is goed, je mag ook wel langer blijven bij je vrienden!

Ik denk dat ze helemaal niet wil dat ik langer blijf, dus ik blijf hier ook niet te lang. Ik neem de laatste hap van mijn pizza, gelukkig maar, want ik ontplof zo nog. "Ik ga weer naar huis." Zeg ik en de jongens kijken op van de televisie.

"Ik breng je wel." Zegt Luke als hij zijn laatste pizza punt pakt. "Hm, wil je deze nog eten?"

Ik zie aan zijn blik dat hij er zelf nog zin in heeft, dus ik schud mijn hoofd. Ik heb er toch geen zin meer in. "Ik ga vast mijn jas pakken." Zeg ik en sta op. Ik loop naar de gang en trek mijn jas aan. Ik hoop dat die fucking pijn bij mijn ribben eens weg gaat..

"I'm ready." Zegt Luke die zijn jas ook aantrekt.

Ik glimlach kleintjes naar hem.

"Gaat het wel?" Vraagt hij zacht en een tikkeltje bezorgd.

"Jawel.. het doet alleen pijn." Zeg ik zacht.

"Dat snap ik, mag ik het misschien zien?" Vraagt hij.

"W-waarom?"

Hij haalt zijn schouders op en legt zijn hand op mijn schouder.

Ik pak de onderkant van mijn shirt vast en trek het omhoog.

Zijn mond valt open van de schrik en hij kijkt me aan. "Het is nog erger dan ik dacht dat het eruit zou zien.." Mompelt hij.

Ik trek mijn shirt weer naar beneden en pak mijn sleutels van thuis. "Laten we gaan." Zeg ik zacht.

Hij knikt en pakt de sleutels voor de scooter. Hij pakt de helm en geeft het aan mij. "Je mag niet nog meer gewond raken, ook al krijgen we waarschijnlijk toch geen ongeluk." Zegt hij.

Ik grinnik en zet de helm op mijn hoofd. "En jij dan?" Vraag ik.

"Dat maakt niet zoveel uit." Zegt hij en hij stapt op de scooter.

Ik klim achterop en leg mijn armen om zijn middel. Ik leg mijn hoofd tegen zijn rug en geniet van het moment.

Luke begint te rijden naar mijn huis.

Ik zie dat hij een omweg maakt, maar het maakt me niks uit. Ik kijk op als hij stopt, maar we zijn nog niet bij mij thuis.

"Ik ga even wat halen in de winkel. Ga je mee of blijf je hier?" Vraagt hij.

"Ik blijf wel hier wachten." Zeg ik en ik stap van de scooter af. Ik kijk toe hoe hij naar binnen loopt en ik wacht buiten.

Na een paar minuten loopt hij naar buiten met een tasje in zijn hand.

"Wat heb je gekocht?" Vraag ik.

Hij glimlacht en geeft het tasje aan mij. "Lekkere dingen voor jou, zodat je beter kan herstellen." Zegt hij en hij stapt weer op de scooter.

Ik frons en stap achter hem op de scooter. "Oh oké." Zeg ik en ik kijk snel in het tasje. Alleen maar chocolade. "Dit had toch niet gehoeven."

"Oh jawel." Zegt hij met een lachje en hij pakt het tasje van me over. Hij zet het tussen zijn benen en daarna pakt hij mijn armen die hij om zijn eigen middel slaat.

Ik glimlach en leg mijn hoofd weer tegen zijn rug als hij begint te rijden.

Na een paar minuten stopt hij voor mijn huis. "Zo prinses, we zijn er." Zegt hij.

Ik stap van de scooter af, haal de helm van mijn hoofd af en geef het aan Luke. "Dank je wel, Luke." Zeg ik met een glimlach.

"Geen dank." Zegt hij glimlachend.

Ik sla mijn armen rond zijn nek en ik voel zijn armen voorzichtig om mijn middel. Ik hoor de voordeur open gaan, maar ik kijk niet om. "Tot de volgende keer." Zeg ik en laat hem los.

"Doei babe, bel me als er wat is." Zegt hij en hij geeft me het tasje. "Ook als het midden in de nacht is. Ik kan je altijd ophalen."

Ik knik glimlachend en pak het tasje aan. "Nog bedankt voor dit." Zeg ik.

Hij rolt zijn ogen en lacht. "Je hoeft niet elke keer bedankt te zeggen, je verdient het." Zegt hij en zijn ogen richten op de deur.

Ik volg zijn blik en zie James staan, hij leunt tegen de deurpost met zijn armen over elkaar. "Doei Luke." Zeg ik en loop naar de deur.

Luke zet de helm op en rijdt weer terug naar huis.

"Wie was dat?" Vraagt James.

"Een vriend." Zeg ik.

🍁🍁🍁

Woman like me, yes a woman like me 🌹🖤.