Upside-Down

Hoofdstuk 3

Amber's P.O.V.

Ik had het lampje gepakt dat naast het bed op een nachtkastje stond en gooide het door het raam. Overal vlogen scherven, maar het raam was wel open. Ik sprong uit het raam en kwam hard neer. Ik maakte meteen een rol om mijn val te breken. Heb ik toch nog wat aan die parkour-lessen. Ik keek om naar het huis en zag Josh vanaf mijn kamer geïrriteerd naar me kijken. Ik draaide me om en rende snel het bos in. Josh komt sowieso meteen achter me aan. Ik keek om me heen of ik me ergens kon verstoppen. Ik liep een stuk verder het bos in, van het pad af. Er viel een tak uit de boom en ik keek verschrikt omhoog, maar toen kreeg ik een idee. Ik klom in de boom, zo hoog mogelijk. Niemand zou me nu nog kunnen zien. Ik hoorde mensen aan komen rennen. Josh was er sowieso één van... Ik bleef heel stil. De voetstappen kwamen langzaam mijn kant op en ik zag een stuk of 5 man onder de boom door lopen. ''Amber, ik weet dat je me kan horen!'' Schreeuwde Josh. ''Shit, wat gaat Mr.Adams doen als ze ontsnapt is?'' mompelde Josh hard genoeg dat ik het kon horen.

Mr. Adams? Dat is dezelfde achternaam als die van mij! Wie kan het zijn? Mijn vader is overleden en hij had geen broers. Het was zeker niet mijn opa, want die is nu ongeveer 80. De achternaam Adams is wel een vaak voorkomende naam. Het is gewoon iemand die ik niet ken. Ik bleef stil zitten. ''Krrr...'' Shit, die tak ging het niet lang meer houden. Ik probeerde mijn voet op een andere tak te zetten, maar toen ging het mis. Ik gleed uit en met een kort gilletje viel ik hard neer op de grond. Meteen werd alles wazig en ik zag Josh naar me toe komen. Déjà vu. Ik zag zijn mond bewegen maar ik hoorde niets. Toen werd alles zwart.

Ik werd wakker omdat ik mensen hoorde schreeuwen aan de andere kant van de deur. Ik lag in het bed in 'mijn' kamer. Hoe kwam ik hier? Overal was er verband en alles deed pijn. De ruzie achter de deur was tussen Josh en iemand anders. ''Je hoort haar te beschermen! Niet alleen tegen de andere groepen, maar ook dat ze zichzelf niet bijna vermoord door eerst een auto ongeluk en dan door uit het raam te springen!'' Zei de onbekende stem.

Andere groepen? Dacht ik.

''Ze ligt nu al 2 dagen in haar bed. Wordt ze ooit nog wakker? Misschien ligt ze wel in een coma en word ze pas over 5 jaar wakker! Wat dan?'' Zei de onbekende stem weer.

''Mr. Adams, het spijt me heel erg. Ik liep naar beneden om te kijken of u er al was en toen was ze blijkbaar uit het raam gesprongen! Als ik wist dat ze dat zou doen was ik gewoon bij haar gebleven en het spijt me heel erg. Als ze wakker wordt zal ik 24/7 bij haar blijven en zorgen dat er niets met haar gebeurt.''

''Áls ze wakker word.'' Zei Mr.Adams en ik hoorde de zware voetstappen weglopen.

De deur ging open en Josh deed hem weer zacht achter hem dicht. Ik deed net alsof ik sliep. Hij stond met zijn rug tegen de deur en zakte langzaam naar beneden met zijn hoofd in zijn handen en bleef zo even zitten. Toen pakte hij een stoel en zette het naast het bed neer en ging er op zitten. Hij was aardig en (noagl) knap, maar ik vertrouwde hem nog niet. Toen pakte hij mijn hand. Ik voelde een tinteling in mijn buik en ik kon een glimlach niet onderdrukken. Ik deed één oog open en keek hem lachend aan. ''Wadafuq doe je?'' Vroeg ik. Hij keek me met grote ogen aan en leek opgelucht. ''Je bent wakker!'' Zei hij lachend. ''No shit.'' Zei ik. ''Hoe lang lig ik hier al?'' Vroeg ik. ''2 Dagen.'' Zei Josh. Wat? 2 dagen? Ik probeerde overeind te komen maar ik werd meteen weer teruggeduwd door Josh. ''Rustig aan.'' Zei hij. ''De dokter zei dat je 2 gekneusde ribben, een gebroken arm, een hersenschudding en een paar diepe sneeën hebt.'' Dat verklaarde de pijn. Ik plofte terug in het kussen en vroeg: ''Wie is Mr. Adams?''

Hij ontweek mijn ogen en leek plotseling nerveus. ''Daar kom je nog wel achter. Hij komt zo denk ik.'' Zei hij voordat hij mijn kamer weer uitliep. Tegelijkertijd kwam er een vrouw binnen. ''Ze is wakker.'' Hoorde ik Josh tegen haar zeggen. Ze kwam naar het bed en zei: ''Amber, ik ben Anna en ik ben de dokter hier.'' Hier? Waar is hier? Ze deed een koffertje open die ik nog niet eerder gezien had. ''Ik ga nieuw verband om je ribben doen en de snee op je voorhoofd even schoonmaken.'' Toen ze klaar was hielp ze me uit bed en kleedde ik me aan. Er waren zoveel leuke kleren! Uiteindelijk koos ik voor een zwart hemdje, een lichte spijkerbroek, een zwarte beanie en zwarte converses.

''Wie is Mr. Adams?'' Vroeg ik aan Anna. Ze lachte en zei: ''Hij komt zo.''

Waarom doet iedereen zo geheimzinnig over hem? Ik snap het niet. Is hij de baas? Wacht.. de baas van wat? Ik had zoveel vragen. Ik liep moeizaam naar de kaptafel en kamde mijn haar. ''Ik kom morgen even checken of alles goed gaat ok?'' Zei Anna. ''Oke.'' Zei ik. Ze was aardig. Eigenlijk was iedereen aardig. Ik snapte er echt helemaal niets van. Waarom hadden ze mij ontvoerd? Niet dat ze losgeld van mijn ouders kunnen krijgen... Ik strompelde naar de bank om tv te kijken. Ik zapte tussen de kanalen totdat ik bij Pretty Little Liars kwam, wat elke dinsdagavond op tv was. Was het al Dinsdag? Dan was al 3 dagen van huis! Wat zullen ze op het werk wel niet denken? Ik hoorde geklop op de deur. Wie kon dat zijn? Mr. Adams. Schoot er meteen door me heen. ''Binnen!'' Riep ik.

____ 

(Rechts staat de foto van Amber's inloopkast)