Upside-Down

Hoofdstuk 22

Deel 2 van de Upside-Down serie

Het is vier jaar geleden dat ik Veronica had vermoord. Vier jaar geleden dat ik de leider werd van de machtigste maffia van Europa. Zoals Zach al had gezegd: Bijna de hele pack stond achter me. Een aantal niet, maar die zijn ook meteen vertrokken. Nadat ik Veronica had vermoord ben ik rond het huis gaan zoeken naar Bob. Ze had gezegd dat Zij hem had, waarschijnlijk opgesloten in de alleronderste verdieping. Maar ik kon hem nergens vinden en we vreesden het ergste.

Als leider van de machtigste maffia van Europa sta ik nu bekend als Ash Hood. Zach had het bedacht en ik heb geen idee waarom. Maar ik vind het wel een leuke naam. De afgelopen jaren ben ik al behoorlijk wat mensen tegengekomen die niet wisten wie ik was, en waren verbaasd dat Ash een vrouw is. Maar het werkt in mijn voordeel, dus het is geen probleem.

Ik stapte uit het vliegtuig en bedankte de piloot. Fijn om weer in Engeland te zijn. De laatste 3 jaar woonde ik in Engeland en bestuurde ik de maffia vanaf daar. Natuurlijk moest ik veel op en neer reizen, maar dat was het waard.

''Paspoort graag.'' Zei de man van de douane. Ik gaf hem mijn paspoort en hij keek even naar de foto en toen naar mij. ''Veel plezier in Engeland Mevrouw Hood.'' Jup. Op mijn paspoort stond Amber Hood. Amber Adams is een beetje onmogelijk, sinds ze dood hoort te zijn en ik vond Hood wel een leuke achternaam. Dus ja. Amber Hood. Daar komt Ash Hood ook vandaan. Nouja, het Hood gedeelte dan.

Ik haalde mijn koffer op en het viel me op dat er veel papperazzi was. Er zal wel een beroemd iemand hier zijn ergens... Ach, who cares. Ik liep naar de parkeerplaats om te kijken of ik een auto kon stelen. Ik heb geen zin om op een taxi te wachten en dan ook nog de hoofdprijs te betalen... Ik ben niet gek... Ik zocht naar een goede auto tot ik een Ferrari 458 speciale zag staan. Jup, that's the one. Ik stal de auto en reed weg. Weer een nieuwe auto.

Het was ondertussen donker geworden en ik was nog steeds aan het rijden. Gelukkig had ik mijn Starbucks om me wakker te houden. Ik deed de radio aan en luisterde naar het bericht dat langs kwam: ''Vandaag om 6 uur 's avonds is Daniel Porter na 5 jaar uit de gevangenis ontsnapt. Hij loopt nu ergens rond en ik verzoek u om zo snel mogelijk naar huis te gaan en alle ramen en deuren te sluiten. Hij zat in de gevangenis voor diefstal en een groot aantal moorden. Hij moest nog een straf afleggen van 5 jaar. Als u hem ziet verzoek ik u zo snel mogelijk 1-1-2 te bellen.'' Porter...?? Ah, die sukkeltjes die mij, Nadia en Gray probeerden te ontvoeren... Dat was waarschijnlijk zijn broer. Ik reed langzaam door en stopte bij een rood stoplicht. Ineens ging de deur van de passagiersstoel open en een man van ongeveer 30 jaar stapte in. Hij wees een pistool naar me en zei: ''Rijden, nu!'' Wat een sukkel. Kent hij mij niet? Onee, wacht. Hij komt net uit de gevangenis. ''Waar wacht je op? Rijden!'' Ugh. ''Waarheen?'' Vroeg ik. Hij gaf me het adres en ik reed met hem naast me weg.

Onderweg typte hij (Daniel Porter dus) wat op zijn mobiel en bracht het toestel naar zijn oor. ''Hey, John.'' Het was even stil. ''Ja, ik ben het. Had je het nog niet gehoord?'' De man aan de andere kant van de lijn zei wat. John dus. ''Maar ik kom nu naar je toe oké?'' Zei Daniel weer. ''En hoe gaat het met Veronica?'' Dit is interessant. Ik weet bijna zeker dat hij het over de Veronica heeft. De Veronica die ik vermoord had. ''Wat!?'' Schreeuwde hij. ''Door wie?'' John zei weer iets. ''Ash Hood? Wat is dat voor een naam? Ik lachte in mezelf en kon een glimlach niet onderdrukken. Als hij eens wist bij wie hij in de auto zat... ''Maar zijn wij nu de grootste maffia?'' John praatte weer. ''Dus als we die gast uit de weg ruimen zijn wij de grootste? Beter.'' Ik lachte weer in mezelf. Ze dachten dat Ash een man was. Ik dus. Obviously niet een man.

''Maar we komen naar je toe.'' En hij hing op. Dit kon nog een interessant avontuur worden.

''Vandaag is de Ferrari 458 Speciale van acteur Daniel Radcliffe van de parkeerplaats van het vliegveld gestolen. Radcliffe kwam net terug uit Amerika en moest de taxi naar huis nemen. Het nummerbord is 01-GBB-1. Als u deze auto heeft gezien, bel dan de politie.'' Zei de man op de radio. Ik lachte in mezelf. Ik zag Daniel naast me me aankijken. ''Is dat niet deze auto?'' Vroeg hij. ''Misschien.'' Zei ik en haalde mijn schouders op. ''Maar ik moet nog wel even het nummerbord verwisselen.'' ''Wie ben je?'' Vroeg hij. Geen kans dat ik het hem zou zeggen.

Ik stopte bij een grote bungalow midden in het bos en we stapten uit. Ik pakte een ander nummerbord uit het deskboard kastje, schroefde het oude nummerbord eraf en schroefde het nieuwe nummerbord erop. ''Nou, ik ga weer verder met mijn leven.'' Zei ik droog. ''Doei!'' Hij keek verbaasd en daarna boos. ''Jij gaat helemaal nergens heen.'' Zei hij. ''Serieus!? Ik heb een leven, weet je wel wat dat is?'' Hij zette een stap in mijn richting en stond gevaarlijk dichtbij. ''Weet je wel wie ik ben?'' Zei hij dreigend. Ik rolde mijn ogen en zei: ''Daniel Porter, 30 jaar, leider van de 2na grootste maffia van Europa, moest voor 10 jaar in de gevangenis zitten omdat hij meerdere moorden en diefstallen gepleegd heeft, vader is 5 jaar geleden vermoord door Veronica, zat in de gevangenis door Veronica, ontsnapte op een of andere manier na 5 jaar uit de gevangenis en is nu hier.'' Hij trok zijn ogen tot spleetjes. ''En waarom ben je dan niet bang van mij?'' Ik lachte. ''Weet je wel wie ik ben?'' Vroeg ik. Hij keek me met gefronste wenkbrauwen aan.

Ik hoorde een deur achter me dichtslaan en een man van ongeveer 50 jaar kwam aanlopen met een geweer in zijn handen. Ik herkende hem meteen. Het was John. Die de Adams Pack had verraden. Oja, ik had mijn vader beloofd om hem te vermoorden. ''Wie is dit?'' Vroeg John met het geweer op mij gericht. ''Ik had haar nodig om hier te komen.'' Zei Daniel ''We kunnen niets met haar, we moeten haar gewoon nu al vermoorden, hoe eerder de beter.'' Zei John. Ik lachte en keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. ''Serieus? Doe het dan eerlijk, ik bedoel... Doe het dan zonder geweer. Ik wed dat je dat niet kan.'' Daagde ik hem uit. Hij keek met opgetrokken wenkbrauwen naar Daniel alsof hij toestemming vroeg. Daniel haalde zijn schouders op en zei: ''Best, maar laat haar niet dood gaan. Alleen wat pijn om dit gedrag af te leren.'' De man draaide zich lachend om en knakte zijn vingers. Toen haalde hij uit naar mijn hoofd, maar ik kon hem makkelijk ontwijken. Ik schopte tegelijkertijd tegen zijn benen waardoor hij onderuit viel. Hij kwam met een harde plof op zijn rug terecht. Ik lachte en liep rondjes om hem heen. ''Aww, wat zielig nou voor je. Onderuitgehaald door een meisje... Dat zal niet al te goed zijn voor je reputatie...'' Hij gromde en stond weer op. Hij leek kwaad. Erg kwaad. Hij begon weer met mij proberen te raken. Ja, proberen. Ik weet niet wat er gebeurde, maar ineens lag ik op de grond. Hij zat op mijn buik en sloeg steeds weer op mijjn hoofd. Witte vlekken kwamen voor mijn ogen. ''Oke, John. Zo is het wel genoeg.'' Zei Daniel. John sloeg nog één laatste keer en sprong toen van me af. ''Grote woorden, kleine daden meissie.'' Zei hij. Ik stond langzaam op en toen werd ik boos. Hoe durft hij!? Hij stond met zijn rug naar me toe en ik haalde mijn pistool onder mijn broekspijp vandaan en richtte het op hem. "Waarom John?" Vroeg ik. Hij draaide zich om en zag mijn pistool. Zijn ogen werden groot. ''Waarom wat?'' Vroeg hij. ''Waarom koos je voor de Porters Pack en besloot je de Adams Pack te verraden?'' Zijn ogen werden groot. ''Ik...Ik...'' Stotterde hij. Ik liep naar hem toe en fluisterde in zijn oor: ''Ik heb mijn vader beloofd om je te vermoorden. Voordat hij overleed.'' ''Maar dan ben jij...'' Zei hij. ''Amber Adams. Ook wel bekend als Ash Hood.'' Zei ik in zijn oor zodat Daniel het niet kon verstaan. ''Doei John.'' Daniel kwam net aanlopen voordat ik John in zn hoofd schoot. "Jup, dies dood." Zei ik. Daniel keek me met grote ogen aan en zei na een tijdje: ''Wie ben jij?'' ''Dat... Is iets voor later. Het is wel duidelijk dat je 5 jaar gemist hebt als je mij niet herkent... Ugh.'' Ik draaide me om, liep de bungalow in en liet een verstelde Daniel staan.