Το Κορίτσι Που Εμπλεξε Με Την Μαφια (συνέχεια)

💡 Κεφάλαιο 61,5 😜

Αναστασία : ωραία... Αντε γειά σας... Ααα και να προσέχετε! [ κατέβασες το χέρι του Αλέξανδρου από μπροστά σου.. Και μαζί με τον Νικόλα ξεκινήσατε για το σπίτι...]

Νίκος : Γιατί ποτε σου δε με ακούς?

Αναστασία : εεε... 😂 Δε ξέρω... Από συνήθεια!

Νίκος : αν μέσα ήταν τίποτα τρελοί τύποι και απειλούσαν να μας σκοτώσουν τι θα γινόταν ρε Αναστασία?? [σοβαρό ύφος] (ωχ ξεκινάει το κήρυγμα!)

Αναστασία : μάλλον θα σας είχα σώσει το τομάρι! [στραβό χαμόγελο]

Νίκος : ή θα ήσουν νεκρή! (υπερβάλεις)

Αναστασία : Ιιι γρουσουζη... Πάει τελείωσε αυτό! Πάμε παρακάτω...

Νικος: δεν είσαι μόνη σου πλέον... Έχεις ένα μωρό να μεγαλώσεις... Πρόσεχε τις αποφάσεις που θα παίρνεις από εδώ και μπρος! ( ο κύριος σοβαρουλης επέστρεψε, μωρέ το ξέρω ότι έχει δίκιο... Αλλά αυτός φταίει που είμαι έτσι...)

Αναστασία : Λοιπόν ας αλλάξουμε συζήτηση... Πάμε να δούμε τι κάνουν τα αγόρια.. Ααα και να δω αν είναι καλά ο Ζορας! (τον είχα ξεχάσει αυτόν τον καημενουλη...)

Νίκος : Καλά... Ωχχχ τι έκανες στον Ζορα? (τίποτα το κακό... Καλά ίσως λίγο κακό...)

Αναστασία : εεε να... Δε με άφηνε να έρθω μέσα.... Και λίγο τον εδειρα... Λίγο όχι πολύ...

Νικος: ωχχχ όταν λες λίγο? (όσο πατάει ο ελέφαντας)

Αναστασία : λίγο... Μόνο τον ακούμπησα μωρέ... Μια σταλιτσα!

Νίκος : ωχ! Πάμε μικρό να δούμε τι ζημιά του έκανες του ανθρώπου... Που ο άντρας σου τον έδιωξε για να μην φάει ξύλο και εσύ είμαι σίγουρος ότι όχι μόνο τον έδειρες αλλά παίζει να τον άφησες ετοιμοθάνατο

Αναστασία : δεν είναι τόσο άσχημα.. Άλλωστε δεν βαράω δυνατά...

Νικος: είπε ο άνθρωπος με μόνο δύο χτυπήματα κατάφερες να σπάσεις σχεδόν όλα τα πλευρά του Ιάσων... Και το αστείο είναι ότι τότε δεν ήξερες καν πως να δώσεις μια σωστή μπουνιά... Φαντάσου τώρα που τα ξέρεις αυτά...

Αναστασία : ααα για να σου πω... Δε φταίω εγώ που είμαι καλύτερη από εσάς... 😂 😂

Πλευρά Άννας

Σκέψεις 💭

Τα παιδιά δε με έχουν πάρει τηλέφωνο... Πφφφ με άφησαν εδώ να πεθάνω από την αγωνία μου... Έγκυος γυναίκα και την αγχώνουν... Και μετά σου λένε ήρεμα Άννα δεν πρέπει να στεναχωριέσαι... Ας γυρίσουν στο σπίτι και θα τους πω εγώ... Τα γαϊδούρια...!