Κορίτσια συγνώμη για αυτήν την μικρή αλλαγή... Είναι πολύ κουραστικό να ξανά γράψω την ιστορία από την αρχή! Για αυτο θα την συνεχίσω απο το τελευταίο κεφαλαίο που ανέβασα στο παλιό μου λογαριασμό!
Ευχαριστώ όσες διαβάζουν την ιστορία...
Άννα: Αναστασία αγάπη μου πάνε στο αμάξι εμείς ερχόμαστε...
Αναστασία: Πφφ... Γρήγοραααα γεναωωωω
Αννα: ήρεμα εισπνοές εκπνοες!
Αναστασία: γεναωωωω σας λέω...
Leonid:.... (το πρόσωπο του έγινε χλωμό...)
Αννα: εεε πρέπει να συνέλθεις η Αναστασία σε χρειάζεται 😑
Leonid: ΕΕΕΕ... ΝΑΙΙΙ... ΓΡΗΓΟΡΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ.... ΓΕΝΝΆΜΕ ΛΈΜΕ...
Ζορα: κατάλαβα 2 άτομα θα έχουμε στο νοσοκομείο... Ένα είναι η Αναστασία στην μονάδα γυναικολόγων και ένας ο Leonid στο ψυχιατρείο..
Αννα: χαχ σους... Κάνε γρήγορα... Μην ξεχάσεις να πάρεις και παμπερς....
Ζορα : πάμε πάμε όλα είναι έτοιμα...
Φτάσατε στο νοσοκομείο εγκαίρως η Αναστασία ήταν έτοιμη να γεννήσει... Ο γιατρός βγήκε και ρώτησε ποιος θα μπει μέσα μαζί της..
Leonid: Εγώ... Ειμαι ο πατέρας... Πρέπει να είμαι δίπλα της...
[^^^]
Μετά από ένα δύσκολο 3ωρο γνωρίσατε τον μικρό Αλέξανδρο..
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
*Η Αναστασία μεταφέρθηκε στο δωμάτιο μαζι με τον μικρό της... Ήταν και οι δύο αρκετά κουρασμένοι... Ευτυχώς δεν υπήρξαν επιπλοκές... Η Άννα με τον Ζορα είχαν πάει να αγοράσουν κάτι για τον μικρό... Ο Leonid κοιτούσε τον μικρό Αλέξανδρο και είχε σχηματιστεί στο πρόσωπο του ένα μεγάλο χαμόγελο...
Leonid: Σε ευχαριστώ ❤
Αναστασία: αγάπη μου ❤ γιατί με ευχαριστεις?
Leonid: Σ ευχαριστώ γιατί μου χάρισες ένα υπέροχο δώρο ❤ ένα δώρο τόσο ανεκτίμητο που κάνεις άλλος δεν θα μπορέσει ποτέ να το ξεπεράσει ❤ Σε ευχαριστώ που είσαι η γυναίκα μου, το στήριγμα μου, η δύναμη μου, η μητέρα του παιδιού μου και πάνω από όλα σε ευχαριστώ που υπάρχεις και αλλάζεις την ζωή μου προς το καλύτερο ❤ ❤ ❤ (είπε και σε φίλησε στο μέτωπο)
