Eclipse (แปล) | Harry Potter Fanfic [#Drarry]

บทที่ 12 เทือกภูเขาเนาโตรกธาร

บทที่ 12 เทือกภูเขาเนาโตรกธาร

ตะวันสูงโด่งเหนือศีรษะ รังสรรค์เป็นเฉดสีเขียวอมน้ำตาลเมื่อมองผ่านต้นไม้ แม้ร่มเงาจะแลชื่นตา ทว่ากลับทานความร้อนระอุช่วงกลางวันได้เพียงน้อยนิด กระโจมใบไม้ดกครึ้มเห็นจะบังกระแสลมเอาไว้หมด อากาศร้อนชื้นทำให้เหนียวเหนอะไปทั้งตัว และทางเลี่ยงหุบเขาดูเหมือนจะชันกว่าที่ตาเห็น กลางวันอากาศร้อน ตกค่ำอากาศเย็น แถมภูมิประเทศยังไม่เอื้ออำนวย เวลาประกอบกับความเหนื่อยล้าลดความตื่นเต้นของการหลบหนีลงไปทีละน้อย ๆ ทิ้งไว้แต่เพียงสถานการณ์ความเป็นจริงอันน่าขยาด ทั้งสองยังต้องเดินทางอีกไกล ร่วมสองวันได้แล้วที่แฮร์รี่และเดรโกผลัดกันออกเดินนำ ทั้งคู่ต่างไม่อยากเป็นคนตัดสินใจทำร้ายตนเองโดยการเปลี่ยนทิศขึ้นเขาไปทางใต้ ด้วยว่าแนวลำธารนั้นมีแต่จะทอดสายไปทางตะวันตกเรื่อย ๆ จนแล้วจนรอดในเช้าวันที่สาม แฮร์รี่จึงได้ตกลงใจขึ้นเขาในที่สุด ซึ่งนั่นเป็นเหตุให้เดรโกประกอบกิจกรรมโปรดของเขา การบ่นนั่นเอง

เป็นครั้งแรกที่แฮร์รี่รู้สึกอย่างไม่สู้เต็มใจนักว่าเดรโกมีสิทธิ์ที่จะบ่น หลังจากเดินบุกป่าฝ่าดงมาได้สามวันสามคืนโดยไม่มีการขัดจังหวะ แฮร์รี่ต้องยอมรับว่าเขาก็เริ่มจะเบื่อแล้วเหมือนกัน แต่เขาไม่ปริปากบอกให้เดรโกรู้หรอก กระนั้นก็ตาม ถึงแฮร์รี่จะเหนื่อยมากอยู่แล้ว แต่ท่าทางเดรโกจะดูแย่กว่าเขาหลายเท่าตัว

แฮร์รี่คว้าลำต้นของต้นไม้เล็ก ๆ พยุงตัวเองขึ้นทางชันพลางถอนใจใหญ่ แล้วปรายตาชำเลืองมองเดรโก ที่ทำสีหน้าเหมือนกำลังออกแรงอย่างเต็มที่ เรื่อสีเขียวอ่อน ๆ สาดส่องจากต้นไม้ยิ่งทำให้สีหน้าเดรโกที่ดูแย่อยู่แล้วแย่ลงไปอีก เมื่อบวกกับรอยคล้ำใต้ตาเข้าไป ตอนนี้นั้นเขาดูอย่างกับคนถูกรุมทำร้าย แฮร์รี่เดาว่าถึงแม้เดรโกจะไม่เหนื่อยเท่านี้ เขาก็คงปีนป่ายได้ลำบากอยู่ดี เขาไม่ใช่ประเภทนักกิจกรรมกลางแจ้ง แฮร์รี่ก็ยังรู้สึกได้ถึงผลจากการถูกขังอยู่ และยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะย่ำฝีเท้าอย่างช้า ๆ ซึ่งนั่นเปิดโอกาสให้เดรโกได้หายใจหายคอและพูดพล่ามยิ่งกว่าเดิม หมอนี่พูดเก่งทีเดียวทีละ แฮร์รี่ว่า ถ้าคิดในแง่ดีน่ะนะ เมื่อเดรโกบ่นจนไม่รู้จะบ่นอะไรแล้ว ซึ่งเป็นเรื่องดี ฝ่ายนั้นก็เริ่มหาเรื่องใหม่มาพูดไม่รู้จบรู้สิ้น