Eclipse (แปล) | Harry Potter Fanfic [#Drarry]

บทที่ 6 การสนทนาพาหวั่นใจ

บทที่ 6 การสนทนาพาหวั่นใจ

แฮร์รี่พบว่าตนเองนอนแหมะบนพื้นหินคล้าย ๆ กับที่ที่เขาจากมาเมื่อครู่ ข้าง ๆ นั้น เขาได้ยินเสียงเดรโกขยับตัว และเขาไม่ได้คิดจะพยุงตัวขึ้นเลยเมื่อเหลือบเห็นปลายไม้กายสิทธิ์เดรโกที่ชี้มาทางเขา อีกฝ่ายส่งสายตาเคร่งขรึมมาให้อย่างเย็นชา มือกวัดแกว่งไม้กายสิทธิ์ใส่เขาประหนึ่งว่ากำลังไล่ต้อนสัตว์ป่าดุร้าย

เมื่อกวาดสายตามองโดยรอบแล้ว แฮร์รี่ก็พบว่ามีเพียงพวกเขาสองคนในคุกใต้ดิน โดยด้านข้างนั้นมีกรงขังเปิดรออยู่ ลูกกุญแจเสียบอยู่ในรูกุญแจ เพียงเสียงเดียวที่ได้ยินตอนนี้คือเสียงน้ำหยดติ๋ง ๆ ก้องสะท้อนมาจากมุมมืดของทางเดิน ชั่วขณะหนึ่ง แฮร์รี่ได้ลอบถอนหายใจและสูดหายใจเข้าปอด

เขาหันกลับไปหาเดรโก แล้วปล่อยให้กระแสความคิดมากมายหมุนวนอยู่ในใจ ก่อนหน้านี้มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ กระแสไฟฟ้าประหลาด มันไหลผ่านร่างกายเขาเสมือนสายน้ำเย็นเฉียบ ปลุกเร้าให้ตื่นตัว ทำให้รู้สึกเสียวแปลบและหายใจไม่สะดวก และเขามั่นใจว่าเดรโกก็รู้สึกเช่นเดียวกัน เขาเห็นสีหน้าตกใจขีดเขียนไว้บนใบหน้าของมัลฟอยตอนที่สบตากัน

ทว่าตอนนี้ไม่มีเค้าใดหลงเหลือบนใบหน้าคนคุมของเขาอีกแล้ว บางครั้งเขาก็เกือบคิดว่าเขาคิดไปเอง แต่สัญชาตญาณกลับบอกว่าเขารู้ดีกว่านั้น เขารู้ว่ามันเกิดขึ้นจริง และเขาก็เชื่อว่ามัลฟอยก็รู้เช่นกัน

เขายืดตัวนั่ง แล้วทำทีเป็นพูดด้วยน้ำเสียงไม่ยินดียินร้าย "สงสัยจังว่างานเลี้ยงอยู่ไหน"

"เงียบซะ พอตเตอร์" เดรโกกลับมาใช้น้ำเสียงเย็นชาดังเดิม นั่นทำให้แฮร์รี่แปลกใจ ไม่ใช่ว่าเขาคาดหวังอะไรที่ต่างไปจากนี้ แต่...

เดรโกพูดอย่างรวบรัดพลางชี้ไม้กายสิทธิ์ไปยังห้องขัง "ลุกขึ้นมา ช้า ๆ ไม่ยังงั้นฉันก็เต็มใจทำให้นายสลบแล้วโยนนายเข้าไปในนั้นด้วยตัวเอง" ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาพูดจริงทำจริง