Eclipse (แปล) | Harry Potter Fanfic [#Drarry]

บทที่ 5 ไม่มีอะไรจะเสีย

บทที่ 5 ไม่มีอะไรจะเสีย

เดรโกใช้เวลาในค่ำคืนอันแสนยาวนานและยากลำบากปลุกปล้ำกับความคิด คำถาม และมโนภาพที่กำลังพรั่งพรูเข้ามาในจิตใจอย่างไม่มีหยุดหย่อน เขาพยายามทุกวิถีทางเพื่อที่จะหาเหตุผลของมัน แต่กลับล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่า มีอะไรบางอย่างที่แปลกไปในตัวพอตเตอร์ บางอย่างที่ดื้อดึง แรงกล้า และเดือดดาลอย่างที่สุด ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็สุดแท้แต่ มันได้ทำให้เดรโกติดอยู่ในบ่วงพันธนาการที่ตนสร้างขึ้นมาเองเสียแล้ว

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาพร่ำบอกกับตัวเองว่าเขาไม่ต้องการสิ่งใดนอกเหนือไปจากการได้เห็นพอตเตอร์ไร้ทางสู้ ถูกกักขัง ทุกข์ทรมาน ได้รับการลงโทษอย่างสาสมในแบบที่เดรโกรู้สึกว่าอีกฝ่ายสมควรได้รับ ถ้าเขาได้เห็นพอตเตอร์ล้มลงต่อหน้า มันคงจะเป็นทุกสิ่งที่เขาต้องการ ได้เห็นว่าแฮร์รี่ พอตเตอร์แท้จริงแล้วนั้นน่าสมเพชเพียงใด สมควรได้รับการเหยียดหยามเพียงใด เมื่อไม่มีคนอื่นมาคอยยกย่องจะอ่อนแอเพียงใด เว้นเสียแต่ว่าเขาอาจคิดผิดไป พอตเตอร์มีความเข็งแกร่งในตัวของเขาเอง และมีความดื้อรั้นที่เดรโกไม่อาจต่อกรได้

แฮร์รี่ พอตเตอร์ เป็นที่พำนักพิงประจำของความคิดอันแรงกล้าของเดรโกมานานหลายปี กระทั่งตอนนี้เขายังนึกไม่ออกเลยว่าทำไมพอตเตอร์ถึงมีอิทธิพลต่อการกระทำและแรงจูงใจของเขาขนาดนี้ จนมันกลายมาเป็นชีวิตประจำวันของเขาโดยปริยาย ตั้งแต่ตื่นนอน แปรงฟัน ไปเรียน และตามรังควานพอตเตอร์ กระนั้นด้วยสถานการณ์ปัจจุบันที่กำลังทิ้งน้ำหนักลงบนตัวเขา เขายังตำหนิตนเองที่ไม่เข้าใจถึงปัญหานี้ มันคือการถูกครอบงำโดยสมบูรณ์ และการครอบงำนั้นแหละจะเข้ามาเป็นพันธะผูกติดกับเขาจนถอนตัวไม่ขึ้นในที่สุด เขารู้ดี เขาแค่ไม่อยากยอมรับมัน แต่เขารู้มาโดยตลอด

เพียงวิธีเดียวที่เขาจะขจัดความคิดเหล่านี้ออกไปได้คือการเข้าไปคุยกับพอตเตอร์ ถามเขาให้รู้เรื่อง หน้าที่ผู้ดูแลของเขาตอนนี้นั้นสำคัญรองลงมาจากภารกิจใหม่ของเขาแล้ว เขาอยากรู้ว่าทำไมแผลเป็นบนแขนของอีกฝ่ายถึงได้เป็นประเด็นที่อ่อนไหวนัก เขาอยากรู้ว่าทำไมพอตเตอร์ถึงไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยเวลาเอ่ยถึงจอมมาร และเหนือสิ่งอื่นใดทั้งปวงเขาอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงคิดว่าอีกฝ่ายมีแรงดึงดูด