My Twisted Happily Ever After ✅

Chapter 21

"You know what? If you're going to make me waste my time waiting for nothing then I'm going home." saad ko at tumayo pero nanigas ako nang magsalita na siya, "It's about John." 

Nilingon ko siya at sinamaan ng tingin, "What about my husband?" diniinan ko ang pagkakasabi ng husband. Nanalaki naman ang mga mata niya. Wait. Don't tell me hindi niya alam? Impossible. "Husband? You've got to be kidding me." naiiling na saad niya. 

"Fortunately, I'm not. Now, what about my husband?" sinamaan niya ako ng tingin bago ngumisi, "Well, I want John for myself." nalaglag ang panga ko sa sinabi niya. "Haven't you heard me? He is my freaking husband." 

"Well, I don't care." 

"Bitch." akmang sasampalin ko siya nang mahawakan niya ang kamay ko at tumayo, "Think again before you do that." saka niya iniinan ang pagkakahawak ng kamay ko. Mas matangkad siya kesa sa akin kaya't naka angat ang ulo ko habang nakatingin sa kanya.

"You don't know me fille I get what I want." saka niya ako iniwan na nakatayo doon. Kung sa Pilipinas ito nangyari malamang napagpiyestahan na ako ng mga ususero at ususera pero salamat na lang din at nandito pa ako sa France. 

Napaupo ako at napasuklay ng buhok gamit ang kamay ko sa frustration. Nanghina ako bigla. Hindi ako nagdududa sa pagmamahal ni EJ sa akin but instead, natatakot ako sa kanyang gawin ni Leena. 

Base sa pagkakasabi niya kanina nang nakukuha niya lahat nang gusto niya ay alam kong gagawa at gagawa talaga siya nang paraan para mapunta sa kanya si EJ.

Oh God. Ito na po ba ang pagsubok naming mag-asawa? Tulungan niyo po kami parang awa niyo na. 

Haggard na haggard ako habang palabas nang restaurant. Wala nang ibang tumatakbo sa utak ko kundi ang pinagsasabi ni Leena. Ano nga ba kasing laban ko dun? Mas may kaya siya at kung gugustuhin niya kaya niyang paganahin ang pera niya laban sa akin. Ano namang magagawa ko kung ganoon nga? 

"Leann?" napalingon ako at nagulat ako nang makita ang lola ni EJ Napalunok nang wala sa oras. Bakit ba ngayong araw sila naglalabasan? "Po?" alanganing tanong ko. Di ko kasi sigurado kung marunong ba ito mag tagalog. 

Ngumiti ito nang tipid sa akin, "Come inside." saka niya binuksan ang pinto ng kotse niya. Napatitig muna ako dito bago naglakad papasok. Nang makaupo na ako ay hindi mapirmi ang mga mata ko, kung saan saan napapadpad. 

"EJ told me that you're both married. Congratulations." tumango lang ako and muttered a small thank you. Ewan ko pero hindi ko talaga alam kng bakit mas lumala ang kaba ko. Napasulyap ito sa akin bago binalik ang tingin sa harapan, "I know you feel uncomfortable with me right now." mas lalo ata akong natense. Nangingig na talaga ang tuhod ko e. 

"Don't be afraid of me. I just thought that you can't be good enough for my EJ." tiningnan niya ako at ngumiti nang tipid, "But I guess I was wrong." 

Supposed to be, makakahinga na ako nang maluwag right? Pero bakit hindi parin mapanatag ang loob ko? I tried to smile. Take note, tried. "Thank you po." 

She just smiled back. Tahimik ang kotse hanggang sa biglang nagsalita ang lola ni EJ, "Hija, can you come with me in my hotel room? I just thought maybe we can talk more? About ourselves." nakangiting saad nito. Naguilty naman ako dahil pinag-iisipan ko nang masama ang matanda. Ngumiti ako nang tunay sa kanya at tumango, "No problem." 

"Simeon back to the hotel please." tumango naman agad ang driver. 

Nakarating kami sa sosyaleng hotel at nakabuntot naman ako sa lola niya. Napapansin ko ang panay na pagsulyap nang lola niya sa akin. May kinutingting din ito sa phone niya bago naglakad papunta sa elevator. 

Habang nasa elevator kami ay parang may kung ano sa dibdib ko. Bakit ba ganito ang nararamdaman ko ngayon? 

Tumigil kami sa third floor. Nilingon naman ako nang lola ni EJ, "Ahm hija, I forgot something in the car. Can you please go inside my room first? Susunod lang ako." nagulat ako dahil marunong pala siyang magtagalog at bagay na bagay sa kanya iyon.

Tumango naman ako, "Okay po." hinawakan ng lola ni EJ ang kamay ko, "I'm sorry hija. I'm very sorry." saka ito umalis. 

Hindi ko na nagawang magtanong kung bakit. Bakit siya nagsosorry? Bakit natatakot na ako? Gusto ko nang umuwi pero tumikhim nalang ako at naglakad papunta sa door room na sinabi ng lola ni EJ. 

Nang iswipe ko ang card ay nagimbal ako sa nakita. Mga damit nang babae at lalaki nagkalat. Imposibleng sa lola 'to ni EJ because these shoes doesn't belong to her. Kumakalabog na ang dibdib ko at nahihirapan na akong huminga habang naglalakad. Nanginginig na ang mga tuhod ko. 

Please. Please. Please. Wag sana 'yung iniisip ko. 

I broke down nang makita ko ang necktie na inayos ko kanina. I knew this necktie. I fcking knew this necktie. Napailing ako habang umiiyak, "No! No! No!" tumakbo ako sa kama at nakita ko ang kagaguhan nang asawa ko at ni...

"Leena?" 

Natigil silang dalawa at parang nakawala sa kung anong mahika ang utak ni EJ at namutla nang makita akong hawak ang necktie niya, "So this is your fcking business? This is it?" sigaw ko. Napangisi naman si Leena. 

Gustong-gusto ko siyang sgurin pero naglue na ata ang paa ko sa sahig. Napatango tango ako na para bang may naiintindihan ako, "I get it. Hindi ko lang inexpect na baboy ka din pala EJ." tumayo siya at akmang lalapit sa akin pero tinapon ko sa pagmumukha niya ang necktie niya, "Tangina mo!" sigaw ko at umiyak. 

"L-love. I don't know what's happening to me. I think I'm under the influence of aphr--" lumapit ako sa kanya at sinampal siya, "Shut up!" sinampal ko ulit siya, "Tangina ka talaga! Tangina ka!" saka ako tumakbo palabas. 

Ayoko na nang drama. Grabeng pagsubok naman ito. Ito na talaga agad? Paglabas ko ay nakita ko ang lola ni EJ at nag-iwas nang tingin sa akin. Nilapitan ko siya, "Are you happy now? Are you really that cruel? What have I done to you?" saka ako tumakbo palabas. 

Ayoko nang ganito. Masakit. Napakasakit. 

Paglabas ko nang hotel ay may humawak sa braso ko. Nag-angat ako nang tingin at akmang sasampalin siya pero naiyak nalang ako nang makita kong si Ariel yun, "Mierda! What happened?" 

Umiling lang ako at niyakap siya. Hindi man lang ako sinundan ni EJ, "Miel, what happened?" tanong niya. 

"Just help me run away. Please."