The Enigmatic Twins

63 : Not Them. Not Him.

[[[ PLEASE DONT SKIP CHAPTER/CHAPTERS. IF YOU HAVEN'T READ THE PREVIEWS CHAPS THEN DONT READ THIS... YET ]]]

---

63 : Not Them. Not Him.

*breathes heavily*

Dark.

Cold.

Blood.

Everywhere.

Hinigpitan ko ang pag kakahawak sa natitirang dagger ko. My arms are starting to feel tired and numb and I'm out of weapons— oh, wait, am I?

I am full of cuts all over my arms and shoulder but they can't even put a scratch on the rest of my body. How pathetic and weak. They are over 100 and have guns while I only have my knives but this is the only wound that I've got. And now there are only 22 of them remaining. I'm kinda awesome, aren't I?

Their screams are good music to my ears and their eyes that shows how terrified they are keeps my whole body alive. Should I end this now? My mom would definitely kill me for this.

"Ahh!" sigaw ng isa at sumugod sa akin. I really don't get why they need to scream when attacking. Do people really need that?

I sighed. I can't lift my arms anymore and barely felt it. Walang gana kong iniwasan ang lalaking sumugod sa 'kin na may hawak na bakal na baseball bat at malakas siyang sinipa. Nabitawan naman nito ang hawak niya at natumba. Seriously? Ang hina niya para maging isa sa mga natitirang bente-dos.

Tinignan ko ang natitira pang 21 at napabuntong hininga. I really need to finish this, now my body's starting to feel tired. Tinatamad na nga akong gumalaw e, wala na kasing thrill. Hindi kanina na lagpas isang-daan pa sila.

No choice. Kinagat ko ang natitirang dagger ko at sinenyasan silang sumugod na. Hindi naman nag dalawang isip ang tatlo sa kanila at sabay-sabay na sumugod. Good.

Nag simula na akong gumalaw at sinalubong sila. Nang hihiwain sana ako ng isa ay agad akong yumuko at isang mabilis na galaw ay wala na itong leeg. Muli akong yumuko para iwasan ang isa pang ispada dahilan para tuluyang mawalan ng lee gang ginilitan ko kanina at tumalsik ang ulo nito sa iba nilang natitirang kasamahan. Napangisi ako nang marinig ko ang mga sigaw nila at at halos bumaksak ang mga ito sa panginginig ng mga binti nila.

Mabilis akong umikot at sipa sa ulo ang nagbalak hiwain ako. Bumagsak ito at nag-attempt pa na tanggalan ako ng binti ngunit pasensya siya dahil mas mabilis ako. Iniikot ko ang buong katawan ko at buong pwersang sinipa muli ang ulo nito. Rinig na rinig ko ang pag tunog ng buto nito sa leeg at bungo. Damn.

Gumalaw ako patagilid upang uwasan ang isa pang epal. Hinawakan ko ng mahigpit ang braso niya at hinila ito papaapit sa akin. Balak ko sanang tanggalan siya ng mata pero mas matangkad siya sa 'kin sa kaya sa leeg niya tumurok ang patalim. Napapikit ako nang tumalsik sa mukha ko ang dugo niya.

Binitawan ko ang katawan ng lalaki at pinatunog ang mga buto ko sa leeg habang nakatingin sa mga natitira pa. This won't take long. They don't need to worry because they'll be with their comrades in any moment. Nanginginig na nga sila sa excitement e.

"Ha- Halimaw!"

"DEMONYO KA!"

"Ma... M- mamatay ka rin!"