The Enigmatic Twins

Forty "Unexpected"

Dahil matagal akong hindi nakapag-ud, bibigyan ko kayo ng isang hindi maikli at nakakashook na ud as an apology pero syempre alam kong mabibitin parin kayo so... just enjoy hihi :P

***

HELL

It's been two weeks since the training starts and also been absent for two weeks and I bet no one even noticed like who would care? And I'm finally done with them. Starting today, sila na ang bahala sa kanila.

Kahit dalawang linggo akong hindi pumasok at ngayong bumalik na ako ay wala parin akong balak pumasok. Hindi naman importante ang attendance sa iskwelahang ito. Ang importante ay makapasa ka sa exams at makasurvive. Madali lang diba?

Kinuha ko ang nahulog na can juice sa vending machine at binuksan ito. Muli akong bumalik sa paglalakad at humigop sa hawak ko. I wonder what is Damon doing. I suddenly smirk on that thought. Dalawang linggo ko na rin na hindi nakikita ang kakambal kong iyon. Tsk.

Nagpatuloy lang ako sa paglalakad kahit na hindi ko alam kung saan ako pupunta. Wala akong alam na gagawin, hindi ko rin alam kung saan ako pupunta at lalong ayoko namang pumasok sa klase. Damn, I'm bored.

Napatingin ako sa hawak kong can juice na wala na palang laman. I sighed. Gaano katagal na ba akong naglalakad? Tumingin ako sa paligid at napatigil nang mapagtanto ko kung nasaan ako. Humigpit ang hawak ko sa can juice at agad naman itong nayupi na parang isa lamang itong plastik na bote. 

Napangisi nalang ako at binato ito sa nakitang basurahan. Muli akong tumingnin sa daan kung nasaan ako nakatayo. 

Hallway to Hell, nice to see you again.

Tumingin ako sa paligid at nakitang walang katao-tao. Perfect!

Walang pag-aalinlangan na naglakad ako papasok rito at gaya ng dati, muli kong naramdaman ang pag-bigat ng paligid na para bang hinihigop ang enerhiya ko. Nice trap but it won't work on me. Mas mahirap, mas mabigat at mas masakit ang ganitong training ko dati. Masyadong sanay ang katawan ko sa ganitong pakiramdam kaya wala lang sa'kin ito. Piece of cake.

Huminto ako nang maramdaman kong dead-end na at muling kinapa ang nasa harap ko. Napangisi muli ako nang maramdaman ko ang hinahanap ko, agad ko itong tinulak. Kasunod naman nito ang pag-bukas ng nakatagong pinto. 

Walang pag-iisip na pumasok ako sa loob nito. Hindi katulad ng dati, dilim ang sumalubong sa sakin, ngayon maliwanag ang paligid at hindi ko inaasahan ang bubungad sa akin.

Nabato ako sa kinatatayuan ko habang siya naman ay napahinto sa ginagawa niya at gulat na napalingon sa gawi ko. Pag nga naman minamalas ka. No, sino ba ang hindi nag-iisip na pumasok nalang basta sa hallway nang hindi alam kung ano ang naghihintay sa dulo.

Silence....

Nag-tama ang tingin namin. Ang gulat na ekspresyon niya kanina ay napalitan ng pagkakunot ng noo. Hindi ko maiwasan na kagatin ang dila ko at ibaba ang tingin sa "half-bare" niyang katawan. He's just wearing a black adidas pants for heaven's sake. I saw him suddenly smirked so I turn my gaze off to somewhere. Damn it.

"What are you doing here?" He finally broke the silent. I look back at him and the jerk is still smirking. "Just... I just want to." I answered.