Cursed Guardian(✘UNREVISED✘)

Chapter 33: Visitors

Chapter 33: Visitors

"I remembered anything." Isang nakakabinging tahimik ang mas lalong naghari dahil sa aking sinabi. Lahat sila ay 'di nakapagsalita. Gulat ang tamang salitang mailalarawan sa kanilang mukha. Ang iba sa kanila ay napaawang ang bibig isa na doon si Miss Aurora. Nanatiling seryoso ang mukha ng Shrine, Supremo at ni Miss V but most of girls are holding their tears. Si Miss Nethema ay napatakip lamang sa kanyang bibig gamit ang dalawang palad.

Dahan-dahang lumapit sa akin ang Shrine at sobrang seryoso ang mukha. Wala akong nakitang ibang emosyong lumarawan sa kanyang mukha. This is her old self, ang nakasanayan ko sa kanya.

Ngunit 'diko inasahan ang sumunod na nangyari. Nakaangat ang kanyang palad sa itaas at hinintay ko nalamang na dumapo 'yun sa aking pisngi, but I was wrong. Bigla ko nalang naramdaman ang mga yakap ng Shrine at ang pagkabasa ng damit ko sa kanyang mga luha. I was shocked 'di ako nakagalaw sa'king posisyon. I remain speechless. I don't know what to say but my tears is now falling again in a third time.

"I'm very sorry, K-Kim..." The Shrine's voice broke. "It's all my fault."  Napatugon nalang ako sa kanyang mga yakap. Mas napaiyak ako kesa kanina. Nang tingnan ko ang mga Ultron Master na nandun ay nakita kong umiiyak si Miss Aurora, Miss Nethema, at Miss Agnes. Si Miss V ay nag iwas lamang ng tingin ngunit 'di nakaligtas sa'king mga mata ang butil ng luha na dumaloy sa kanyang pisngi. Ang mga lalaking Ultron Master naman ay ngumiti lang ng malungkot. Napahikbi nalang ako. Now, they feel sorry for what they did to me. Nakakasaya sa kalooban. Para bang nagiging panatag na ako.

Naramdaman kong mas napahigpit 'yung yakap ng Shrine. "I---I'm very s-sorry...ginawa ko lang 'yun to protect you from any risk that might lose you...but I---I didn't e-expect that it all went h-here.." Napapikit nalamang ako habang dinaramdam ang daloy ng aking mga luha. Shrine's hug were really like a family. Para bang isa ko syang kapamilya. I don't understand. Kung 'diko lang sana pinairal ang aking emosyon ay 'di siguro m-mapupunta sa s-sitwasyong ito. I w-was a coward.....a coward Shrine." Sa pagkakataong ito nakita ko kung ano ang mga saloobing 'diko pa nasaksihan sa pagkatao nya. Well, she's also a human with a heart. May pakiramdam din. Bukod pala sa seryosong mga titig na nakikita ko sa kanya ay may mga tinatagong emosyon rin pala. Nakakatawa ano? Nakita ko nga rin minsang umiiyak si Miss V kahit mas masahol pa 'yung ugali nya kesa sa Shrine. 'Di naman sa pinagkukumpara ko sila, nagsasabi lang naman ako ng mga aking nakikita.

"It doesn't matter at all, Shrine. I already forgave you..." Napatingin naman ako sa lahat ng Ultron Master na naroroon. "Pinatawad ko na kayong lahat..." Sa oras na 'yun nabalot nang iyakan naming mga babae ang bulwagan. While those men just remain silent but I know inside of them they feel sorry.

Sobrang bilis nang mga araw na lumipas. Naging maayos ang lahat. Para bang nawala na 'yung problemang aming pinagdaanan. Madaling nakamove on ang lahat. Lalong-lalo na ako. Lahat ay biglang nagbago si Miss V ay 'di narin ganun kalamig ang pakikitungo, especially sa akin. Minsan ngumingiti na ito. Naging open narin sa iba't-ibang bagay ang lahat. Nakikita ko rin silang lahat na dumadalaw na sa paaralan. May nalaman rin ako tungkol sa mga guardians nila. 'Di na nila sinasambit ang mga incantations nito dahil mga Ultron Master na sila. Si Zero ay nakuha narin nya ang buo nyang kapangyarihan. Pwede na nyang i-summon si Sobo nang 'di sinasambit ang mga incantations, pati ang mutation form ay nakuha narin nya. Ito 'yung bagay na gustong ipakamit nila sa'kin. Minsan tinuturuan nila ako kung paano 'yun gawin. Ngunit sadyang 'di pa talaga handa 'yung katawan ko para maging ganap na isang Garcae. Bumabalik lamang sa akin ang nangyari nung bago ko pa lang sinanay 'yung katawan ko sa pagpapalabas kay Feros. Nahihimatay ako dahil sa staminang nagagamit ko. Minsan naman nangyayari sa akin ulit 'yung nangyari sa aming paglalakbay, 'yung kinalaban ko ang mangkukulam ng mga lobo at 'yung pagkasunog ko sa kalahati ng kagubatan.  'Diko alam kung bakit nangyayari 'yun sa akin but there's something that I need to know. Pakiramdam ko may kinalaman sa akin ang babaeng nakasuot ng puting balabal. Maybe she know something about myself.