ABİLERİM

*5

~~~~~~~~~~GÜNEŞ'TEN~~~~~~~~~~~

Şarkıyı bitirdim ve gözlerimi yavaşça açtım.Benim asıl istediğim şey buydu.İnsanların beni alkışlaması ve yüzünlerinde ki o beğeni ifadesi ile bana bakmaları bunlar benim asıl istediklerimdi.

Mikrafonu bıraktım ve hafifçe saygı manasında eğildim.İnsanların arasında gözlerimi gezdirirken 7 maskeli adamın olduğunu fark ettim.Yoksa BTS olabilirler mi?

Evet evet kesinlikle onlardı.Beni mi izlemişlerdi yani.Onları fark ettiğimi fark ettiklerinde hızla arkalarını döndüler ve ilerlemeye basladılar.Bu sefer öylece gitmelerine izin vermicektim.

Arkalarından koştum ve Jimin'in koluna dokundum.Jimin hafif bir şekilde bana döndü ve kısık sesle;

Jm: Lütfen bizi gördüğünü belli edecek bir hareket yapma.

G: Yapmayacağım ama lütfen bana sizinle tanışmam için bir şans verin.

Jm: Tamam ben üyelerle konuşucam.Bu gece tekrar buraya gel seni içeriye alırız.Ama bundan kimseye bahsetme.

G: Tamam kesinlikle kimseye söylemem.Teşekkür ederim.Çok teşekkür ederim.

Jimin küçük bir tebessüm etti ve hızla şirkete girdi.Jimin'in gitmesiyle olduğum yere çöktüm ve ağlamaya başladım.Hayalim gerçekleşecekti.Abilerimle tanışacaktım.

Annemleri aradım ve bu gece biraz geç kalıcağımı söyledim.Şirketin karşısında olan kafeye oturdum ve beklemeye başladım.

••• 4 Saat Sonra •••

Hava çoktan kararmıştı ama kimse beni içeri almamıştı.Acaba Jimin beni başından savmak için mi öyle dedi?
Ben bunları düşünürken maskeli birisi şirketten çıktı ve bana doğru geldi.Biraz ürkmüştüm açıkçası.

Adam maskesini hafif araladı.Bu Jimin'di.Bana yalan söylememişti.

Jm: Hadi kalk.Şirkete gidelim.Üyeler seni bekliyorlar.

G: Beni kandırdığını düşünmüştüm.Ama yanılmışım.

Telefonumu alıp kalktım ve Jiminle birlikte şirkete girdik.

Şirketin her yerinde BTS'in fotoğrafları vardı.Asansöre bindik ve Jimin en üst katın tuşuna bastı.Şuan çok heyecanlıydım.Jimin heyecanlı olduğumu anlamış olmalı ki heyecanımı bastırmak için farklı konulardan bahsetmeye başladı.

Jm: Koreli olmadığın anlaşılıyor.Japon veya Çinli gibi de durmuyorsun.Nerelisin?

G: Ben Türk'üm.Bir kaç gün önce babamın işi nedeniyle Kore'ye taşındık.

Jm:Anladım.

Asansör durunca önce o indi arkasından da ben. Çok heyecanlıydım.Jimin bir odaya girdi ve kapıyı da benim geçmemle kapattı.Arkamı döndüğümde bütün üyeler burdaydı ve bana gülümseyerek bakıyorlardı.

Elimi ağzıma götürdüm ve ağzımı kapattım.Gözlerimden yaşlar süzülmeye başlamıştı.Hepsi telaşla yanıma geldiler ve;

Rm:İyi misin? Neden ağlıyorsun?

J-Hope: Bir yerine bir şey mi oldu?

G: Hayır hayır ben iyiyim.Sadece sizi görünce gözyaşlarıma hakim olamadım.En büyük hayalim sizinle tanışmaktı.Size bana kattıklarınızı anlatmak istiyordum hep.Her zaman gerçekleşmiceğini düşündüğüm şeyin gerçekleştiğini görmek beni duygulandırdı.

Ben konuşurken hepsi bana duygulu ifadelerle bakıyorlardı.Jin ellerimden tuttu ve beni tekli koltuğa oturttu.Üyelerde sırayla karşıma oturdular.Namjoon konuşmaya başladı.