CAN SUYUM -Tamamlandı-

3.bölüm

Medya: Baran Yiğithan

Keyifli okumalar ☺

Açelya, Levent'in adamlarına yakalanmamayı başararak kendini otobüse atmayı başarmıştı. İlk otobüs evet Adana'yaydı ama kameralarda tanınırsa ya da bir tanıdık onu görürse mutlaka Adana'da arayacaklardı Açelya'yı.

Bu yüzden Ömer'in tavsiyesiyle otobüs yarı yolda dinlenme tesislerinden birinde durduğunda başka bir otobüse geçecekti. Öyle de yaptı. Muavini ikna etmek zor olsa da biraz para ile halletti işini.

Binmeyi başardığı otobüs Ürgüp'e gidiyordu. O ana kadar kusursuz ilerleyen planda burdan sonrasına dair bir şey düşünmemişlerdi. Artık kendiyle başbaşaydı Açelya.

Sabah saatlerinde vardılar sonunda son durağa. Açelya muavine teşekkür ederek indi otobüsten ama nereye gitmesi gerektiğinden emin değildi.

Ayakları ağrıyana kadar kalacak yer aradı. Küçük bir pansiyona girdi önce. Ama pek temiz bir yere benzemiyor oluşu korkuttu genç kızı. Gerisin geri çıktı ordan.

Ardından bir kaç yere gittiğinde fiyatları fazla geldi. Sonunda istediği gibi bir yer bulduğunda ise yer olmadığını öğrendi.

Ne yapacağını düşünürken hava karamıştı bile. Etraftaki insan sayısı azalmaya başlayınca bir parka oturup  dinlenmeye karar verdi. Sonra paraya kıyıp diğer iyi yerlerden birinde kalabilirdi. Ama önce sızlayan ayaklarını dinlendirmeliydi.

**

Dağhan abanın içinde öylece karanlık yola bakıp durmuştu bütün gece. Zeynep'in sevgilisi olduğunu bilmek canını yakmış, yerinden kıpırdayamamıştı bile. Hatta tüm gece orda kalmıştı gözünü dahi kırpmadan.

Gece eve dönen Baran uyanınca şirkete gitmek için evden çıktığında abisini farketti arabada. Gözleri kızarmıştı iyice. Hemen yanına gitti.

"Abi!"

Kardeşine bakan Dağhan gülümsemeye çalıştı ama pek başarılı olamadı. Baran abisinin neden bu halde olduğunu bilmediği için işle ilgili bir sorun olduğunu düşündü "Şirkette mi bir problem var abi? Neden böylesin? Tüm gece burda mıydın?"

"Sakın sevmediğin biriyle seni evlendirmelerine izin verme....Hele ki benim gibi kalbin başkasına aitse."

Şaşkınlıkla baktı abisine Baran "Abi sen...Bu yüzden mi bu haldesin? Aşık olduğun için?"

Kafasını olumlu anlamda salladı Dağhan "5 sene önceydi...Olmayacak bir duaya amin dedim. Sonra da kabul olmasın diye başkasıyla evlendim. Ne kadar aptalım değil mi?"

Baran abisinin kime aşık olduğunu merak etse de öncelikle neden vazgeçtiğini öğrenmek istedi "Neden onunla değil de Duygu yengemle evlendin ozaman abi?"

"Onun iyiliği için doğru olan kendi yoluna gitmesine izin vermemdi. Ben de öyle yaptım."

"Kim peki?"

Cevap verip vermemek arasında kalan Dağhan, zaten evdeki herkesin bildiği gerçeği söylemeye karar vermişti ki evden çıkan Duygu'yu görünce sustu.

Duygu da pencereden kocasının arabada kardeşiyle konuştuğunu görünce karşılamaya inmişti. Bütün gece gelmediği için merak da etmişti.

Arabanın yanına gelip açık pencereye eğilerek gülümsedi "Hoşgeldin ağam. Gece gelmeyince meraklandım."

"İyiyim ben Duygu. Sen içeri geç geliyorum ben."

Başıyla onaylayıp tam giderken aklına gelenle geri döndü "Kahvaltı hazırlıyorlardı. Bekleyelim mi?"