Ndjenja Te Fshehura!

27

"Cohuni te gjithe ne kembe!" u degjua nje ze.Tani ishte momenti i vendimit.

Ajo qendronte e ulur prane atij, e te dy ata mbanin veshtrime drejt Reit.Nje dore ndjeu te kapte te tijen, ishte Erlisa.Ajo vajze kishte vendosur te mos i linte vetem djemte ne kete dite.U cuan ne kembe!

"I pandehuri Rei Kadiu akuzoheni per: dhune fizike, dhune psikologjike dhe rrembim personi.Gjykata  per ju vendosi te denohoheni me burgim per nje afat prej 14 muajsh." foli gjykatesi.

1 vit e dy muaj pa Rein, gallatat e tij, fjalet qe ai thonte dhe ate mbeshtetje qe ai jepte ne gjithcka, pavaresisht cdo gjeje.
E ema u mbyt ne te qara, nuk do mund te perqafonte te birin per nje kohe te gjate.I ati nuk e deshi veten, sepse pavaresisht se gjithash ishte i biri,pjella e tij.Erlisa u pre edhe pse nuk kishte kohe qe e njihte, por kishte njohur te Rei nje zemer te bardhe.Ndersa Driloni, ai kerkonte Rein ta shihte ne sy e ti kerkonte permes veshtrimesh falje per gjithcka, falje sepse pas hekurave do te qendronte per shkak te tij.

Reit iu duk sikur u mbyt kur prangat i shtrenguan kycet e shkruajten ne to 14 muajt e humbjes se liris.Si do ia bente pa ate ndjesi,sepse nuk ishte mesuar te qendronte i rrethuar nga kangjella te shumte e mure te ngjyrosur me te  bardhe a ndonje ngjyre. tjeter. cfaredo qe sidoqofte do te ishte mbytese.Ai kerkonte gjalleri, por mbi te gjitha jete.Mendoi se si ia dilnin te tjeret qe qendronin ne ate vend per vite te shumta,por i shkundi ato mendime, sepse nuk i plasi per askend pervec lumturis e lirise se tij.Ai ishte nje zog i lire, e si mund t'ia lejonte vetes te tundte krahet keq ne fluturim.E si mund ta mendonte kete vuajtje qe do kalonte kur gjithcka e beri per vellane e tij.Ata ishin shoke per koke e jepnin jeten per tjetrin, prandaj edhe Rei dhuroi ato 14 muaj nga jeta e tij, kur ne vend te burgut ato muaj kushedi se si do mund t'i kishte shpenzuar.

Syte e shokeve u ndeshen.Njeri kerkoi falje, ndersa tjetri buzeqeshi i lumtur tek pa edhe dy duart e bashkuara.
"Mos u bej merak,une nuk po vdes." i peshperiti kur u afrua prane tij."Mos me kerko falje ore!" bertiti ne dalje te salles dhe leshoi prej tij ate buzeqeshje karakteristike te Reit.

Edhe sot do te qendronte ne paraburgim, ndersa te nesermen do te nisej drejt vendit te kycur ku ai vete do te behej i tille.

"Nuk duhet te ndodhte keshtu.Duhej te ishe munduar me shume." i foli i ati i Reit mikut te tij avokat.

"Mos u shqeteso, do te bej te pamunduren qe ai te dale me heret.Me beso!" i rroki shpatullen e i buzeqeshi miresisht tjetri.E kuptonte dhimbjen e mikut pavaresisht se te provuar nuk e kishte.

"Po ta lej ty ne dore ceshtjen e tim biri. Une nuk do jem ketu sepse kam punen ne Sarand, por per cdo gje nese nuk kontakton me mua eshte shoku i djalit, qe e kam si djale te dyte me te cilin mund te flasesh." i buzeqeshi i vuajtur nga gjithe situata."Drilon!" thirri tjetrin e ai u afrua duke e lene te vetme Erlisen.

"Po!"

"Jepi numrin tend avokatit.Do flisni bashke per cdo gje."

"Patjeter!" iu kthye ai.

Prinderit u larguan per ne Sarande.Avokati gjithashtu ne pune te tij,e ngelen ata te dy tek largoheshin prej aty.

"Te te shoqeroj deri ne shtepi?" pyeti ai. "Sihurisht qe po.Pse pyes un' njehere?!"

"Jo, do vij ne shtepin tende.Kam harruar dicka dje." i tha ajo.

"Epo mire.Marrim nje taksi,ikim me shpejte qe te mos behesh vone."

E pas pak minutash gjendeshin te ulur brenda nje taksie, ne qetesi.Asnjeri nuk mund te fliste, qe keshtu kishin vendosur te hynin ne mendimet e tyre.Ai mendonte dicka tjeter, e ajo dicka tjeter, por ekzistonte mundesia te mendonin edhe te njejten gje.
Taksia arriti poshte nderteses pa u ndiere,thua sikur te kishin fluturuar mbi nje pende.Ngjiten shkallet njeri pas tjetrit e brenda dy minutave u gjenden te vetem ne ate shtepi boshe, e cila do te vazhdonte te ishte e tille derisa Rei te kthehej serisht.

Ai u drejtua drejt kuzhines per te pire uje, ndersa Erlisa erdhi njady here verdalle rreth dhomes se ndenjes e menduar.Sapo degjoi hapat e tij menjehere nxitoi kembet ne ate drejtim, trupin e saj perplasi me te tijin,duart vendosi mbi supet e tij,u zgjat dhe...dhe buzet e tij vendosi t'i prekte me te sajat,me ne fund.

Te dy ndjene te njejtat deshira.Te dy ndjene te njejtin zjarr dashurie.Te dy ata e gjeten ate qe kerkonin mes kraheve te njeri-tjetrit.
Ajo me do! mendoi ai.
Ai me pranoi! bertiste perbrenda ajo.
Perqafoi trupin e saj dhe e rrembeu ne krahet e tij sikur te kishte rrembuer dicka te shtrenjte,e ne fakt,per te, ajo ishte.Ndersa ajo kaloi duart ne fytyren e tij dhe e mbeshtolli mes tyre si dicka e vyer per te.Por ne fund ai ndieu dicka te lagte fytyren e tij.

"E gjitha kjo ndodhi per shkakun tim. Nuk... nuk di!Me..me vjen shume turp!" foli ajo,pasi nga puthja u ndane.

"Shhh!" i peshperiti dhe e mbeshtolli ne krahe per ta bere te pushonte.Me ne fund ajo ndodhej ne krahet e tij, prane tij.

Nuk ishte faji i saj.Nuk e dinte ajo se dikush ishte aq i pafytyre sa te arrinte ta sillte situaten derime ketu.
Ishte Denisi fajtori i gjithckaje,ai qe mendonte se dhuna zgjidhte gjithcka.

Kerkojme ndjes per vonesen e gjate 😔😕
Ja u bashkua dhe cifti 😅