Chaos Through time 2 (dutch)

Land in zicht

Zo ziet het schip eruit zonder beschadigingen.
2000 18 Februari
P.o.v. Wesley

Na al die jaren op zee te hebben doorgebracht is mijn schip het laatste varende van mijn vloot, ook was ik de enige overlevende, ik klom in de vlaggenmast en keek om me heen en zag... land heel veel land. 'Kijk daar varen veel schepen naartoe' dacht ik toen ik een aantal schepen naar een bepaald punt zag varen, ook ik stuurde mijn schuit die richting in. Toen ik in het zichtsveld van de havenmeester kwam zag hij mij, en hij keek heel verbaasd. Niet veel later zag ik een zogenoemde 'helikopter'. Daarin zag ik een raar apparaat en een aantal mensen die in een soort stokje aan het praten waren voor dat rare ding.

Ik kwam in een rivier en daar zag ik rare metalen witte dingen staan deze negeerde ik en ik voer gewoon verder. Toen ik verder voer kwam ik uit bij een haven "shit man dit is een grote haven". Ik legde aan en ging mijn kajuit in. De havenmeester kwam mijn schip op en begon te praten "makker wil je asjeblieft in je schip blijven dan regel ik toestemming voor je om aan kant te komen je mag je verdedigen als je niet wilt dat mensen in je schip komen." "Is goed man" antwoordde ik en toe pakte ik mijn doos met tomaten, de meeste waren rot maar he ik kon toch niet dood.

Niet veel later hoorde ik een plank tegen mijn boot worden gezet en ik ging kijken wie het was. Toen ik buiten kwam zag ik een groepje mensen staan soldaten denk ik, en ik zag een bekend persoon maar ik kon even niet zien wie het was, waarschijnlijk iemand die ik vroeger kende die hier veel op lijkt. Een van de soldaten kwam heel stoer de steiger oplopen na de zogenoemde bekende nog eens op zijn achterhoofd te slaan. 'Ik ga hem terugslaan zodra hij op mijn boot komt' dacht ik toen. Door deze gedachte ging ik met mijn armen overel kaar voor de plank staan. "Mijn naam is Niels en ik kom nu u schip op" en na die woorden probeerde hij het schip op te lopen. Maar zodra hij dat deed sloeg ik hem vol in het gezicht waardoor hij weer op de kade viel. Ik at een deel van mijn tomaat en besefte dat ik niet eens van tomaten hield. "Shit deze is rot" en na die woorden gooide ik de tomaat op de man die zichzelf Niels noemde.

De jongen doe mij bekend voorkwam begon te lachen en kwam de plank voorzichtig op te lopen met een meisje dat hem volgde. WoW dat meisje was best knap zeker als je bedacht dat ik al een hele lange tijd alleen in de zee zat. "Heb ik toestemming om u boot op te komen meneer" vroeg de jongen ik zei toen "alleen jullie twee!" Dit zei ik wat harder zodat iedereen het kon horen en de rest knikte, maar de 'bekende zoals ik hem nu ga noemen, keek verast achter zich. "Wat doe jij hier het is veel te gevaarlijk" begon hij al maar ik stopte hem "ik garandeer jullie veiligheid" en daar nam de 'bekende' genoegen mee.

Toen we naar mijn kajuit liepen floot ik schel naar mijn twee wolven deze waren op hetzelfde moment als mij vervloekt hierdoor hoorden we bij elkaar, ze konden me ook verstaan dankzij de band die we hebben door de vervloeking. "Zorg dat niemand anders op het schip komt" gaf ik als bevel en ze knikte en gingen bij de plank liggen. "Kom verder heer en dame" zei ik toen

We liepen gezamenlijk naar mijn kapiteinskajuit en gingen daar zitten, "helaas kan ik jullie niks te eten of te drinken aan bieden want alles is rot en beschimmeld" zei ik toen "dat is niet erg hoor" zei de 'bekende' toen "mijn naam is Wesley der Wolvanië" "de mijne is Nathan Drake en dit is Elena Fischer" Oke daarom kwam die mij dus zo bekend voor dit was die tijdreiziger maar ik kon niets vertellen want hij weet dat nu natuurlijk nog niet. Ondertussen was Elena de hele ruimte aan het doorlopen en ik zag dat ze stopte bij de wapenskist, "blijf daar maar vanaf daar ben ik erg op gesteld" zei ik toen ze een poging deed om hem open te doen, ze stopte hier meteen mee. "Wat zit erin dan?" Vroeg ze. "Mijn wapens" antwoordde ik en meteen stond Nate op en liep hij er naartoe hij trok hem open en zag een zwaard en een pijl en boog liggen eigenlijk zag hij mijn hele uitrusting "zijn dit jouw wapens ik had verwacht een geweer tegen te komen maar jij hebt gewoon nog middeleeuwse wapens man, hoe hou jij die zo scherp en sterk? en kan je er mee overweg?" Vroeg die toen. "Ja dat is best simpel daar hebben we zo onze manieren voor en ja ik kan er mee overweg." Antwoordde ik zijn twee vragen.