Kongpob အခန္းတံခါးဝတြင္ ရပ္ရင္း ရင္ခုန္ေနမိသည္။ သူ တံခါးကို ေခါက္သင့္လား မေခါက္သင့္ဘူးလား။ သူ႕ကိုယ္သူေရာသူထိန္းႏိုင္မည္တဲ့လား။ ဒီ P Arthit က ကိုယ့္အႏၱရာယ္ကိုယ္မျမင္ဘူးလား…။ သူ ဘယ္ႏွႀကိမ္မွန္းမသိေသာ သက္ျပင္းကိုခ်လိုက္ရင္း တံခါးေခါက္မည္အျပဳ ပြင့္လာသည့္ တံခါးခ်ပ္ေၾကာင့္ သူ ရုတ္တရက္ အေနာက္သို႕ပင္ ဆုတ္လုိက္မိခဲ့သည္။
“P Arthit?...”
“မင္းက မဝင္ဘဲဘာလုပ္ေနတာလဲ…”
“P… P က ဘယ္သြားမလို႕လဲ… ဒီအခ်ိန္ႀကီး…”
သူအထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ ေမးလိုက္ေတာ့ သူ႕အား ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ ေျပာေနသည္ဆိုေသာ အၾကည့္မ်ိဳးျဖင့္ Arthit မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လုိက္ရင္း…
“အေအးသြားဝယ္မလို႕ ပူတယ္ေလ…”
“အင္း ကြ်န္ေတာ္လုိက္ခဲ့မယ္…”
“ဒီပံုတိုင္းႀကီးနဲ႕?”
“ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ…”
သူ နားမလည္စြာ ေမးလိုက္ေတာ့ သူ႕နားတိုးကပ္လာသည့္ Arthit… Kongpob ရုတ္တရက္ ေတာင့္ကနဲျဖစ္သြားမိသည္။ ထို Arthit က ဘာလုပ္ဦးမလို႕လဲ။ Arthit… ေသသပ္စြာ ဝတ္ထားသည့္ Kongpob ၏ Necktie ကို ဆြဲျဖဳတ္ကာ အေပၚဆံုးၾကယ္သီးတစ္လံုးကို အလ်င္ျဖဳတ္လုိက္ခဲ့သည္။ အနည္းငယ္ ေသသပ္မႈေလ်ာ့သြားေသာ Kongpob ကိုၾကည့္ရင္း သူ ေက်နပ္စြာ ျပံဳးလိုက္မိသည္။ Kongpob ကေတာ့ ရုတ္တရက္ ရဲရဲတင္းတင္းသူ႕ကိုလုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ခ်လိုက္ေသာ Arthit ကို မင္သက္စြာသာ ၾကည့္ေနမိဆဲ…။
“ဆံပင္ေတြ…”
သူ႕ဆံပင္မ်ားကို အနည္းငယ္ပြေယာင္းေယာင္းျဖစ္ေအာင္ ထိုးဖြလိုက္ၿပီးသည့္ေနာက္ Arthit မ်က္ႏွာက ေက်နပ္မႈေၾကာင့္ ပါးခ်ိဳင့္ႏွစ္ဖက္ပင္ ေပၚလာခဲ့သည္။ Kongpob… သူ ရင္ခုန္ရလြန္း၍ ထိုေနရာတြင္ပင္ ေသသြားႏိုင္ေလာက္သည္။ ထို P Arthit က ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ!!!
“သြားမယ္ေလ… ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ…”
သူ႕ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲ ဆြဲျဖဳတ္ထားသည့္ Necktie ကို ထိုးထည့္လာရင္း ေရွ႕မွ ထြက္သြားေသာ Arthit ေနာက္သို႕ သူ ေယာင္ကန္းကန္း လုိက္သြားမိခဲ့သည္။ သူ႕ကိုယ္သူ အိပ္မက္မက္ေနသည္ဟု Kongpob ထင္ေနမိဆဲ။
YOU ARE READING
My Dumb Senior and me(fanfic)
RomanceNot a fantasy fanfiction just want to write something normal... a normal love story ^^ enjoy
