My mate is the alpha

Title your Story Part

Jayden p.o.v

'Mam! Mam, gaat het?' Vraag ik bezorgd en kniel naast me moeder neer. Me moeder kreunt pijnlijk. Precies dan komt me vader met Gio aanrennen. 'Nicollet? Gaat het?' Vraagt mijn vader bezorgd en knielt ook naast mijn moeder neer. Me moeder schut met een pijnlijk gezicht haar hoofd. 'Waar heb je pijn?' Vraagt hij bezorgd. 'Me rechterbeen.' Zegt ze. Me vader stroopt haar broekspijp een stukje op en kijkt geschrokken naar me moeder's been. Gio kijkt me met geschrokken ogen aan. Heel me moeders vlees hangt van haar been af. Je kan zelfs haar bot zien! Correctie: haar bot met een scheur erin. 'Sem, ga naar de packdoctor en zeg hem dat hij hiernaartoe moet komen.' Zegt ik tegen Sem en wijs naar het kleine huisje 100 meter verderop. Sem knikt en rent er snel naartoe.
'Jayden, ga jij naar Demi toe en zeg tegen haar dat alles goed komt. Ze is vast geschrokken.' Ik knik en ren richting mijn huis, waar Robin niet Demi zitten te wachten.

Robin p.o.v

'Robin, ik ben het: Jayden.' Hoor ik Jayden roepen buiten de deur. Ik sta voorzichtig op en til de half slapende Demi op. Na honderden pogingen om haar in haar bedje te leggen, zijn mislukt. Hard gesnik en gegil was het resultaat. Ik open de deur en Jayden drukt een kus op me voorhoofd. 'Hoe gaat het met je moeder?' Vraag ik en sluit de deur achter Jayden. Jayden kijkt me twijfelend aan en richt zich dan tot Demi, die haar ogen voorzichtig opent. 'Jayden?' Vraagt ze zacht. 'Hey Deem.' Glimlacht hij. 'Waar is mama?' Jayden glimlacht gerustellend. 'Het komt goed, ze heeft alleen een beetje pijn aan haar been.' Zegt hij en aait over haar bolle wangetjes. 'Mama gaat niet dood?' Vraagt Demi blij. 'Nee natuurlijk niet, gekkie! Mama gaat nog lang niet dood! Nu ga je naar je bed, het is al half 2 s'nachts!' Zegt hij en neemt Demi van me over.

* 10 minuten later.

Jayden ploft vermoeid op de bank neer en wrijft in zijn ogen. 'Gaat het echt goed met je moeder?' Vraag ik bezorgd. Jayden haalt zijn schouders op. 'Haar been ziet er écht beroerd uit. Erger dan bij jou. Je kan me moeder's bot zien, waar duidelijk een scheur in zit.' Ik trek een pijnlijk gezicht, denkend aan de pijn van mijn eigen been. Als dat erger is als bij mij, dan kan ik je vertellen: dat doet dan écht pijn!

Ik ga naast Jayden zitten en kijk hem bezorgd aan. 'Ben je moe?' Vraag ik. Hij grinnikt en knikt. 'Is nu de andere roedel weg?' Vraag ik, een beetje bang. Als dit me eerste dag als Luna voor moet stellen... Ik heb hier heel de tijd met Demi gezeten en gewacht tot ik iets hoorden. Jayden knikt vermoeid. 'Als het goed is wel. Ik moet zo samen met Sem nog controleren of écht iedereen weg is.'

'Laat mij dat doen!' Zeg ik. 'Dan kan jij lekker in je bedje liggen. Ik heb de hele tijd niks kunnen doen. Jij hebt buiten heel je roedel beschermd, terwijl ik hier binnen zat.' Jayden kijkt me raar aan. 'Het is niet mijn roedel, maar ónze roedel.' Ik zucht. 'Ik voel me gewoon nutteloos. Heel de roedel, letterlijk héél de roedel op oudere en kinderen na vochten mee, en ik zat hier.' Jayden trekt me op zijn schoot met me gezicht naar hem toe en kijkt me raar aan. 'Je bent niet nutteloos en zo moet je je ook niet voelen.' Zegt hij en kijkt me recht in me ogen aan. Ik kijk naar mijn nagels. 'Kijk me aan.' Beveelt Jayden me en pakt me zachtjes bij me kin beet. Ik kijk hem aan en glimlach verlegen. Hij drukt zachtjes zijn lippen op die van mij en gaat op de bank liggen. Hij trekt me op hem en zoent me verder. Ik ga met me benen elk aan een kant zitten en trek me shirt over me hoofd. Dan druk ik me lippen weer op die van hem en zoen hem wild verder. Zijn handen gaan naar de opening van me bh, en ik haalt de laatste bandjes van me schouders af. Jayden gaat rechtop zitten, met nog steeds mij op zijn schoot. Hij duwt me wild van hem af en staat op. Hij trekt zijn shirt uit en duwt me tegen de muur. Zijn lippen verdwijnen in me nek. Ik sluit me ogen en kreun zachtjes.

'Jayden?' Hoor ik Demi van boven aan de trap zeggen. Geschrokken duw Jayden bij me vandaan en trek een deken van de grote woonkamer stoel af, die ik om me heen sla. Jayden haalt ongemakkelijk zijn hand door zijn haar. 'Wat is er?' 'Wat zijn jullie aandoen?' Vraagt ze nieuwschierig. 'Niks. Wat kom je doen?' Vraagt Jayden en loopt naar haar toe. Hij knielt voor haar neer, nog steeds is hij een kop groter. Daarnaast is hij sowieso veel groter. Het grappige is nu, dat het nu nog meer opvalt hoe gespierd Jayden is, zo zonder shirt, waardoor hij nóg groter en breder lijkt. 'Ik kan niet slapen. Ik wil naar mama.' Zegt ze. 'Dat kan niet lieverd. Morgen middag gaan we naar mama in het ziekenhuis. Dan kan je morgen ochtend een tekening maken voor mama maken.' Demi schut eigenwijs haar hoofd en slaat haar kleine armpjes over elkaar. 'Ik wil nú naar mama!' 'Maar dat gaat niet!' Zegt Jayden even eigenwijs terug en tilt haar op. 'Meekomen kleine boef. Slapen jij.' Hij loopt haar kamer binnen.