Nevermore ...ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ..

Nevermore. 6

ဒီေန႔ဆိုရင္ Junေဆးရံုတက္တာသံုးရက္ေျမာက္ေန႔..
ပိုဆိုးမလာေပမယ့္ ထူးထူးျခားျခား တိုးတက္သက္သာ
လာျခင္းမ႐ွိတဲ့ Jun....
ေန႔တိုင္းလိုလို ႐ွိသမ်ွလူေတြနဲ႔ အတိုက္အခံလုပ္ကာ
အလုပ္ေတြ ပစ္ထားခဲ့ၿပီး Junအနားကို ရ ရင္ ရသလို
ေျပးလာခဲ့သည္...

ဘယ္လိုအဝတ္အစားမ်ိဳးနဲ႔ မဆို လိုက္ဖက္တဲ့Junဟာ
ျဖဴလြလြ ေဆးရံုဝတ္စံုနဲ႔ ေတာ့ မလိုက္ဖက္...

လက္ဖ်ံဆီ က အေျကာထဲစိုက္သြင္းထားတဲ့ အပ္ငယ္ ....တစ္စက္တစ္စက္က်ေနတဲ့
ေဆးရည္ပုလင္း...wire ႀကိဳးေပါင္းမ်ားစြာသြယ္ယွက္ေနတဲ့ စက္ေတြ...Junႏွလံုးခုန္သံအတုိင္း ေျပာင္းလဲေနတဲ့ Monitorေပၚက ကိန္းဂဏန္း ေတြ....
ႏွာေခါင္းနားက Oxygenပိုက္ငယ္...

..ဘာေတြျဖစ္ေနခဲ့တာလဲ Junရယ္...

ေမးတိုင္းစကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲသြားတတ္တာ ဒီေန႔အထိ....
အခုလဲ TV ကလာတဲ့ အစီအစဥ္တစ္ခုကို စိတ္ဝင္စားဟန္ျပကာ စကားတစ္ခြန္းမွ မဆို...

"Jun..."

အာရံုစိုက္မႈရဖို႔ရာႀကိဳးစားမိသည္....

"ဘယ္ေတာ့ေလာက္ေဆးရံု ဆင္းရမယ္တဲ့လဲ..."

ကိုယ့္ဆီ ခဏေရာက္လာခဲ့တဲ့ မ်က္ဝန္းေတြ TV ဆီျပန္ေရာက္သြားခဲ့ရင္း...

"မသိဘူး...ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနရအံုးမွာလားပဲ"

ထိုင္ရာကေန ထရပ္ေတာ့ ေမာ့ၾကည့္လာျပန္သည္...

"Hunငယ္ ေန႔တိုင္းဒီကိုလာေနရင္ အဆင္ေျပပါ့မလား..scheduleေတြ..."

"Junတကယ္အဆင္ေျပရဲ႕လားဆိုတာ သိရဖို႔က
..အဲ့ဒါေတြထက္ပိုအေရးႀကီးတယ္"

ခုတင္ ေပၚတင္ပါးလႊဲဝင္ထိုင္ရင္း.. လက္ခ်င္းထပ္ဆုပ္မိေတာ့ ကိုယ့္လက္ဖဝါးေအာက္က
လက္ေခ်ာင္း ေသးေသးေတြဟာ ေအးစက္ေခ်ာက္ကပ္ေနသေယာင္...

"ကြၽန္ေတာ္ကို တစ္ခုခုေတာ့ ေျပာပါ Jun..."

သက္ျပင္းဖြဖြ... အေျဖစကားတစ္ခုခုအတြက္
Jun ့ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြ အားယူလိုက္ခ်ိန္...

တံခါးပြင့္သြားျခင္းႏွင့္အတူ ..
အခန္းထဲဝင္လာတဲ့ Doctorနဲ႔ Junရဲ႕ မာမား..
မသိမသာရုန္းေလတဲ့ Junလက္ကို လႊတ္ေပးလိုက္ရသည္...