Nevermore ...ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ..

Nevermore.1

ပူပူေလာင္ေလာင္ရာသီဥတုထဲ မီးေတြမွန္ေတြၾကား
မိတ္ကပ္ေတြလိမ္းထားရင္း
အလုပ္လုပ္ရတာ ေခြၽးၿပိဳက္ၿပိဳက္က်သည္..
အနားရတုန္းေလး ခံုေပၚေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်ၿပီး
အသင့္ခ်ေပးထားတဲ့ ice coffee ကို တစ္ငံုေသာက္လိုက္သည္...

ရာသီဥတု ပူမွန္းသိရက္သားနဲ႔ ဒီအခ်ိန္ကို မွ
Schedule ညႇိေပးလိုက္တဲ့ တရားခံက
Note book တစ္အုပ္နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ထိုင္လို႔...
ေနာက္ထပ္Schedule ေတြအတြက္ေခါင္းစားေနပံုရသူကို ၾကည့္ရင္း
ညစ္ခ်င္တဲ့စိတ္က ခ်က္ခ်င္းျဖစ္သည္...
မဲ့ျပံဳးတစ္ခုက်က်နနျပံဳးရင္း လက္ထဲက ice coffee ဗူးကို အနည္းငယ္ အလုပ္ေပးလိုက္သည္...

"က်စ္...အာကြာ..."

"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ Hunရယ္..
ေပစြန္းကုန္ၿပီ"

ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ပ်က္ညည္းညဴသံေၾကာင့္ makeup artist လဲ အေျပးအလႊားအနားေရာက္လာသလို
...ေ႐ွ႕နားက မ်က္လံုးတစ္စံုကလဲ ဒိုင္းကနဲ...

"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"

"Coffeeေတြေမွာက္က်သြားတာ..."

Cameraေတြၾကားက
Director နဲ႔ ကိုယ့္အနားကmakeup artist အျပန္အလွန္ေအာ္ေျပာေနၾကတဲ့ ၾကားမွာ
ကိုယ္ကေတာ့ အက်ႌ ေပၚက Coffeeေရာင္
အစြန္းကြက္ကို ၾကည့္တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ဖုန္းထုတ္ၿပီး ဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိသည့္တစ္စံုတစ္ေယာက္ဆီကိုသာ အာရံုစိုက္ေနမိသည္...

"ဒီ Scene ကျပတ္ေသးတာမဟုတ္ဘူး..
အခု အဝတ္ေတြစြန္းကုန္ေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမတုန္း...Junmyeonေရ လာပါအံုးခဏ.."

အနားဘယ္အခ်ိန္ေရာက္လာမွန္းမသိတဲ့ Directorက
သူဘာသာ ည ည္းျငဴသလိုေျပာေနရင္းက
စစ္ကူေခၚေလသည္...

"ဒီscene အတြက္ အဝတ္အစားေတြက အခုလိုျဖစ္ကုန္ၿပီ..ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ.."

"ေနာက္ တစ္scene ေျပာင္း႐ိုက္ရင္ေရာ..."

"ကြၽန္ေတာ္ Dialogue ေတြက်က္မလာဘူးေနာ္..
အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူး..."

ႀကိဳေတြးထားၿပီးသားအေျခအေနမို႔ ေ႐ွ႕ဆက္မရေအာင္
တားပစ္လိုက္သည္...႐ွင္းစမ္းပါ..ဒီကိစၥကို.. ႐ႈတင္ဖ်က္ရံုအျပင္မ႐ွိတာ သိရဲ႕သားနဲ႔....