The Greatest Story Ever Told (JhoBea Fanfic)

SA ISANG SULYAP MO

Sa isang sulyap mo
Ayos na ako
Sa isang sulyap mo
Napaibig ako

Jho POV

"Itanong mo sa akin kung sino aking mahal --" 

I shook my head as I keep on smiling of the singing of Bea habang nagmamaneho. She's always like this simula nung makalabas na ako ng hospital matapos ang operasyon ko. 

After we knew about my condition ay nagpa schedule agad si Bea for operation a week after. Sobrang lungkot ko ng mga panahong iyon knowing na hindi ko madadala ang magiging anak namin. 

Gusto ko siyang i-console pero nananaig yung kagustuhang kong mapag isa. Parang ayokong makipag usap kahit kanino at alam kong nasasaktan si Bea sa ginagawa ko. Pero sobrang thankful ako sa patience niya sa akin. Kahit hindi ko na maintindihan yung sarili ko ay hindi siya nawawalan ng pasensiyang hintayin ako. 

She was very consistent para ipakita sa akin na kahit anong mangyari ay hinding hindi siya bibitaw sa akin.

She told me about her plan at sobrang na shocked ako sa desisyon niya. Pero hindi ko naman nababanaag sa mukha niya yung doubt na hindi niya gagawin iyon in fact she is so excited. Kahit natatawa akong isipin na siya ang magbubuntis pero wala na rin akong magagawa -- sa kanya pa din yung huling desisyon as the head of our family.

Kaya eto kami ngayon papuntang Batangas para kausapin si Louisa tungkol dito. Sila Jia, Maki at Maddie ay susunod nalang daw bukas dahil sasama sila at tutulong sila sa pagkikilatis sa mga pinsan ko. 

Actually, tatlong pinsan lang ang kilala ko -- dalawa sa side ni Mommy at isa sa side ni Daddy which is si Louisa. Hindi naman kasi masipag ang mga Maraguinot sa pagpapadami ng mga lahi -- ewan ko ba parang nasa dugo na din namin yung pagiging workaholic kaya napapabayaan ang mga bagay na yan. 

Inabot ni Bea ang kamay ko at hinatid niya sa kanyang labi. 

"Ano ba yang iniisip mo? Natapos nalang yung kanta parang tulaley pa din asawa ko." nangingiti niyang sabi sa akin habang pabaling baling sa akin at sa daan.

Humugot muna ako nang malalim na hinga at tipid na ngumiti sa kanya. 

"You okay?" nag aalalang tanong niya sa akin.

"Yeah -- but -- you sure about this thing babe?" tukoy ko dun sa desisyon niya. Nabaling ang tingin niya sa akin saglit saka natawa.

"Why? Are you not comfortable seeing me with a big stomach?" natatawa niyang sabi.

"Yea -- I mean -- No! Pero alam mo naman diba? Baka ikaw ang hindi komportable." ngiwi kong sabi. 

Ginilid niya ang sasakyan tapos ay hinarap niya ako sabay kuha ng dalawa kong kamay at hinawakan ng mahigpit.

She breathe heavily then smile at me.

"Alam kong mahirap -- at sa totoo lang hindi talaga ako komportable but you know naman Babe that I will everything para maging mas masaya pa tayo -- diba? -- at saka --" lumapit siya sa akin and then kiss me for about 10 or 15seconds then show her sweetest smile afterwards. "Makita lang kitang mahal mo ako -- enough na sa akin para kayanin ko to. Aren't you not excited for this?"