The Nerd & Mr Popular [EDITING]

Chapter 24

Hhey dudes!!! It's meeehh!!! Welkom terug bij dit nieuwe hoofdstuk!! Ik probeer nu steeds sneller en sneller te schrijven en ook steeds langer en langer omdat het boek bijna uit is, dus..... Hier is een redelijk lang chapter ------>

---------------------------------------------------------------------------

POV Duke

Ik was al twee dagen niet naar school gegaan. Het was dringend tijd dat ik met men luie kont van uit het bed kwam en men gezicht ging tonen in de school. Ze zullen vast denken dat ik een mietje ben en niet meer naar school durf nu ik uit het team ben gezet en ik Trevor KO heb geslagen. Wel, Ik schaame me wel maar dat ging ik niet laten zien. Ik ging me nog steeds stoer gedragen en alle meisjes, die ik kon, binnen proberen te krijgen. (If you know what I mean *wink *wink) Ik stond op van mijn bed, strompelde de badkamer in en staarde naar het dikke blauwe oog en het korstje op mijn lip. "Vreemd dat de directie nog niet naar mijn ouders hadden gebeld." Zo'n KO gevecht is eigenlijk echt heel strafbaar en ik had nog steeds niets gehoord van de school. Ik spijbelde ook al twee dagen en daarover had ik ook nog niets gehoord. VREEMD.

Ik trok men kleren aan, at een boterham en vertrok naar school met mijn porsh. De twee dagen dat ik thuis was had Terry constant door mijn hoofd gespookt. Ze was zo mooi, jammer dat ik haar al had gedumpt. Ik vond het ook nog steeds heel vreemd dat al mijn exen met haar stonden te praten. Waarschijnlijk vorme ze een haat groep ofzo. Idioten dat ze zijn, allemaal domme wijven. Maar de domste meisjes zijn ook meestal het knapst. Alleen Terry was anders, ze was echt slim en knap. Misschien had ik haar toch niet meteen moeten dumpen om achter Marry aan te gaan. Ja, daar was het helaas nu te laat voor. Volgens mij had die Cody nu iets met haar. Je zag gewoon al van duizend kilometer afstand dat hij haar zag zitten. Eikel.

Stephanie had me nog steeds niet vergeven. Ik snap dat ik haar enorm heb gekwetst. Zowel mentaal als fysiek maar het speet me echt. Ze had me nog geen enkel woord gegund en ze hing steeds meer rond bij haar vriendje, Rayn. De beste vriend van Cody, de Terry steler. Welja, dat waaide wel over.

Ik reed de parking van de school op en meteen zag ik enkele mensen naar mijn auto wijzen. Het verhaal was had zijn ronde dus al gedaan. Het basketbal team. Staarde vuil naar me toen ik uitstapte en richting de schoolpoort liep. Trevor was enorm toegetakeld en had rond zijn ene arm een gips. Zijn hoofd was ingewikkeld met een windel en zijn neus was afgeplakt met allerlei pleisters en doekjes. Gebroken dus. Ik had hem een lichte hersenschudding gegeven, een gebroken neus en een gebroken pols. Ja, dit was officieel echt het ergeste dat ik ooit had gedaan in mijn leven. Dus besloot ik iets te doen dat ik nooit eerder had gedaan. Ik liep recht op het team af en meteen gingen ze voor Trevor staan alsof ik hem ging aanvallen. Ik stak men handen in de lucht als teken van overgave en liep verder naar Trevor toe.

"Hey, Trevor." Hij keek boos weg en ik voelde hoe de andere teamleden scherp stonden om bij elke onverwachte beweging toe te slaan.

"Ik wil alleen zeggen, ...." Dit was echt moeilijk. "... dat het me spijt. Ik ben echt veel te ver gegaan en ik ben laf geweest. Ik snap dat je me niet meer kan vergeven maar ik wou gewoon even mijn excuses aanbieden."

Ik voelde meteen de sfeer van de groep ontspannen en ze stonden niet meer klaar om me aan te vallen.

"Ik aprecieer je verontschuldiging, maar ik weet niet of ik hem al kan aanvaarden." Ik knikte

"Dat snap ik." Toen ik me omdraaide en door de schoolpoort liep voelde ik me al veel rustiger. Het deed goed om men verontschuldigingen aan te bieden!

Nu moet ik nog zorgen dat Stephanie terug met me wil spreken...

POV Terry

Ik kwam de school inlopen op de meest fancy mannier ever, maar toen ik struikelde over een losse tegel en mezelf nog net kon redden, liep ik weer gewoon. Lopend op men tippen zocht ik Cody tussen de menigte van pratende studenten. De drukte irriteerde me. Maar toen ik plots twee warme handen op mijn ogen voelde ontspande ik. "Wie ben ik?" Ik beet op mijn onderlip. "Het knapste, liefste en leukste vriendje ook?" Hij nam zijn handen weg, liet me via een pirouette in zijn armen glijden en zoende me dan volop de mond. Ik zag enkele meisjes ons aanstaren. En ook in de verte zag ik Rachel en het barbie groepje ons vuil aankijken. Blijkbaar was Loran terug bij het groepje aangesloten. Ik had de volledige bitch groep niet meer gezien sinds Loran ruzie had gemaakt met Clover aan de supermarkt, een tijdje geleden. Maar nu zijn ze weer gezellig bij elkaar, om me het leven zuur te maken. "Wat scheelt er Nerdje van me?" Ik rolde met men ogen en knikte met men hoofd in de richting van de barbies. "Ze kunnen je niets meer doen, prinses. Ik ben er nu en dat weten ze. Trouwens, die sweather staat je goed." Hij streek over de basic oversized, grijze sweather die ik aanhad met een legging en een paar zwarte Janoski's. Mijn haar zat in een slordige dot en zoals gewoonlijk had ik men typische nerdbril op. Ik zag namelijk geen steek zonder dat ding. Cody gaf me nog een stevige knuffel en een kus op mijn voorhoofd toen het basketbalteam hem riep voor de ochtend training.