The Nerd & Mr Popular [EDITING]

Chapter 19

Heyy PopieNerds!!! Jullie kunnen nog steeds stemmen op jullie favo Verbindnaam maar ik denk dat ik weet wat het gaat worden :) Okey ik heb niet veel te zegge. Dus..... Gier is chapter 19 ---->

----------@-----------@-----------@-----------@-----------@-------

POV Terry

Ok, even overlopen... Elke woendsdag en zaterdag is het repetitie, er moest een song gekozen worden en het ergste... Ze moesten zangles gaan volgen. Gelukkig had ik Rayn kunnen overtuigen om me met rust te laten, ik wou geen zangles. "Is alles duidelijk?" Iedereen knikte en glimlachte. "Zullen we al eens iets proberen te spelen?" Zonder antwoord te geven ging iedereen op zijn plaats staan. Ik helemaal vooraan, aan de micro, Free en Rachel stonden helemaal links vanachter en Rayn en Cody stonden daarnaast. Met andere woorden, ik was de enige persoon in beeld. "Kunnen jullie niet wat opschuiven, het is net alsof ik de leider ben." Free en Rachel knikten hun hoofden. Ze wouden toch alleen maar naar voor komen. "Wij kunnen wel naar voor gaan." Zei Free. Rayn schudde zijn hoofd. "Jullie blijven achteraan, wij zullen wel wat naar voor komen maar laat het nu even voor wat het is." Ik knikte en nam de microfoon in mijn hand. "Laten we het refrein van 'someone like you' spelen." Rayn en Cody probeerden hun noten te vinden en eenmaal ze die hadden gevonden begonnen ze te spelen.

"Never mind I'll find someone like you... I wish nothing but the best, for you two... Don't forget me-.."

Een jongen kwam de zaal in gestormd. Hijgend liep hij het podium op en ging achter het lege drumstel achteraan zitten. Dat was vast Rayn's neef. Ze hadden absoluut een drummer nodig dus had Rayn zijn neef gevraagt. "Hey." zei hij. Hij had een zware stem en was duidelijk ouder als hun. "Hey? Raoul! Je kan niet zomaar binnen stormen tijdens een nummer!" Raoul zwaaide het weg en alsof hij daarmee om vergeving vroeg begon hij een potje te drummen. Hij was echt goed, het klonk heel professioneel. Toen zijn drumsessie voorbij was keek hij Rayn grijnzend aan. "Stel je me niet voor, neefje?" Hij glimlachte naar Rachel. Rayn zuchtte. "Dit is Cody, je kent hem wel, dat is Terry, Free en Rachel." Raoul knipoogde naar Rachel, ze keek meteen weg. "Ok, laten we verder gaan..."

"Hoe was de repetitie?" Marry keek me geintereseerd aan. "Belachelijk, ik snap niet waarom ik dit doe." Marry trok me vooruit. "Wat maakt het uit? Je vindt zingen toch leuk?" Ik knikte. "Doe het dan omdat je graag zingt." Ik haalde mijn schouders op en we liepen samen de school uit. We namen onze fietsen en reden samen naar huis. Onderweg zat Marry luidop te zingen. Het enige probleem was, ze kon helemaal niet zingen! Ik schaamde me dood toen enkele mensen zich omdraaide en begonnen te lachen. "Marry! Hou op! Ik schaam me dood!" Om extra te pesten zong ze nog harder. "Het is niet omdat jij zo'n prachtige stem hebt dat niemand anders op de wereld mag zingen hé! Misvormd nachtegaaltje!" Ik lachte en gaf Marry een stamp maar ik verloor mijn evenwicht en viel op de grond. Mijn fiets vloog over me heen tegen Marry aan en ook Marry lag een seconde later tegen de vlakte. Allebei kreunde we van de pijn maar toen ze elkaar aankeken lagen we meteen plat van het lachen. Ik wreef over mijn brandende elleboog. Zag bloed op mijn hand. "Mijn elleboog ligt open." Marry keek naar de bloederige schaafwond. Het prikte toen ze erin blies. "Straks gewoon even ontsmetten en dan een plakkertje erop." We stonden op en raapten onze fietsen op. "Dankjewel, dokter Marry." We lachten en reden door...

POV Cody

Het was overduidelijk geweest dat Terry onze zangeres moest worden. Alleen leek ze niet zo enthousiast. Free en Rachel waren dol gelukkig toen ze te horen kregen dat ze backingvocals mochten zijn. "Volgens mij ziet Terry het niet zitten." Mompelde ik tegen Rayn. Rayn haalde zijn schouders op en liep naar zijn porsh. "Rijd je mee?" Ik schudde mijn hoofd. "Nee, laat maar, ik ga wel te voet." Ik draaide me om, plugde de oortjes in en liep weg. Ik luisterde naar de muziek.

Toen ik thuis was, schopte ik mijn schoenen uit en plofte in de zetel. Op dat moment ging de telefoon.

"Hallo, met Cody."

"Hallo, u spreekt met de secretaresse van advocaat Smits."

Shit! Niet nu!

"Wat is er?"

"Onze cliënt heeft zijn klacht ingetrokken. Wij zullen u voor de rest met rust laten."

"Eindelijk, bedankt."

Meteen spurtte ik naar beneden en riep men moeder. Mijn moeder kwam vragend naar me toe. "Die aap van dat advocaten kantoor heeft zijn klacht ingetrokken!" Mijn moeder begon te glimlachen. "Dat is fijn!" Ze gaf me een knuffel. Mijn dag kon niet meer stuk...

------------------------------------------------------------------

SAAAAAAI!!! sorry ik wou gewoon even uploaden!!! ik wil jullie ook bedanken voor de 203K lezers!!! I LOVE YOU POPIENERDS!!!!!!

vergeet niet de:

COMMENT <3

VOTE <3

FOLLOW <3

AND LOTS OF UNICORNS!