The Nerd & Mr Popular [EDITING]

Chapter 4

POV CODY

Ik hoorde lawaai op straat. Ik keek door het raam en zag Terry sukkelen met Marry. Nu kon ik helpen! Misschien was ik dan eindelijk af van dat schuldgevoel. Ik liep meteen de straat op. 'Zal ik helpen?' Terry keek op met een vuilheid in haar blik die ik nog nooit had gezien.
'Jij helpt toch nooit iemand?' Die kwam hard aan.
'Ga maar. Je hoeft niet te helpen.' Ik keek haar geschokt aan.
'Ik kan julli-' Ze onderbrak me.
'NEE!' Ik nam een stap terug.
'Doe even rustig!' Ze keek me met een misselijke blik aan.
'Ik heb je niet nodig! Moet je niet iemand gaan uitlachen ofzo? ' Haar woorden kwamen pijnlijker aan dan ik verwacht had.
'Ik ga al!' Ik draaide me om en liep naar de deur. Ik hoorde een vreemd geluid en dan Terry's stem.
'Marry, gaat het wel? Onee... Niet weer!'
Ik legde mijn hand op de deurklink. 'Misschien kan je ons naar huis brengen...' Een grijns kwam op mijn gezicht.
'Ik ga mijn autosleutels halen.'
Ik spurtte naar binnen en nam mijn sleutels van het aanrecht.
'Cody? Wat ga je doen?' Zucht.
'Ik breng even Marry en Terry naar huis.' Hij wist hoe Marry eraan toe was.
'Je komt toch terug he?' Ik knikte. 'Natuurlijk!' Ik liep het huis uit, liep naar men auto achter de hoek, stapte in en startte de motor. Ik reed de hoek om en staptte weer uit. Ik nam Marry bij haar schouders.
'Neem jij haar benen?' Terry bukte zich om Marry's benen op te tillen. We hesen haar in de auto. Na een tijdje sukkelen, kregen we Marry toch in de auto. Ik opende de autodeur voor Terry en sloeg hem dicht als ze in de auto zat. Dan stapte ik ook zelf in. Ik hoorde Terry zuchten.
'Het is zes uur in de morgen en we moeten straks naar school! Hoe moet ik dat in godsnaam voor elkaar krijgen? Als ze wakker wordt zal het zeker acht uur in de avond zijn!' Ze klonk paniekerig.
'Het komt wel in orde... Geef je je adres even?' Ze schudde haar hoofd.
'Breng ons maar naar het huis van Marry...'

POV TERRY

De sfeer tijdens de rit naar Marry's huis was gespannen. Ik zat in de auto met de 'populairste' kerel van de school. Hij hoorde bij het groepje altans. Ik had nooit de populaire mensen gemogen. Ze vielen me altijd lastig. Het ging van Cola in mijn rugzak gieten tot mijn schoolboeken vol teken met alcohol stift. Ze hebben een heel laag niveau. Ook Cody vond ik laag. Zeker omdat hij alleen maar aan zichzelf dacht en niet eens de moeite nam om anderen te helpen.
'Het spijt me...' het was alsof hij mijn gedachten kon lezen.
'Sorry dat ik je stond uit te lachen in de gang vanmiddag, ik had je moeten helpen!' Ik keek hem niet gelovig aan.
'Wat maakt het uit? Deze ene keer dat je sorry zegt, telt die ook voor alle andere keren?' Hij draaide zijn hoofd naar me. Ik kon zijn mooie diepe hazel bruine ogen goed zien. Hij grinnikte maar niet bedoeld om met me te lachen.
'Wat ben ik toch een klootzak!' Het klonk sarcastisch.
'Het is niet grappig hoor! Ik meen het!' hij lachtte.
'Ja, ja meisje ik snap het al. Je kan er niet tegen dat ik populair ben en jij een nerd!' Ik schrok van zijn reactie. Ik walgde van hem. 'Nee, je ziet gewoon niet wat je fout doet omdat het plakaatje 'Idioot' voor je ogen hangt!' Ik was trots op mezelf dat ik dat had gezegd. Ik wilde het altijd al zeggen.
'Ik ben wel de idioot die je naar huis brengt! Dus ik zo maar een beetje dimmen! NERD!' Dat kon ik niet pikken. Maar toch zweeg ik. Hij was ten slotte mijn taxi...

POV CODY

Verdomme wat een lastig kind! Ik nam de moeite om haar weg te brengen en toch vond ze het nodig om me te beledigen!
De rest van de rit verliep in stilte, tot we aan Marrys huis kwamen.
'We zijn er.' Ik parkeerde de auto voor de deur.
'Bedankt voor de fantastische rit naar huis!' Sarcastiser kon ze niet klinken.
'Krijg ik niets?' Ze keek verbaasd.
'Wat bedoel je? Geld ga ik je niet geven hoor!' Ik zuchtte.
'Geef me je nummer en we staan gelijk!' Ze rolde met haar ogen. Ze nam mijn hand en schreef haar nummer er op.
'Hier!' Ze duwde mijn hand van haar af. Ik bekeek de vochtige inkt op mijn hand. Terry opende de autodeur.
'Wacht!' Ze zuchtte.
'Wat nu weer?!' Ze keek kwaad.
'Als dit niet je echte nummer is zal het je bezuren weet je dat?' Ze sloeg de autodeur dicht. Ze opende de achterdeur en sleepte Marry uit de auto.
'Marry! Werk even mee!' Ik lachtte.
'Zit je weer te lachen?' Ik zweeg meteen en staarde voor me uit. Misschien had ze wel gelijk. Ik was haar inderdaad aan het uitlachen. Ik veegde de gedachte meteen weg. Toen ik de klap van de autodeur hoorde startte ik de motor weer en reed de straat uit.