The Nerd & Mr Popular [EDITING]

Chapter 31 -- THE END

HEYYYYY! Welkom, welkoooooom bij de drie biggetjes!!!!!! POPIENERDSSSS ZIJN JULLIE KLAAR VOOR HET EINDE VAN HET BOEK?????? NOU IK WEL!!! IK HEB HET ECHT ZOOOOOOOOOOO DRUK GEHAD DE LAATSTE TIJD EN IK BEN BLIJ DAT IK DIT BOEK KAN AFRONDEN EN MET EEN SCHONE LIJ KAN BEGINNEN. MAAR LANGS DE ANDERE KANT VIND IK HET OOK VERSCHRIKKELIJK JAMMER DAT IK AFSCHEID ZAL MOETEN NEMEN VAN MIJN FANTASTISCHE POPIENERDS! Natuurlijk zal ik een nieuw boek uploaden waar ik ook al aan gestart ben... Maar eerst zal ik nog een EPILOOG maken van dit verhaal en dan een Q&A zodat jullie alles kunnen vragen wat jullie maar willen!

Ok, nu ik dit allemaal heb gezegt.........

THE END OF THE STORY

---------------------------------------------------------------

POV Mary

Terry had het fantastisch gedaan, net zoals Cody. Ik was enorm trots op ze! Duke was nergens meer te bekennen. Hij was naar buiten gerent toen Terry klaar was met haar act. Zielig.

"Dag schoonheid." Ik draaide mijn hoofd zachtjes in de richting van de trillende stem. Er verscheen gelijk een glimlach op mijn gezicht en ik schoof een stoel opzij zodat Trevor naast me kon gaan zitten. Toen plofte hij neer. Hij was zenuwachtig en het verband rond zijn hoofd was al langs één kant naar beneden gezakt.

"Hey. Leuk dat je er bent! Heb je Terry gezien?! Geweldig, niet?"

Hij knikte glimlachend naar me en keek recht in mijn blauwe kijkers. Dat hield hij zeker 10 seconden vol.

"Duke, verdiende het. Het is zijn verdiende loon. En Terry mag van geluk spreken dat ze zo'n talent is. Ik heb ook echt geen idee wie er gaat winnen... Cody of Terry?"

'Ik zou het ook echt niet weten."

Lang had ik niet moeten wachten op het antwoord want nog geen 5 minuten later kwam de directeur al weer op het podium.

"Beste mensen! De stemmen zijn geteld!"

POV Terry

Ik stond achter de schermen te luisteren naar de stem van de directeur die me als maar zenuwachtiger maakte... ik hoopte enorm hard dat Cody de prijs zou winnen! Maar ik had met de meiden al iets afgesproken moest dat niet het geval zijn. Ik keek naar Cody die stressig voor zich uit stond te staren, iets verderop. Ik schuifelde stilletjes naar hem toe en nam ongemerkt zijn hand vast. Als teken van dank schonk hij mijn hand een klein kneepje.

"En met groot genoegen mag ik dan nu aankondigen wie deze originele talentenshow heeft gewonnen..."

Ik voelde Cody's hand enorm plakken, en de mijne ook. Ik gunde het Cody enorm hard.

"En de winnaar is..."

"TERRY AND THE USED BITCHES!"

Een gevoel van ongemakkelijkheid stroomde bij me binnen. Ik keek Cody met grote ogen aan. Hij gaf me een knikje om me gerust te stellen maar ik zag de teleurstelling in zijn ogen.

Ik liet dan toch maar zijn hand los en liep het podium op waar ik een micro in mijn handen kreeg geduwd.

"Bedankt allemaal... Maar ik wil even mededelen dat het helemaal niet onze bedoeling was om te winnen, zoals jullie wel gemerkt zullen hebben was dit om wraak te nemen op een bepaalde persoon waarvan ik de naam niet zal noemen maar wel hier op school zit, zijn beste vriend in elkaar heeft geslagen, uit het basket team is gezet en al met het grootste deel van deze meisjes van bil is gegaan. En als je nu nog niet weet over wie ik het heb mag je terug onder je steen kruipen en er niet meer onderuit komen." Ik hoorde mensen lachen.

"Wat ik dus wou zeggen... Ik wil graag deze 1e plaats schenken aan de echte winnaars van deze talentenshow en dat is NoLimit! Een hartelijk applaus voor de beste band van deze streek!"