46 : Another Problem

Start from the beginning
                                    

At dahil nga sa hindi inaasahang pangyayari dahilan kung bakit ako ang papalit kay Serana para lumaban. Kaya ito ako ngayon, imbis na wala akong inaalala ay nababahala ako ngayon. What great day. Kung sino man ang babaing dahilan ng pagka-injured ni Serena ay kakalbuhin ko. Ka stress siya.

Pagka-zipper ko ng bag ko ay agad ko itong isinukbit sa balikat ko at tsaka binitbit ang bow ko. Ngunit agad akong napahinto sa bumungad sa 'kin pagtalikod ko palang.

I was stunned by his presence pero agad ko ring inayos ang sarili at tumayo ng maayos. What is he doing here?

"C- can we talk?"

Napasuklay naman ako ng buhok ko. The hell. Sabi ng wala na kaming dapat pag-usapan pa because on the first place, siya ang unang hindi nakinig noon. And I feel so fucking stupid remembering those fucking memories. I'm such a fool and idiot and stupid and dumb back then to even do those things that I shouldn't even... urg! Enough! I don't want to remember that.

Huminga ako ng malalim tsaka nag-sumulang lumakad. Dalawa ang pinto ng club room kaya sa kabila nalang ako lalabas. Ayoko siyang makausap.

"Wait, Shei!" muli akong napatigil nang habulin at hawakan niya ako sa braso. My god! Bakit ba ang kulit niya?! Tinignan ko ang kamay niyang nakahawak sa 'kin kaya agad rin siyang napabitaw, "I- I'm sorry."

I sighed. Ano bang gagawin ko sa lalaking to? Hindi ko naman pwedeng gilitan ng leeg to. I can't do that.

"Why keep on bothering me, Kleid? Wala ng tayo." Inis na sabi ko. Napatungo naman siya, "I'm sorry." Mahinang sabi niya. Napakagat nalang ako ng labi at napakamot ng ulo. Magsasalita sana ako kaso muli siyang nag-salita,

"I'm sorry."

I went silent. He lifted his head and looked straight into my eyes. "I'm sorry." He repeated.

I can feel the pain in his voice. I should not be feeling this but why does my heart suddenly felt twinge while looking in those eyes. Looking at him makes me remember all the past that I wanted to forget. That's why I hate him. He makes me feel this way and I'm so stupid to fall for it.

"I'm sorry."

"Stop" I said and look away, "Can't you just stop? Stop saying sorry. You think saying that word will change everything? Well, guess what, NO."

"I know" he bitterly said, "But even tho it cannot change everything I still wanna say it to you. Even if it's too late, even if you won't forgive me, even if you pushed me away again and again, I still want you to know that I am sorry. I was wrong and I'm such a stupid to believe to such stupid things back then."

I was stunned on his words. I don't know what to say or even do. I felt that my body froze on the spot. Fuck.

"I'm sorry if I hurt you."

"I'm sorry I left you."

"I'm sorry because I'm stupid."

"I'm sorry because I love you."

Bigla kong nabitawan ang hawak kong bow matapos niyang sabihin ang mga salitang iyon kasabay ng luha kong kanina ko pa pinipigan. I really do hate him.

"Hey, please don't cry." Sabi niya at agad itinaas ang kamay para punasan ang luha ko pero agad rin siyang napahinto nang titigan ko siya kaya ibinaba niya na ulit ito. "I'm s- sorry. I made you cry again."

Namayani ang katahimikan sa amin at patuloy parin tumutulo ang luha ko pero kahit isang ingay sa aming dalawa ay wala akong marinig. Tanging tibok lang ng puso ko ang naririnig ko ngayon.

The Enigmatic TwinsWhere stories live. Discover now