Hij brak me keer op keer.

80

Toen we aankwamen was zen moeder in de keuken. 'Mama kom je even, ik wil je aan iemand voorstellen' riep hij. 'Ik kom' antwoorde een zachte tedere stem. Ik stresste me kapot. Men vingers trilde zelfs. 'Alles oke jij?' vroeg Yassir. Maar eerlijk gezegt, ik wist niet waarom ik zoveel stresste, alles komt goed en dit is de normaalste zaak ter wereld. 'Het gaat wel, gewoon stressy' gaf ik toe. 'Hoeft niet hoor, je gaat van der houden' stelde hij me gerust. 'Zou ik haar helpen in de keuken?' vroeg ik. 'Ze is zo klaar hoor, ze maakt gewoon wat thee en ze komt' antwoorde hij. En toen kwam ze binnen. Ze leek net Yassir, ze had zen ogen en lippen. Het is raar dat hij geen broertjes en zusjes heeft. Ook geen oudere, hij is gewoon enig kind, dat is niet normaal bij marokanen maar oke lol. Ik stond recht en begroette haar direct fatsoendelijk. 'Mashallah wat een mooie dame ben jij, je hebt goed gekozen Yassir' zei ze. Wat lief omg. Ik stresste al wat minder en we begonnen met een gesprek rond hoe ik en Yassir elkaar leren kennen hebben (wie weet dit nog? Laat weten in de reacties)

Na over ditjes en datjes te praten hadden we onze kennismaking soortvan afgerond. 'Hou haar maar goed bij je, want beter ga je niet vinden hoor' zei ze kekend naar Yassir. Deze vrouw is zo lief, als zij men schoonmoeder word, is men hele leven gewoon goud genoemd. Ik vind het super belangrijk dat ik me goed gevoel in de familie van men man, niet alleen bij men man zelf, maar ook bij zen familie. 'Ik hou van haar mama, dus komt inshallah goed' zei hij. 'Is goed mijn zoon, inshallah' antwoorde ze. 'Shokran voor de thee en koekjes' zei ik en keek haar bedankend aan. 'Is graag gedaan habiba' antwoorde ze lief. Ik knikte glimlachend. Yassir nam men hand en kuste het. 'Zie je, helemaal voor niks gestresst' fluisterde hij. Hij had gelijk, maar is toch normaal dat ik stress. 'Je zal ook stressen wanneer je men ouders inshallah op een dag ontmoet' zei ik. 'Helemaal niet schatje, ik ben er zelfs klaar voor' lachte hij.

Ik wil hem zo graag voorstellen aan men ouders, maar dat ik gewoon moeilijk, en zeker na wat er nu aan de hand is. Het is zelfs onmogelijk want papa is er niet.

Even later stonden we op en Yassir vertelde dat hij me naar huis zou brengen. 'Ik doe men schoenen aan en ik ben klaar' zei ik. 'Ik ga al naar de auto' zei hij.

Zen moeder stond op en pakte de thee naar de keuken. Ik pakte de glazen en bordjes en liep haar achterna. 'Dankje wel, hoefde niet hoor' zei ze. 'Is helemaal graag gedaan' glimlachte ik. 'Ik vond het erg gezellig, en hopelijk tot snel' knikte ik. 'Tot nooit bedoel je' zei ze. Ik keek haar raar aan. 'Euhm.. hoe.. hoe bedo.. bedoel je?' Vroeg ik verbaasd. 'Ik heb al iemand anders op het oog voor Yassir, en dat ben jij niet meisje' zei ze. Woow ik was letterlijk inshock. Wat zegt ze ineens? Ze was de hele dag vriendelijk en nu tot ze plots zo? Ik schrok letterlijk. 'Euhm.. hoe bedoel je? Je leek zo vriendelijk over me?' Zei ik. 'Ik wil men zoon niet ongelukkig maken, maar ik verwittig je, maak een einde aan jullie relatie voor ik me kom moeien' zei ze grof. Op dat moment stuurde Yassir me waar ik bleef. 'Sorry moet gaan, bedankt voor de thee en koekjes' zei ik nog en liep de deur uit. Hoe raar? Zou ik het Yassir vertellen? Hij moet dit toch weten? Pff waarom doet ze ineens zo? Hoezo maakt ze een einde aan ons. Ik wou echt gewoon huilen.

Ik stapte in en deed men gordel aan. Nogsteeds keek ik shockend. 'Alles goed?' Vroeg Yassir. 'Ja hoor' antwoorde hij.

De hele rit zweeg ik, Yassir keek me verschillende keren vreemd aan. 'Er is iets he? Heeft men moeder iets verkeerds gezegt ofzo?' Vroeg hij. 'Nee hoor, alles is oke Yassir, laat het gewoon' antwoorde ik bot. Ik weet niet waarom maar ik zat er echt mee in en kon het hem niet vertellen. Ik ga toch zen eigen moeder niet tegen hem opzetten. 'Je liegt Yousra' zei hij. Hij versnelde op de snelweg. 'Yassir wat doe je?' Vroeg ik. Hij reed er gewoon op los, hij ging van sneller naar sneller, omg dit schrikt me altijd af, vorige keer liep het ook slecht af. 'Yassir stop asjeblief dit is niet grappig' zei ik in shock. Ik klemde me vast aan de handvaten. 'Vertel wat er is, er is iets en je weet het' riep hij. safe ik kon niet meer 'je moeder zei dat ze al een ander voor je heeft en dat ik een einde moest maken aan ons' riep ik. Hij vertraagde stilaan. 'Wat?' Zei hij inshock. Men ogen lieten al de tranen vallen, ik kon het allemaal niet meer ophouden. 'Meen je dit Yousra, zei ze dat echt?' Vroeg hij zacht. &Ik knikte van ja...