Bay Jeon

ü

Beni benden daha güzel çizdiği resimleri,

O lanet herifin onu gözümün önünde öptüğü gün.

Onunla uyuduğum gece,onu izleyip yüzünün her saniyesini izlediğim gün.

Hakimin bağırmasıyla dalıp gittiğim duvara bakmayı kestim.

Jeon Jungkook!

İsmimi bağırdığında sanırım konuşmam gerektiğini anladım.Arkamda bana umutla ve beklentiyle bakan 2 çift göz vardı.Annem ve kardeşim.
Ama sanırım onlarıda kaybetmiştim.Sonuçta,hangi anne katil olmuş çocuğunu eskisi gibi severdi?Ya da hangi kişi,katil bir abiye sevgi beslerdi?Artık meleğimde yoktu zaten.Muhtemelen meslektende atılmıştım.İnsanların gözünde 5 para etmez şerefsizin biri gibi görünürdüm artık.Gururum da tükendiğine göre artık kaybedecek birşeyim kalmamıştı sanırım.Dudaklarımı oynattım ve kısık-sessiz salonda rahatlıkla duyulabilecek-bir sesle cevap verdim.

Onu ben öldürdüm.

Dediğim şeyden sonra yerime oturdum.Arkadan annemin hıckırıklarını ve Ha Neul'un ağlayış sesini duyabiliyordum.
Benim ise gözümden sadece bir yaş akmıştı.

Sanırım duygusuzdum ben.

Bu hayatta gereksiz kişilerden biri olmaya başlıyordum.

Ya da böyle hissediyordum.

Ama kesin bir şey var,

Kalbimin kırılacak yanı kalmadığı.

☆☆☆

Mahkeme sonuçlandığında berbat bir duygu içerisinde oturduğum yerden kalktım.

Tahmin edildiği gibi,
Hapse girecektim.
Avukat sayesinde azaltılmış cezayla,
5 yıl civarındaydı.

Mahkeme çıkışına polisler eşliğinde ilerlerken yakama yapışan Ha Neul'la duraksadım.

Senden nefret ediyorum!

İnan bende kendimden nefret ediyorum Ha Neul.

Bu kadarmı kendine olan saygın!?

Ardından yanağıma yediğim cüsseli tokatla yüzümü sağ tarafa döndürdüm.Bir tokat daha yemiştim.

Hayat bana hep tokatlarlamı yaklaşmak zorundaydı?

Tokatlar yanağımdan çok kendime olan gururumu ve kalbimi zedeliyordu.

İçimdeki canı acımış,kırılmış,hırpalanmış duygularım dayanamayıp kendilerini dudaklarımdan çıkan sözlerle Ha Neul'a ulaştılar.

Bende kendimden nefret ediyorum!İnanki bende mutlu değilim!Elimden gelse şuracıkta ölmeyi dilerdim!Sana,anneme çektirdiğim acıları keşke ben çekseydim!Ama olmuyor Ha Neul!Ölemiyorum!Acı çekiyorum Ha Neul!
Acısız ölmeyi istiyorum Ha Neul!

Dolan gözlerimi kısa süreliğine kapadım ve açtım.Ha Neul kızarmış gözlerle bana bakıyordu.Aslında bakışlarında acıma vardı.Bana acıyordu.
Zaten acınacak bir insandım.
Gurur yoksunu birine bürünmüştüm zaten.Sanırım daha kötü hissedemezdim.

Ardından Ha Neul'un kulağına fısıldadım.

Berbat bir abi olduğum için üzgünüm...Gökyüzüm.

Yavaş adımlarla arkama bakmadan mahkeme salonundan çıktım.

Her an ağlamaya hazır bir şekilde polis arabasına bindirildim.Penceren annem ve Ha Neul'a bakmaya çalışıyordum ki yolun öbür ucundan arabay doğru koşan bir bedenle bakışlarımı bedene sabitledim.