Bay Jeon

ş

Ha Neul koşarak yanıma geldi.
İnanamıyorum bu kız daha dün gitmişti.Yine gelmiş!

-Abi!

Dedi ve boynuma atladı.Saçlarını okşadım.

-Neden geldin?

Dediğimde sarılmayı bıraktı.

-Sen iyi misin abi?

Dedi ve yüzümü incelemeye başladı.Yalan söylemeyecektim.

-Hayır,hiç iyi değilim.

Dedim.Ha Neul hala yüzüme bakıyordu.Acınası bir şekilde.Bana acımasıni istemiyordum ama cidden acınası bir haldeydim.Sevdiği kız tarafından terkedilen acınası kore dramalarındaki adamdım ben.
Şu 2. adam denilen.

-Abi okula gidecek misin?

Kafamı olumlu bir şekilde salladım.Ha Neul içeri girdi.

-Ben okula gidiyorum.

Dedim ve arabaya yönelecektim ki Ha Neul da arkamdan koştu.

-Bende abi!

Dedi ve beraber arabaya ilerledik.
Yol boyunca bana şirin ve saçma hareketler sergiledi.Beni eğlendirmeye çalışıyordu.Güldürmeye çalışıyordu.
Arasıra zorla gülümsemeye çalışsamda başarısız olduğum söylenebilirdi.

Okula geldiğimiz de Ha Neul ciddi bir moda girdi.Bu arada herkes bize şaşkınca bakıyordu.Ha Neul'un benim arabamdan indiğini gören herkes tuaf bakıyordu.

Şuanda onları takıcak durumda değildim.Muhtemelen saçma bi ilişkimiz olduğunu düşünüyorlardı.Biz kardeşiz be!

Okula girdim ve ruhsuz bir şekilde odama gittim.Telefonumu bir kenara fırlattım.

Koltuğa oturdum ve gözlerimi kapadım.Uyuyamamıştım.Tam uyuyordum ki kapı açıldı.

Kimin geldiğini çok takmadan hala gözlerim kapalı durmayı sürdürdüm.

Boynumdaki hafif baskıyla şok geçirdim.

Yoksa...

Meleğim miydi?

Ondan başka kim olabilirdi ki?

Gözlerimi kapamayı sürdürdüm ve elimi yanımdaki -Yu Jin olarak umduğum- kişinin eline koydum.O an anladım.

Bu eller Yu Jin'in değildi.

Bir hışımla gözlerimi açtım.

Angel!

Bana gülümseyerek bakıyordu.Beni o mu öpmüştü!?
Onun elini mi tutmuştum!?

-Bay Jeon elimi tu-

Sözünü kestim.

-Beni nasıl öpersin ha!?

Bu bağırışımda sonra yüzü ağlayacak bir hal aldı.
Bişey diyemiyordu.

-Çık odamdan!

Diye bağırdığımda gözünden bir yaş düştü.

-Bay Jeon,ben...sizi se-

Sesli bir şekilde bağırdım.

-Umrumda değil!Okultan atılmak istemiyorsan çık!Öğrenciliğini bil!

Bir daha bağırdığımda gözlerimin içine baktı.

-Ben öğrenciyim,
Peki Yu Jin değil mi?

Bu kız bizi öğrenmiş miydi?Ne ara?Kimden?Sadece gözlerine bakmaya devam ettiğimde konuştu.

-Merak etmeyin,kimseye söylemem.Ama lütfen artık sizin sevdiğiniz kişiye değilde sizi seven kişiye bakın.
Yoksa hep kaybedersiniz.