Bay Jeon

j

Yu Jin?

Elinde bir kedi vardı.Yaralı bir kedi.

Bu kedi onun penceresinde gördüğüm kedi.Onun kedisi.

Bileğine kadar kan olmuştu elleri.Okul eteği ve buluzu da kan içindeydi.

Çığlığından sonra doktorlar yanına geldi.

-Ne olur yardım edin!

Diye yalvarıyordu.Doktorlar burasının veteriner olmadığını söylediğinde dahada bağırmaya başladı.Boğazı yırtılırcasına.

-Veterinerlerin hiçbiri açık değil!Ne olur o ölüyor!!!

Doktorlar şaşırmışlardı.Benim gibi.Doktorlar burada hayvanlara yardım edemeyeceklerini söyleselerde Yu Jin hala bağırıyordu.

-O ölüyor!!!

Yerimden kalktım ve Yu Jin'in yanına gittim.Muhtemelen kırılmış olan elimi umursamadan:

-Veteriner bulalım.

Yu Jin'in gözleri parlamıştı.Elimin acısını hiçe sayarak arabanın kapısını açtım.

Yu Jin de arabaya bindi.Kucağındaki sessiz kediye birşeyler fısıldıyordu.

"Bırakma beni"
"Gitme"
"Dayan az kaldı."
"Hadi ama Mi-Cha"

---

Açık bir veteriner bulmuştuk.Veterinere geldiğimizde veteriner, yanımıza koştu ve yaralı kediyi aldı.Hemen küçük bir sedyeye aldılar.Beyaz tüylerinden eser yoktu.

Doktor eline jileti aldı ve kedinin kabarık tüylerini jilet etmeye başladı.

Sağ kolumda hissettiğim tırnaklarla irkildim.Yu Jin tırnaklarımı ince ceketimin üstümden koluma geçiriyordu.Kendini zorluyordu belliydi.

Sessizce hıçkırıyordu.Daha fazla kolumu sıkmaya başladı.Zaten incinmiş olan sağ kolum(daha doğrusu elim) onun her kolumu sıktığındada dahada acıyordu.

Gözlerini sıkıca yummuş öylece duruyordu.Kafasını boynuma gömdüğünde ani bir irkilme yaşadım.Ama şuan onun burnuma dolan güzel kokusunu çok fazla umursamamaya çalışacaktım.Çünkü o üzgündü.Yavaşça saçlarını okşadım.

Sıkıca bana sarıldığında boş kalmayıp kollarımı ona sardım.

Çok belliydi acı çektiği.Doktor kediye müdaheleler yaparken ben ise boynuma kafasıni gömmüş Yu Jin'e fısıldıyordum.

"Geçti."
"Tamam."

Belki saçma gelecek ama Yu Jin bana sarıldığında onu birazcık ciddiye aldım.Almamalıydım.

Doktor kediye son müdahaleleride yapmıştı.Ama nafile.Doktor kediye türlü müdahaler yapıyordu gözümün önünde.Kedi sessiz sedasız öylece duruyordu.Bir cansı kediye baktım birde boynumda yatan meleğe.Acaba bunu Yu Jin'e nasıl söyleyecektim?

Kafasını boynumdan kaldırırken ona fısıldadım.

"Çok üzgünüm."

Bayılacak gibi olduğunda sıkıca tuttum.Yavaşça kedisine yaklaştı.
Onu kucağına aldı.

Beraber arabaya geldik.Ben arabayı çalıştırırken Yu Jin ise ağlıyordu.Doğal olarak.

Evin yanındaki büyük ormana gömecektik Mi Cha'yı.

Ormana geldiğimizde Yu Jin bir kenara oturdu.

Bende işe koyuldum.

---