Liegen duurt het langst

27. Boterhammen van het leven

Nog meer popcorngeluiden.

'En nu ga je zeggen dat ik Zinzi moet zeggen dat het niet waar is?' vraag ik hem ongeduldig. Het is dé brandende vraag dat in mijn hoofd zit te slingeren.

'Nou eigenlijk niet,' reageert hij tot mijn verbazing. 'Je laat dat wrak alleen maar zinken zo. Als ik jou was zou ik kletsebetsen met populaire Vos.'

'Wat? Hoezo?'

'Je hebt gewoon een aflevering "What does the Levi Fox say?" nodig. Ik bedoel. Heb je nou enig idee wat er is gebeurd?' Hij propt een nieuwe lading popcorn naar binnen. Ik neem bedachtzaam een slokje wijn. Dit was de enige optie dat ik niet heb overwogen en man, ik ben veel dingen langsgegaan. De vreemdste gedachte was toch echt de tijdmachine om alles terug te krijgen of de camerabeelden van Westons huis kijken. Sterker nog, optie twee heb ik nog geprobeerd, maar er waren geen camerabeelden.

'Je hebt aan mij gevraagd wat er was gebeurd,' gaat Jake met volle mond verder, 'maar eej ik was er niet bepaald helemaal bij. Dan heb je nog Michaël, maar hij had vast wel meer gezegd als hij meer had willen of kunnen zeggen.' Hij stopt even om te tikken op tafel als een rechters oordeel. 'Je enige optie is toch echt Levi.' Hij propt meer voedsel in zijn mond, luider dan de popcorn. Volgens mij is hij overgegaan tot chips. Wat een maaltijd.

'Maar waarom zou hij liegen dat hij vreemdging?'

'Eerlijk? Speedo's zijn kut!' Het duurt dit keer een paar tellen voor hij zich weer mij richt. 'Sorry,' begint hij met een weer wat rustigere stem, 'maar ik weet het niet. Misschien wil hij haar niet pijn doen?'

Ik schud mijn hoofd en bedenk dan pas dat hij dat niet kan zien. 'Nee,' verward friemel ik met de puntjes van mijn bruine haren, 'nee dat klinkt niet logisch. Hij zou dan toch juist de waarheid moeten vertellen?'

We zijn allebei even stil. Op de eetgeluiden van Jake na dan. Wat een luide kerel.

'Wat zou er door jouw hoofd gaan als het met jou gebeurde?' Ik ga rechtop zitten en stop met draaien. De bureaustoel maakt me echt misselijk nu. 'Dat jij Levi was en Jazz Zinzi?'

Het duurt, in Jake tijd, best lang voor hij reageert. Het is dan ook echt stil aan de andere kant van de lijn. Geen speedo geschreeuw of chipsgekraak.

'Eerlijk?' vraagt hij dan.

'Eerlijk,' knik ik terug.

Ik hoor hem verzitten en de zak met eten wegleggen. Het is menens nu. 'Ik denk niet dat Jazz en ik überhaupt tot deze ruzie zouden komen. Ik denk,' hij verlaagt de volume van zijn stem zo erg alsof hij bang is dat ze het anders kan horen, alsof ze oren in de muren heeft, 'ik denk niet dat Jazz mij zou vertrouwen. Ze blijft denken dat er iets is tussen Isa en mij. En soms...'

Hij kapt zichzelf af en propt vlug eten in zijn mond om hem te stoppen verder te praten. 'Dus je moet Levi's kant van het verhaal horen,' verandert hij het onderwerp. 'En dan niet per ongeluk zoenen ofzo he!'

'Echt joh?'

Hij lacht even. 'Sorry porrie met een snorrie. Te vroeg?' Hij frummelt de zak op tot een bal en roept "score" als hij de zak in één keer in de prullenbak gooit.

Ik zucht even. Misschien moet ik Levi eens vragen wat er is gebeurd. Hij houdt zich bij grote feestjes altijd in met het alcohol om Zinzi thuis te brengen. Hij zou moeten weten wat er is gebeurd, maar mij dat vertellen is een ander verhaal.

'Vossenprobleem done,' lacht Jake alsof hij mijn gedachtes kan lezen. 'Wat ga je met Mickey Mouse Clubhouse doen?'

Mickey Mouse? Het duurt een paal tellen. 'Michaël?' vraag ik dan met opgetrokken wenkbrauw. Ik draai met mijn stoel naar het huis aan de overkant van de straat. Zijn gordijnen zwaaien in de wind. Hij lijkt niet in zijn kamer te zijn. 'Hoe bedoel je?'

'Hoe bedoel ik?' Jake slaat gefrustreerd op de tafel. 'Je kan ook niks met vrouwen!' Hij zucht dramatisch.  'Hij heeft opgebiecht dat hij je leuk vindt, kneusje die je bent. Wat was je van plan? Doen alsof het niet is gebeurd?'

'M-maar,' schiet ik snel in de verdediging, 'ik val op meisjes. Hij weet dat.' Sterker nog. Michaël is de eerste die ik het vertelde. Ik stond toen bij zijn voordeur om te zeggen dat ik voor het eerst met een meisje had gezoend. Ashley. Niet te geloven dat precies zij het moest zijn. Michaël had alleen geglimlacht, een traan van mijn wang geveegd en heel vrolijk gezegd: 'Wow wat toevallig, ik heb ook met een meisje gezoend!' Het was een van de beste dingen die hij had kunnen zeggen.

'Hij weet dat,' herhaal ik. 'Moet wel,' mompel ik erachteraan.

Jake tikt verveeld op tafel. Een gestaag ritme, gepaard met een paar bezorgde zuchten tussendoor. 'En ik als biseksuele jongeman snap je boob-obsessie helemaal, maar misschien lieve schat Michaël niet.'

'Jij bent bi?' probeer ik het onderwerp te veranderen. 'Dus je onderkinnen trekt ook een aantal luldragers aan?'

'Voor iemand die lesbisch is, doe je daar wel heel verbaasd over.' Ik hoor wat slurpgeluiden en meer geprop van eten. 'Maar ja, ik adoreer een mooie lul op dezelfde magische manier als een mooie kut. Allemaal kunstig!' Hij neemt even de tijd om het eten door te slikken. 'Kan je die foto trouwens doorsturen? Ik sta er goed op.'

'Met die onderkinnen?' Stom genoeg heb ik de foto ook nog steeds. Gewoon om ernaar te kijken en te beseffen dat dit niet allemaal een nare droom is, dat ik mezelf serieus in deze maffe situatie heb verwerkt.

'Hallo, zie je hoeveel ik er heb! Het laat gewoon mijn talenten zien. Niet zo jaloers.' Jake is even stil en klakt met zijn tong alsof hij diep moet nadenken. 'Maar niet van onderwerp veranderen,' gaat hij verder als hij me doorheeft, 'je moet duidelijk zijn tegen Michaël.'

Ik leg mijn armen op tafel en leun met mijn hoofd op mijn handen. Natuurlijk moet ik duidelijk zijn tegen Michaël. De enige reden dat ik dat nog niet heb gedaan, is omdat ik geen idee heb wat te zeggen.

'Wat als ik hem kwijtraak?'

'Dan ben ik bang dat je hem die ruimte moet geven.'