Liegen duurt het langst

10. Schreeuwende bevers

'Hoe lang kan iemand verkouden zijn?' Ik kijk naar de plek naast me waar Michaël normaal gesproken zit, maar denk in mijn achterhoofd aan Jake. Vandaag nog heb ik hem naar huis gestuurd, iets meer dan een lesuur geleden om precies te zijn, maar ik kan het me toch gewoon afvragen?

Levi en Nicole draaien zich naar me om. Nicole natuurlijk smakkend op kauwgom, echt niet gezond voor die kaken van haar, en Levi leunend op zijn hand. Zinzi trommelt in verveling zachtjes op de tafel.

'Weet je wie je daarvoor hebt?' Nicole blaast een grote, roze bel tot het in haar gezicht uiteen spat. Verafschuwd kijkt ze naar hoe het spul op haar vingers plakt en stopt ze de viezigheid in een papiertje. 'Mevrouw internet,' gaat ze dan verder, 'zij gaat ook onder de naam google.'

Als in een soort gewoonte hoor ik Mickeys lach in de achtergrond doorgalmen. Creepy. Ondertussen begint de rest van de klas ook drukker te worden door ons geroezemoes. Geen lerarentoezicht en dan kunnen ook vijfdeklassers gewoon druk worden.

'Weet ik veel hoe lang dat duurt, mis je Michaël zo erg dan?' spot Levi me in een babystem. Achter me gaan mensen op elkaars tafel zitten en zeuren dat het uur beter uitvalt.

'Wat wil je daar mee zeggen?' Zinzi is gestopt met haar getik en laat haar handen slap op de houten tafel liggen. Ze bedekt de helft van een tekening van een grote lul. Wat een volwassen mensen toch hier op mijn middelbare school.

'Nou gewoon,' Levi draait zijn stoel om zijn nek niet te helemaal te hoeven draaien, 'als ze op jongens viel, waren ze sowieso een stel.'

'Als Dani op jongens valt, struikelt ze heel makkelijk.' Zelfs Nicole kijkt moeilijk bij Zinzi's opmerking. Levi knijpt kort in Zinzi's hand. 'Je hebt betere dagen.'

'Sorry dat ik laat ben!' Een kale, kleine man komt met een koffertje de ruimte binnen. Hij aait over zijn kale hoofd, kucht even om mensen stil te krijgen en neem plaats achter zijn bureau.

'Meneer Bevers!' Een blondharig meisje staat op met een grote poster in haar hand. 'Als hoofd van de leerlingenraad wil ik dit graag in dit lokaal ophangen.' Ik herken haar als een van de geïndoctrineerde Levi-volgelingen, maar dan alsnog kan het iedereen zijn.

Van mijn plek kan ik niet zien wat er op de poster staat, maar ik zie Nicole met haar ogen rollen en Zinzi geïnteresseerd haar lippen tuiten. Ik gok dus zo dat het gaat over gezond eten.

'Het gaat over het eten in de automaten. Het moet gezonder.'

Tevreden leun ik achterover in mijn stoel. Waarom was gezichten herkennen geen vak? In plaats daarvan heb ik nu Nederlands van een bever.

'Cataleya, jij mag een ander lokaal bevuilen, maar dit lokaal verandert niet.' Ik kijk rond naar de witgele muren en de uitgedroogde plant in de hoek van het lokaal. Vind hij dat echt zo'n goed idee?

'Maar, meneer!'

'Geen ge-maar in dit lokaal!' Gefrustreerd staat hij op en wijst hij naar de deur. 'Zijn alle vijftienjarigen vergeten hoe ze moeten lezen?'

'Ik ben zestien, meneer.'

Meneer Bevers werpt een nijdige blik naar Cataleya voor hij weer gaat zitten. Weer kucht hij als twee meisjes achterin blijven giechelen. Ik kijk in de richting die ze in kijken en zie Levi naar ze knipogen. Zwak hoor. Een schaamte voor mijn geslacht.

'Waar waren we gebleven? Ow, Reinaert de Vos natuurlijk!'

Een langdradig en gefrustreerde zucht gaat in koor door alle monden van de leerlingen. 'Haat aan de boek,' mompelt Nicole. 'Je kan ook gewoon mensen gebruiken als karakters.'

'Dat!' schreeuwt Bevers plots, wijzend naar Nicole. 'Dat maakt het boek zo speciaal.' Vervolgens komt hij naar haar toegelopen met een prullenbak voor haar kauwgom. Als je als leraar Nicole niet kan zien kauwen, verdien je een prijs.

'Ik zei het meer om het boek te beledigen, weet u,' zegt Nicole luid en duidelijk voor de hele klas voor ze haar kauwgom uitspuugt. Levi gniffelt. Bevers bromt.

'Maar jij bakt ook niks van literatuur. Ik zei dát om jou te beledigen.' Dit keer lach ik. Even een reminder aan mezelf om niet te spotten met meneer Bevers. "Burn" hoest Levi waarna hij een stoot van Nicole krijgt. Plots staat Nicole op en buigt ze voorover om haar haren in een lange staart te doen. De hele klas staart haar aan. Meer dan toen Cataleya op stond om haar poster te laten zien.

'Als ik er toch niks van bak,' ze haalt het elastiekje uit haar mond en doet het om haar lange blonde haren heen, 'kan ik er nog altijd goed uitzien als ik alles verpruts.' Vervolgens gaat ze weer zitten en met haar standaard ongeïnteresseerde blik staart ze naar haar zwart gelakte nagels. Bevers heeft zijn whiteboardstiften al gepakt om aan de les te beginnen, maar ziet dan tot zijn ergernis dat Nicole haar voeten op tafel heeft gezet. Om hem echt over het randje te duwen gaapt Nicole luid en overdreven met het gestrek en al.

'Nu is het genoeg!' schreeuwt hij. Hij wijst naar de deur met het bordje "geen ge-maar in dit lokaal". 'Uit mijn lokaal!'

Langzaam en grijnzend pakt Nicole haar tas in voor ze heupwiegend, haar korte haren slaat alle kanten op, naar de deur toe loopt. Net voordat ze vanachter de deur verdwijnt maakt ze een diepe buiging. 'Zo mensen, hoef je niet naar dat stomme boek te luisteren.' Ze knipoogt naar Levi, krijgt nog een dosis geschreeuw van Bevers en is dan echt het lokaal uit.

'Eigenlijk is Nicole best wel badass,' geeft Zinzi knikkend toe. 'Ik snap wel wat Michaël in haar ziet.'

'Nee jongens,' Levi richt zich weer tot mij en Zinzi, 'ik ship jou,' hij tikt mijn voorhoofd aan, 'en Michaël toch nog steeds.'

Ik rol met mijn ogen. 'Never gonna happen.'

Levi haalt zijn schouders op en hangt met zijn stoel naar achteren. 'Ik mag toch dromen? Jullie hebben zelfs al van die koosnaampjes! Mickey en Daantje.' Hij grijnst en maakt een hartje met zijn handen.

'Iedereen noemt me, Daantje.'

'Niet iedereen, Daniëlle,' wijst Levi me aan, 'niet iedereen.'

'Zinzi!' roept de leraar dan. 'Stop nou eens met het afleiden van Dani en Levi. Beledigend valt haar mond lichtjes open. Ze geeft haar grinnikende vrienden een "ik houd je in de gaten" blik voor ze de aantekeningen overschrijft.