Master Casanova (Master #1) (Completed)

MCCO 46 - #Asks

But, I think this assignment isn't that bad. Puro newborn babies ang narito sa listahan but some of them have issues.

Some babies aren't normal, mayro'ng kaagad dinapuan ng lagnat as soon as it went out, at iba pa. I should really report about this and report a solution.

Abala ako buong araw sa maternal ward. Kinausap ko ang mga magulang ng mga bata at limang babies rin ang chineck-up ko for the report.

Maraming nangyari, a newborn baby came out and died. Hindi ko alam kung bakit pati ako ay nakiiyak dahil sa nangyari. That was just sad.

"Nari, hindi ka pa kakain?" tanong ni Eden ng madaanan niya ko sa ward.

"Lunch n'yo na ba?" tanong ko at napakagat labi.

"Mmm. Sama kana? Ba't pula 'yang mata mo?" tanong niya at tinuro ang mata ko.

"Eh kasi! Namatay 'yung baby, kawawa 'yung parents..." sumbong ko at tumingin sa mga babies mula sa salamin g nursery room.

"Talaga? Kawawa naman. Gagawan mo ba ng report?" tanong niya sakin.

Tumango ako. "Oo, bibisitahin ko pa mamaya ang pamilya, it's stil heartbreaking..."

Inakbayan niya ako. "Tara kain muna... Naghihintay na sila sa caf. And oh! Nabalitaan mo na ba? May international intern daw tayong padating... makakasama mo siya. Swerte mo!"

Ngumuso ako. "International?" sino naman kaya 'yun? Di kaya si Jackson?

"Kailan daw ang dating?" tanong ko baka alam niya.

Nagkibit balikat siya. "Hindi ko alam, chika lang nila sakin sa reception area."

Nagkibit balikat nalang ako. Maybe it's Jackson, alam ko namang papunta na siya dito ngayong linggo. Makakaabot pa nga siya sa engagement party ni Papa at Tita Sarah.

Ngayong sabado na ang party. Ngunit pakiramdam ko kapag naiisip ko ang papalapit na araw ay kinakabahan ako. I'm still not sure if Lazaro Ongcuanco would interfere, but I think he's secretly communicating with Tita Sarah dahil yun ang nakita ko sa phone niya.

Natatakot ako at the same time nasasaktan para kay Papa. Hindi ko alam kung sigurado pa ba si Tita Sarah sa kaniya, although I could see that she's confused.

The cafeteria of MGH is like a big restaurant for the employees and the patients. It's a buffet kind of style and you have to pay all that you've got.

Pumila na kami ni Eden ng makakuha kami ng isang tray at pinggan. May mga nakapila, picking their food choice.

Habang umuusad ang linya, doon ko nakita ang pagpasok ni Loraine at Castielle sa loob. Sa gulat ko ay napatalikod ako.

Parang tambol ang lakas ng tibok ng puso ko. Alam kong kapag pumila sila, isang tao lang ang pagitan namin.

I tried my best to hide, but then, I realized, why would I hide? Ang alam nila ay naka-moved ako at walang problema.

I lift my chin up while picking my choice of food. Naramdaman ko ang pagpila nilang dalawa, at kung minamalas ka nga naman ay si Castielle pa ang nauna.

"Do you think Angeleu would like to go with us on Palawan? Kailangan niya ring lumabas-labas." rinig kong sinabi ni Loraine.

"On his condition, he shouldn't leave the hospital." malamig na sagot ni Castielle.

Hindi ko napansin na konte palang ang nailagay ko sa pinggan ko when the guy between us just left with his plate at dinala sa counter.

Nagkatinginan kami ni Castielle and also Loraine. Para akong nanigas sa kinatatayuan ko but still I tried to act normal, so I smiled and act as if I was picking my food.