Master Casanova (Master #1) (Completed)

MCCO 21 - #Damn

Chapter 21

"Congratulations, Dr. Ongcuanco. You passed your preliminary surgical test." pagbati ng isang doctor kay Castielle ng matapos ang ilang oras sa operation room.

It was so tiring. The patient has a severe colon problem. Kailangang buksan ang kaniyang tiyan at sa totoo lang halos masuka ako.

Castielle was there, I was his assistance. He placed me at his back para hindi ko makita ang kung ano man ang ginagawa nila.

Alam kong sandamakmak na anesthesia na ang binigay namin sa pasyente at halos kada minuto para lamang manatili itong tulog pero pakiramdam ko ay sobrang sakit parin.

"Thank you, Doc Yap. Thank you for your guidance..." sagot naman ni Castielle.

Castielle wasn't alone in the operation. Kasama niya si Doctor Yap ang kaniyang professor. At ayon nga kay Doc, ang operasyon ngayon ay isang pagsusulit ni Castielle.

Grabe. To be honest, if it wasn't Castielle who's doing the operation I could have fainted. It's my first time inside the OR. He did a little incision (small cuts) in the patient's belly and inserted some camera through the tube so they would see the diseased bowel and remove it. Castielle and the other surgeon remove the patient's colon. It was pretty tough.

If not for his serious face while doing his work, hindi ako maeenganyo magtrabahaho. Napag-alaman kong marunong din palang magseryoso ang isang Master Casanova.

He's so eager to be a surgeon someday and I'm proud of him. Puno ng determinasyon at alam kong balang araw, kikilalanin siyang isang tanyag na surgeon.

"Ms. Esquilon, you can go home early. Mr. Ongcuanco chose you to assist him today so in return, you won't take the midnight shift." ani ng isang nurse na sekretrya ng head nurse.

Tumango ako sa kaniya. Sinulyapan ko muna si Castielle na kausap parin ang doctor. Maraming nurse at iba pang doctor ang nakapalibot sa kaniya dahil sa isang matagumpay na operasyon.

He's just turning 19 and he could do all that. How smart is he? Ako ngang turning 20, wala paring guts makakita ng mga lamang loob ng tao.

Sinarado ko ang locker na inukopahan ko ngayon. Tomorrow, mayro'n pa kong duty ulit and maybe I could occupy this locker again dahil paunahan dito.

Nagpalit ako ng damit. Simple pants at statement t-shirt. Ito ang dinala ko ngayon dahil mas komportable akong ganito kaysa magsuot ng sleeveless o ano.

Naalala ko ang sinabi ni Castielle na manonood daw kami ng sine. Hindi ko alam kung matutuloy kami, baka sila pa nga ang matuloy ni Aebril.

Isusuot ko na sana ang sneakers ko ng makaramdam ako ng hilo. Nasapo ko ang ulo ko at umupo sa isang upuan sa loob ng locker room.

Hindi ko alam kung bakit ako nahihilo. Sumasakit rin ang ulo ko. Maybe because of the operation and also maybe because of the scene I witnessed between Aebril and Castielle.

Naramdaman ko nanaman ang kirot sa dibdib ko. Nasasaktan ako. Katunayang, nahulog na nga ako. Pero paano at bakit gano'n kabilis?

Kilala ko ang sarili ko, gaano man ako kaadik sa pagbabasa ng mga nobela, hindi parin naman marupok ang puso ko para gayahin ang mga bidang babae. But, right now, I think I'm being one. But not being the lead girl, but the stupid one who will get hurt in the end.