Behind The Smile

Part 1

( η Νεφέλη⬆⬆)

"Μπιτ,μπιτ..Μπιτ,μπιτ" ακουσα εναν ηχο που δεν αναγνωριζα και με αναγκασε να ανοιξω τα ματια μου για να καταλαβω τι ειναι.

Τελικα ξύπνησα από τον ενοχλητικό ήχο του ξυπνητηριού μου. Ήθελα να ξερα ποιος ηλίθιος εφεύρε τα ξυπνητήρια,τέλος πάντων.

Σηκώθηκα με τα χίλια ζόρια από το κρεβάτι μου κατευθυνόμενη προς το μπάνιο για να ετοιμαστώ για την πρώτη μέρα στο σχολείο . Πιο συγκεκριμένα την πρώτη μέρα μου στο λύκειο.Να και ο λογος που δεν αναγνωριζα τον ηχο. Ειχα κανενα τριμηνο να τον ακουσω. Σιγα να μην εβαζα ξυπνητηρι το καλοκαιρι.

Λοιπόν ας τα πάρουμε από την αρχή. Με λένε Νεφέλη Πέτρου και ζω με την οικογένειά μου, δηλαδή τον αδερφό μου ονόματι Στέφανο, την μητέρα μου Χρύσα και τον πατέρα μου Φίλιππο, στην Θεσσαλονίκη. Είμαι 15 χρόνων και σήμερα είναι η πρώτη μέρα των σχολείων μετά τις τρίμηνες καλοκαιρινές διακοπές.

Αφήνω το νερό να τρέξει στην ντουζιέρα μέχρι να ζεσταθεί όσο εγώ αφερω τα ελάχιστα ρούχα που φορά για πιτζάμες μιας και είναι αρχές Σεπτεμβρίου και έχει αρκετή ζέστη.

Αφού πλύνω τα δόντια μου μπαίνω στην ντουζιέρα.
Αφήνω το νερό να τρέξει πάνω μου για να με ξυπνήσει τελείως.Αρχιζω και σαπούνιζω τα μαλλιά μου με γρήγορους ρυθμούς και ύστερα σαπούνιζω και το σώμα μου με το αγαπημένο μου αφρολουτρο με άρωμα βανίλιας.Οταν τελειώνω το μπάνιο μου τυλίγω γύρω από το σώμα μου μια πετσέτα και ύστερα στεγνώνω τα κάστανα μαλλιά μου και τα ισιωνω με συνοπτικές διαδικασίες μιας και είναι σπαστά και δεν μου πολύ αρέσουν.

Βγαίνω από το μπάνιο και αρχίζω να σκαλίζω την ντουλάπα μου μέχρι να βρω τι να φορέσω. Αφού φοράω απλά άσπρα εσώρουχα καταλήγω σε ένα μαύρα τζιν και μια μαύρη στενή καντομανικη μπλούζα. Φοράω και το μαύρα μου all stars και είμαι έτοιμη. Μακιγιάζ δεν βάζω γιατί το θεωρώ ανούσιο στο σχολειο.

Βγαίνω από το δωμάτιο μου και διασχίζω τον μεγάλο διάδρομο ώσπου έφτασα στην τεράστια σκάλα που οδηγεί στον κάτω όροφο.
Κατεβαίνω τα σκαλιά με βαριεστημενα βήματα και ακολουθώ το διάδρομο προς την τραπεζαρία.

Εκεί βλέπω τον πατέρα μου να τρώει το πρωινό του διαβάζοντας κάτι στο laptop του , και την μητέρα μου να μιλάει στο τηλέφωνο λογικά για δουλειά όσο η οικιακη βοηθός της σερβίρει το πρωινό της.

Περπατάω προς το τραπέζι και τραβάω την καρέκλα για να φάω το πρωινό μου.
Τότε οι γονείς μου κατάλαβαν την παρουσία μου.