Sükunet - NejiTen

1.4

-Neji,öncelikle senden özür dilerim.Kendimi Fuyuki olarak tanıtarak,seni kandırmaya çalıştığım için.Eğer bir gün beni bulursan sahtekar olarak tanımanı istemem.Ve gerçek kimliğini sakladığım için de özür dilerim ama sana bunu söylesem bir gizemi olmaz ve sıkıcı olur değil mi ..Ve belki de eskisi gibi olamayız..

N:İlginç birisisin x,sanırım terk edilme korkusu yaşıyorsun.Sorun değil ve hatta nedenini bilmesem de seni bulmaya çalışıyorum.

..

Ders boştu.Birkaç kişi dışında tüm sınıf doğruluk mu?cesaret mi? oynuyordu.Hinata'nın Naruto ile el ele olduğunu görünce mutlu oldum.
Neji ise defterine bir şeyler karalıyordu.
Daha sonra sınıftan çıktı ve nereye gittiğini merak ettim.Yaklaşık 5 dakika sonra sınıftan sessizce çıktım.
Koridorun soluna bakmaya karar verdim.Çünkü tuvalete gidiyor gibi yapabilirdim.Kapısında bir kitap duran kütüphaneye sessizce girip,o kitabı oradan çektim.
N:Tenten!kapı
-Ne?
Kapı çat diye üzerime kapandı.
-Kilitlendi deme bana
N:Maalesef öyle oldu.
En fazla bu kadar mal olabilirim galiba.
-Bana kağıt ve kalem bulabilir misin ?
N:Evet, bir saniye bekle
Dediğim gibi kağıt ve kalem uzattı,ben de yazmaya başladım.
"İçeride kaldık,lütfen kapıyı açar mısınız?"
Demir kapının altından bu notu görünecek kadar uzattım.
N:Ee,hangi rüzgar seni buraya attı?
-Sadece tuvalete gidiyordum ve kapı kapatma takıntım yüzünden buradayım.Çok özür dilerim Neji,hep sana sorun oluyorum.
N:Önemli değil.
...
3 saattir buradayız ve artık çıkış yolu bulamadığımız için pes ettik ve zaman geçirmek için bir şeylerle ilgileniyoruz.
Neji ile farklı taraflardayız.Yaklaşık 2 saattir yüzünü görmedim.Artık umrunda olmadığımı belli ediyor.Neden bana umut veriyor ve benden geri alıyor,bilmek istiyorum?Beni öldürüyorsun Neji..Senin içinde öldüğümü hissediyorum.

Neji'nin olduğu bölümden geçtim ama beni hiçbir şekilde fark etmedi.Kaşlarını çatarak bir şeyler yazmaya devam etti..

Ah,doğru ben diğer kızlar kadar ilgi çekici değilim.Benden daha iyi milyon kız bulabilir.Ben çok basitim...
Bunun farkına varmış olmalı.Ama bunu baştan düşünerek,benim hikayemi yarıda bırakmamasını isterdim..Kötü de olsa bir son isterdim.
Boş raflardan birisine oturdum ve düşünmeye başladım.Tüm hayallerini yitirmiş bir çocuktan farksızdım.Sadece kalbim her seferinde aynı hatayı yapıyordu
Sevmeyi..
Gözümden bir yaş aktı ve birkaç gözyaşından daha sonra kapıdan gelen bir ses duydum.Neji etrafta yoktu.Gitmiş olmalıydı kapıdan dışarı çıktım ve ıslak gözlerimle çatıya çıktım.Başka bir kızla benzer şeyler yaşaması düşüncesi beni huzursuz ediyordu.Böyle bir şey olmasını var saymam muhtemelen aptalcaydı ama bunu düşünmeden duramıyordum.
Çıkış yolu aramaktan ve ağlamaktan yorulmuştum.Hafifçe esen rüzgarla beraber gözlerimi yavaşça kapattım..