ZİFİRİ

Zifiri 9 | Ölüm Kadar

Bölüm 9; Ölüm Kadar Güzel Olduĝun İçin

Bir gölge gibi gözleri benimleydi. Ondan uzağa bir masaya geçtik ama her an nefesinin gölgesini de ensemde hissedeceğim diye ödüm kopuyordu. Gamze ve Emir arasında geçen sohbete dahil olmak yerine geriye yaslanıp bakışları dans eden kalabalığa çevirdim. İnsanlar gerçekten eğlenmeye çalışıyordu benim aksime. Tavandan sarkan ışıklandırmalar üzerlerinde şeritler çizerek aydınlatıyordu içeriyi. İçki ve sigara kokusu ciğerlerime işlemeye devam ederken Gamze'nin bana seslenmesiyle başımı onlara çevirdim. "Dans edelim mi?" diye sormuştu. Ben ve dans etmek? Dünya ve Güneş kadar uzaktık birbirimize. Başımı iki yana sallayıp önüme döndüm. Rüzgar Karahanlı'nın gözleri üzerimdeyken dans edecek keyfim olamazdı. Bir an önce evime geri dönmek istiyordum.

Bakışlarımı sakince ona kaldırdım, bana baktığını hissetsem de göz göze geldiğimiz an kalbimin üzerine düşen karanlık gölgenin altında nefesim ezilmişti. Yanında çok güzel bir kız vardı. Sürekli ona sokuluyor, midemin bulanmasına neden olacak hareketlerde bulunuyordu ama o hala kıza değil bana bakıyordu. Yeşil ağındaki soğuk ifadeyle içimi deşip geçebilirdi. Gözlerimi kaçırmak için kendimle savaştım ama bu gece onu göreceğim son gece olacaksa eğer ondan korkmayı bırakmalıydım. Mavilerim yeşillerinin karşısında durdu ve tüm kalabalığa rağmen sadece onu gördü. Yüzündeki ifade her saniye daha da ciddileşti. Yanındaki kızı da arkadaşlarını da duymuyor gibiydi.

Kaşlarımı kaldırdığımda dudağının kenarı tehlikeli bir biçimde kıvrıldı. Tavandaki ışıklar bir saniyeliğine onu karanlığa gömüp yeniden aydınlattığında yanındaki kız ilgisizliğinden bıkmış olacak ki doğrularak kucağına yerleşti ve bir duvar gibi aramıza yerleşti. Kafasını geriye atarak gözlerini yumduğunu gördüğümde yüzümü buruşturarak başımı çevirdim. Gamze birkaç yudum aldığı içki bardağını masaya bırakırken aptal aptal gülümsüyordu. Sanırım ilk defa içiyordu ve belli ki hemen sarhoş olacaktı. Emir Gamze'nin sersem gülüşüne gülümseyerek izlerken Gamze başını omzuma yaslayıp "Öyle güzel gülümsersen ben nasıl aklı başında düşünebilirim ki!" dediğinde, başımı hızla Emir'e çevirip Gamze'yi duyup duymadığına baktım. Onun da dudaklarımı benim gibi aralanmış aniden kaşlarını çatmıştı. Elini ensesine atarak başını başka tarafa çevirdiğinde Gamze'yi omuzlarından tutarak onu kendimden uzaklaştırıp yüzünü avuçlarımın arasına aldım. "Sarhoş oluyorsun daha fazla içme tamam mı?"

"Ben mi?" dedi sanki başka biri varmış gibi. İşaret parmağıyla kendini göstermişti. "Sen tabi, başka kimse var mı yanımda?" İçki bardağını ondan uzağa doğru itekledim. "Ama ben sarhoş değilim ki, Eğer sarhoş olsaydım sabahtan beri gözleriyle seni yiyen Rüzgar Karahanlı'yı fark edemezdim değil mi?"

Gamze bile fark etmişti bakışlarındaki tehlikeyi. "Nasıl baktığı umurumda değil." Dakikalar ilerledi. Coşku giderek artıyordu partide. Ortadaki kalabalık giderek çoğalırken müzikte onlara ayak uyduruyordu. Dj iyi iş çıkarıyordu. Yutkunarak ayağa kalktıktan sonra ellerimi saçlarıma daldırıp kesik bir nefes aldım. "Lavaboya gideceğim ben, Sende o zamana kadar diline hakim ol. Pişman olacağın şeyler söyleme sakın." Dudaklarını büzerek başını yana eğdi. "Gelmemi ister misin?" Gerek yok der gibi başımı iki yana sallayıp gözümü mekanın içinde dolaştırdım. Lavaboyu gözüme kestirdiğimde gitmek için hazırdım. Tabela kalabalığın ardındaki girişte olduğunu gösteriyordu. Hızlı adımlarla kalabalığın içine karıştım.

Terk kokusu sigara kokusunu bastırırken ellerimi dudaklarıma bastırdım. Kokularda sesler gibi birbirine karışmıştı. Kenardan gitmeye özen gösterirken önüme çıkan kafası güzel birkaç kişiyi ittirerek onları gerimde bıraktım. O sırada Model'den Pempe Mezarlık şarkısı mekanın içinde yankılanmaya başlamıştı. Durup, gözlerimi kapatıp kendimi şarkıya teslim etmeyi düşündüm bir an ama bundan hemen vazgeçerek kalabalıktan sıyrılmak için daha da hızlandım. Tam içlerinden çıkacaktım ki birinin bileğimden yakalamasıyla ayaklarım olduğu yere çivilendi.