Gıybet-i Wattpad

İngiltere Öncesi!

İrem'den:

Ali, beni alışveriş arabasına koymuş, bir bir dediklerimi üzerime atıyordu.

'Yavaş be!' dedim son attığı şey koluma çarparken. Arabayı durdurdu. Derin nefesler aldı. Yorulmuştu çocuk...

'Yoruldum. Daha ne alacağız?' dedi hayretle aldıklarımıza bakarken. 

'Senin kardeşin için.' dedim omuz silkerek. Daha sonra, gözüne bir şey çarpmış olacak ki, arabadan bir şeyi eline aldı... Çikolatalı sütümü...

'Kardeşim çikolata sevmez dediğimi hatırlıyorum?' dedi merakla bana bakarak. Elinden aldım sütü. Pipeti takıp, içmeye başladım. 

'Kendim için Ali...' dediğimde, hırkasını çıkarıp omzuna attı. Sütü köşeye koyup, arabadan atladım.

'Sevecek mi bunları?' dedi. Gülerek onayladım.

'Sağ ol bu arada.' dediğinde, tekrar elimi aldığım sütle, ona döndüm.

'Önemi yok.' dedim. Asıl sorun, bu iddiadan galip gelebilmekti.

'Ben gideyim, gerisini halledebilirsin. Şey, bir de.' deyip duraksadım.

'Kasa ileride, oyuncakçıda arama.' deyip gülerek dil çıkardım. Gülmeye başladı. Sanırım, bazı insanlar tanımaya değerdi.

                                                     🌍 🌍 🌍 🌍 🌍 🌍 🌍 🌍 🌍 🌍 🌍 🌍

İlay'dan:

Uzunca süren bir şaşkınlıktan sonra, dosyayı elime alıp sorulara baktım. Ya gerçekten sorular bunlarsa?

 Diğer bir açıdan biri bizle dalga geçiyor da olabilirdi. Ve İngiltere için son şansım, bu sınavdı. Hepimizin ailesi, tuhaf bir şekilde kabul etmişti. Bunu da mı aynı kişi planladı, bilemiyordum.

'Bu sorular çok zor ya.' diye sızlandım kendi kendime. O esnada, bir mesaj geldi. C2'den. Daha önce mesaj atmış bir anonim...

Anonim: Bana güven. Bunlar gerçek sorular. 

İlayshelley: Sen kimsin?

Anonim: Sana çok da uzak olmayan biri.

İlayshelley: Ne açıdan?

Anonim: Küçük bir çocuk desem?

İlayshelley: Dalga mı geçiyorsun olm?

Anonim: Seni o gün yalnız bıraktığım için, affet beni.

İlayshelley: Adını söylemezsen cevap vermeyeceğim. 

Anonim: Zaten hep görmezden gelmedin mi?

Son mesajdan sonra, cevap vermedim. Daha doğrusu, ne yazacağımı bile bilemiyordum. Bu, tanıdığım biriydi. Geçmişten silinmeyen bir iz... Ama kendimi ne kadar zorlasam da, cevabı bir türlü bulamıyordum. Tek bildiğim şey; beni George'ye ulaştıracak kadar seven biriydi...

                                                    🌍 🌍 🌍 🌍 🌍 🌍 🌍 🌍 🌍 🌍 🌍 🌍

Esra'dan:

Cihat ile uzun bir konuşmanın ardından, ne giyeceğime karar vermeye çalışıyordum. Sonuçta, sünnet de olsa, bir düğüne davet etmişti beni. Dolabımdan bir kıyafet alacağım sırada, mesaj sesi geldi. Koşup baktım.

'Bu arada, kitabı aldın mı?' yazmıştı. Aklıma kitap gelince, biraz düşündüm. Ama ne yazık ki, bayıldıktan sonra aklıma gelmemişti bile.