Bay Jeon

p

▪▪▪

Gözlerimi açtığımda revirdeydim.Etrafa bakındım.Kimse yoktu.

Kolumda bir serum vardı.Tam yataktan kalkıyordum ki odanın kapısı açıldı.Kendimi yatağa attım.

Gözlerimi kapadım ve uyuyor numarası yaptım.

Gelen kişi sandalye çekim yanıma oturdu.

-Hıck...Hıck...Kendimden nefret ediyorum.

Yu Jin...?Yu Jin neden böyle şeyler söylüyordu?Ardından konuşmasına devam etti.

-Seni haketmiyorum ki...
Yüzüne yaptığıma bak.Aptalın tekiyim.Saçma sapan yalanlara inanıp sonra revirde senin yanında ağlıyorum.
Aptalım belki ama
Çok seviyorum.

Dedi ve koluma yüzünü kapadı.Hıçkırıkları tutmak için derin derin nefesler alıyordu.

Ardından konuşmaya devam etti

-Senin yanağındaki çiziğin aynısandan kendimede yaptım,sen burda uyurken...
Biliyorum...(hıck) seninki kadar derin değil ama...Özür dilerim.

Bu kız deli miydi!?Kendi yanağınıdamı çizmişti!?

Bir hışımla gözlerimi açtım ve yatakta dikleştim.O ise şok olmuştu.Birşey diyemiyordu.

Yanağı...

Bir çizik vardı.

Neden kendime bunu yapmıştı...!?

Sağ elimi yanağına koydum ve çizik olan yere dokundurttum.

-Neden Yu Jin,ben senin ağlamana ağlarken sen...Aishh!

Diye lafa başladığımda derin bir nefes aldı ve elinin birini çizik olan yanağıma koydu.

-Senin yanağındaki kadar derin bi iz olmasada-

Sözünü kestim.

-Yapma.

Dedim ve yanağına yaklaştım.Burnumu yanağına dokundurttuğumda irkildiğini hissettim.Fısıldayarak konuştum.

-Sadece bana inan.

Dedim ve çizik olan yere minik bir öpücük koydum.

Bana bakışı tuaftı.Ardından bir elini yanağıma koydu ve

-Ödeşelim.

Dedi imalı bir şekilde.Yanağıma yaklaştı ve minik bir öpücük koydu.Ardından gülümsedi.

-Ödeştik.Beni affettin mi?Umarım affetmişsindir.Ben gidiyorum~

Dedi ve oturduğu yerden kalktı.Revirden çıkıp dersine gitti.

Yu Jin çok ilginçti...

Bazen çok utangaçtı,
Bazen çok sinirli,
Bazense çok cesur.

Aynı benim gibi diycemde ben hep cesurum falan.(*:D*)

Serumum bittiğinde hemşire gidebileceğimi söyledi.

Revirden çıktığım an yanıma yeni öğrenci Angel koştu.

Kolumdan tuttu ve

-Iyi misiniz!

Diye sorduğunda kolumu hızlıca kendime çektim.

-Evet.

Dedim ve öğretmenler odasına ilerledim.Herkes beni konuşuyordu.Bayıldığımı...

Bende insanım,bayılabilirim
Diycemde ben insan değilim,
"mükemmel insan" ım.