My Boyfriend is a Wattpad Author [Completed] UNEDITED

Chapter 7

Zeylee's Point Of View

Kakatapos ko lang maligo atsaka itinapon yung napinturahan kong uniform, ayokong makita payun ni mommy baka mag aalala lang yun.
Buti may Uniform pakong naka tambak sa Locker ko.

Papunta na sana ako ng classroom ng madaanan ko yung puno kung saan ako napahiya kahapon . Wala nakong pake kung mahuli man ako ng mga teachers o ng Dean ng school nato, ayoko lang talaga munang pumasok sa classroom, nakakahiya alam ko namang pagtatawanan lang ako dun, wala nakong pake sa report ko na yun.

Tumunog ang Phone ko at nag update nanaman si Babh DarktripAsteroid.
Pagbukas ko sa Wattpad app bumungad sa akin ang Story niya.
Titled: Falling Star, isang kwento na tungkol sa isang lalaking may Leukemia at ang gusto niya lang ay ang makasama ang mga mahal niya sa huling hininga niya .
Minsan naiinis ako sa Author nito eh,kasi kung hindi namamatay sa sakit ang nga character niya , namamatay naman sa Car Accident, Airlplain Crash o kaya sa mga Fighting Scenes . Perl kahit ganun mahal ko parin si DarktripAsteroid. Yieee.

Sandali kong nalimutan ang problema at pagkainis ko.
At sinimulan ko ng basahin ang chapter na kaka update niya lang.

"Chapter ** She's Weak"

O_______o?

Kanina lang sinabihan ako ng lalaking yun na mahina ako ah? Tapos ganito rin sa Update ni DarktripAsteroid? Grabehang Coincidence to ah?
Pinagpatuloy ko lang and pagbabasa hanggang as end of chapter.
Baka nakikita ako ng baby ko? Assuming ko talaga.

No!? Hindi dapat ako maging mahina, dahil sabi pa ni DarktrilAsteroid
"Wag kang mahina, dahil kakaawaan ka Lang "
Tama!! He's right!!! Mabuhay ang katipunan !!!

"ARAYYY!!!! " Biglang may tumama sakin ng isang itim na sapatos sa kalagitnaan ng pagsisigaw ko.
Makikita ko lang talga may Ari ng sapatos na to PAPATAYIN ko talaga!

Teka, sobrang katapangan naman yata yun? Ayokong maging kriminal.

"Kung gusto mong makipagbakbakan, dun ka sa labas at manghamon sa mga tambay "

Rinig kong sabi ng isang familiar na boses kaya agad akong umikot sa kinaroroonan nito .
Jusko, ang malas talaga wala sa timing.

"Hoy lalaki, sayo ba tong sapatos ha!?" tinignan ko ang papa niya at wala nga ang isang sapatos niya kaya sa kanya nga to, kainis anong akala niya sa sapatos niya? Papel na ang gaan gaan?

Tinanguan niya ako at as usual sinara niya ang librong binabasa niya.
Gwapo talaga siya. E-ste WALANG MODO. oo Wala siyang Modo!

"Anong pumasok sa utak mo at hinagisan mo ko nito na akala mo ke gaan gaan!? " bulyaw ko sa kanya.

"You're too noisy, while im here focusing reading this book. Then i got a idea to throw that into you. Just to shut you up. But i think i was wrong, tumaas ang volume eh"

-________- Tao ba talaga to? O Alien? Kasi habang nagsasalita yung karaniwan niyang ekspresyon yun parin eh.

"How many times do i had to tell you that don't stare me like that" this time, mangiti ngiti niya yung sinabi.

Siya!? Tinititigan ko!? Ews!kadiri!

"Ikaw? Tinititigan ko? You wish! " sigaw ko sa kanya at itinapon sa harapan niya ang sapatos niya.
Yung tipong inis na inis ka na pero siya tumatawa lang!?

Kabadtrip siya!