When Your Past Love Haunts You

Chapter 1: The Beginning ~

Denise Santos on the multimedia :>

Chapter 1: The Beginning ~

[ Den Santos POV ]

--11:11 pm--

"Sana may dumaan na meteor shower." bulong ko ng makita ko ang oras sa Iphone ko. Sana matupad na ang wish ko. My one and only wish, and that is to see him again.

Nandito ako ngayon sa veranda ng house namin ng mga bff's ko. Yeah may sarili na kaming bahay. We decided kasi na magsama sama nalang sa iisang bahay. Pumayag naman ang mga parents namin kaya walang problema. But hindi yun ang issue ko dito. What I mean is... Ang problem ko ay hanggang ngayon wala paring dumadaan na meteor shower. Ghad!! Mahigit isang oras na ang lumipas. 12:11 na oh. Wala na ata talagang pag-asa. Bakit ba kase lagi nalang ganito!!

"Hey Den. Bakit gising ka pa?" nagulat ako ng biglang sumulpot si Arcie na may dalang tubig.

"Kasi hindi pa ako tulog." binatukan niya naman ako dahil sa sagot ko. Hinila niya naman ang isang upuan at tinabihan ako.

"Hindi. May hinihintay pa kasi ako e." maayos ko ng sagot. Sakit kaya mangbatok ni Arcie.

"Naghihintay ka na naman ng meteor shower?" tanong ni Arcie sa akin. Tumango naman ako.

"Ayan tayo e. Kaya hindi umaasenso ang Pilipinas. Hanggang ngayon hindi ka pa din nakakamove on." dagdag niya.

"Anong connect nun Arcie?" sarcasm kong sabi. Natawa naman siya.

"Pero real talk girl. Move on na. Kasi kung mahal ka talaga ni Jundale, dapat matagal ka na niyang binalikan. Kaso wala e. Walang Jundale ang nagpakita sayo sa loob ng tatlong taon. At tigilan mo na din ang paghihintay mo ng meteor shower gabi-gabi, nagpupuyat ka lang para sa wala. At ito din ang tandaan mo. Hindi meteor shower ang magbabalik kay Jundale sayo." galit na sabi ni Arcie sa akin. Mabilis kasi talaga siyang magalit when it comes to Jundale which is my Fiance na SANA. Kasi naman daw matagal na akong iniwanan hanggang ngayon hindi pa rin ako maka move on? Bakit nga ba ang tanga ng mga tao? Iniwan na nga hinihintay pa din na bumalik. And sad to say, isa ako sa mga tanga na yun.

"Arcie. God knows kung gaano ko na gustong maka move on at kalimutan na ang lahat ng ito. Kaso wala e, everytime na gigising ako hanggang sa pagtulog ko lagi ko nalang naiisip si Jundale. Ewan ko ba, kahit na iniwan niya na ako without saying anything. Eh mahal na mahal ko pa rin siya." this time naiyak na ako. Wala ng bago? Almost every night lagi naman akong umiiyak. Lalo na pag feeling kong mag-isa nalang ako. Lagi ko nalang siyang naaalala. Lagi akong napaparanoid at ang daming tanong na bakit ang pumapasok sa aking isipan.

"Denise Innona look. Naiintindihan kita, kaso minsan naaawa na ako sayo e. Hindi mo lang napapansin pero nagiging miserable ka na ng dahil sa kanya. Sana minsan isipin mo din yung sarili mo. Love yourself first, before loving others. Inom ka na din ng kape, para magising ka sa katotohanang may mga pag-ibig na hindi talaga pwede!
" napaisip naman ako sa sinabi ni Arcie.

"Magpahinga ka na. May pasok pa tayo bukas." dagdag niya at pumasok na siya sa kwarto niya.

Sana bumalik ka nalang ulit Jundale. Para maging okay na ulit ang lahat :(

( flashback )

Graduation na namin ngayon sa high school kaya lahat kami masaya.

At ngayon turn na ng valedictorian namin para magspeech. And our valedictorian for this year is no other than my boyfriend, Jundale Bocitas ♥