10 steps to have sex (Book 1) ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

N I N E T E E N

Παραμονή πρωτοχρονιάς.

Φυσικά και μισούσα αυτή την μέρα. Τριάντα μια Δεκεμβρίου. Τελευταιά μέρα του 17'.

Δεν ήταν πως με ενοχλούσε πως τελείωνε το 17' , άλλωστε δεν συνεβει κάτι τόσο καλό στην ζωή μου.

Σταμάτα τα ψέματα Μπλερ, ο Άστιν μπήκε στην ζωή σου!

Ναι. Ίσως αυτό να είναι το μοναδικό πράγμα που έγινε το 2017 και με έκανε να αισθανθώ διαφορετικός άνθρωπος. Όλη μου η ζωή, η τουλάχιστον η περισσότερη μου, ήταν ένα ψέμα. Ο αδερφός μου και η κολλητή μου θέλονταν κρυφά και κανείς δεν μου είπε τίποτα. Όχι φυσικά πως ήταν υποχρεωμένοι και οι δυο τους να μου πουν, άλλα υποτίθεται ήμουν από τα άτομα που αγαπούσαν. Γιατί να μείνω στο περιθωριο; Θα ήθελα να ξέρω για τα συναισθήματα τους. Και επιπλέον, ούτε θα ήθελα να δω τα μούτρα του Μπράντον όταν μάθει τα καμμοματα της κολλητής μου. Και κάτι ακόμα χειρότερο; Προφανώς θα θεωρήσει πως ήμουν στο κόλπο , μιας και ο Ραιαν είναι αδερφός μου. Οι γονείς μου και το 2017 μου έδειξαν το χειρότερο τους πρόσωπο. Δεν έχουν νοιαστεί για εμένα από την ώρα πυ γεννήθηκα για να το κάνει τώρα.

Και μετά..

Μετά ήταν ο Άστιν.

Ο μεγαλύτερος μαλάκας του σχολείου. Ο player, ο άνθρωπος που πήδαγε την πρώην του αδερφού μου,ο άνθρωπος που πήδαγε γενικά ολόκληρο το σχολείο ήταν αυτός που έκανε τους τρεις τελευταίους μου μήνες καλύτερους. Είτε με τις συμβουλές του, είτε με τις πράξεις του, με τα λόγια του. Με όλα. Εχθές με άφησε έξω από το σπίτι μου με ένα πεταχτό φιλί στο στόμα και με ακόμα τόσο στο μέτωπο και στο μάγουλο. Τον αγαπάω.. πραγματικά τον αγαπάω. Και πραγματικά είμαι ερωτευμένη μαζί του. Άλλα πραγματικά, εκείνος νιώθει το ίδιο. Έστω και ελάχιστα συναισθήματα για εμένα;

«Μπλερ» η φωνή της επικριτική μητέρας μου ακούστηκε από τον κάτω όροφο. Έσυρα το σώμα μου από το κρεβάτι και γέλασα που φορούσα τα ρούχα μου, από εχθές το βράδυ. Το όνομα μου ακούστηκε ακόμα μία φορά και μούγκρισα στο άκουσμα του.

«Μπλερ, τι συμβαίνει; Έχει πάει τρεις η ώρα!» Η μαμά μου με κατσαδιάζει. Ναι, ίσως γύρισα στις 2:30 εχθές και με τις σκέψεις μου κοιμήθηκα στις 4:30, δύο ώρες μετά.

«Ναι μητέρα. Σηκώνομαι.» Λέω αναστενάζοντας. Ούτε θέλω να ξέρω τι έχουν κανονίσει για απόψε το βράδυ, και για το ρεβεγιόν της πρωτοχρονιάς. Το μόνο που θέλω, είναι να κλειστώ στο δωμάτιο μου και να αλλάξω χρόνο μόνη μου. Η με τον Άστιν. Ο οποίος θα ήταν αδύνατον να είναι εδώ, μαζί μου, άλλα μακάρι.