Eclipse (แปล) | Harry Potter Fanfic [#Drarry]

บทที่ 11 ความจริงในสิ่งลวง

ค่ำคืนค่อยเคลื่อนไปอย่างแช่มช้า แฮร์รี่รู้สึกคล้ายหลับ ๆ ตื่น ๆ อยู่เป็นระยะด้วยความอ่อนล้าที่มี แม้เสียงหวี่ ๆ ของแมลงก็ไม่สามารถทำสายความเงียบสงัดลงได้ ไม่มีแสงสว่างใดให้สายตาได้แลเห็น จนชั่วครู่คิดว่าตาคงฝาดไปแล้วเป็นแน่ที่ตื่นจากอาการสะลึมละลือมาเห็นเงาจาง ๆ ของต้นไม้ผ่านม่านความมืด มาบอกใบ้ว่าใกล้รุ่งแล้ว นัยน์ตาจดจ่อตรงนั้น – ที่ค่าคบไม้ใกล้ ๆ – จับจ้องลงไปดังหนึ่งจะช่วยเร่งแสงแห่งวันให้สาดฉายด้วยแรงปรารถนาให้จงได้ ตอนนั้นเองที่รู้สึกได้ว่าเดรโกขยับตัวบนหน้าตักเขา

แฮร์รี่เหลือบมองร่างซูบซีดของเดรโกอย่างมีหวัง แม้มองเห็นไร ๆ ในความสลัวมัวซัว ไม่นานนักเขาก็เขย่าตัวเดรโกเบา ๆ

"เฮ้... ตื่นแล้วหรือ"

"ฮืมมมอืมมม..."

"เดรโก"

ดวงตาเดรโกเตลิดเปิดกว้าง ตัวเนื้อกระตุกด้วยตกใจ "อ๊ากกก!"

เขากระเด้งตัวกลิ้งหนีจากแฮร์รี่ จนแข้งขาพันกับผ้าคลุม ชายหนุ่มพยายามพยุงตัวยืนขึ้น ทว่าด้วยขาที่พันกันยุ่งจึงล้มลงไม่เป็นท่า สีข้างกระแทกกับพื้น เขามองแฮร์รี่ด้วยความตกใจปนงงงวยผ่านเรืองแสงอรุณรำไร

"เดรโก..." แฮร์รี่ขาน ชักกลัวขึ้นมา เริ่มสงสัยว่ามโนภาพของโวลเดอมอร์ยังไม่สิ้นไป "เป็นอะไรหรือเปล่า"

ตาเดรโกเบิกโพลง ละจากใบหน้าแฮร์รี่มองผ่านความเงามืดรอบ ๆ ซ้ายที ขวาที ราวกับกำลังมองหาบางสิ่งบางอย่าง

"มืด... ไปหมดเลย..." น้ำเสียงแหบแห้งและสากห้าวราวตระโกนมาเป็นเวลานาน เขาเอื้อมมือข้างหนึ่งออกและงมคลำกับพื้น เอานิ้วจิกลงในเนื้อดิน "พื้น... รู้สึกได้แล้ว... ขอบคุณเมอร์ลิน... จับอะไรไม่ได้เลย"

"เดรโก" แฮร์รี่เริ่มเป็นกังวลจริง ๆ แล้ว

"ขยับไม่ได้... มองไม่เห็น..." เดรโกเอานิ้วคว้าชายผ้าคลุมขึ้นมา พยายามจะเอาขึ้นมาคลุมรอบไหล่ให้ดีขึ้น แต่ความที่ผ้าพันอยู่กับขาจึงติดแน่นไม่ขยับ หากยังดึงมันอยู่อย่างนั้น ตัวสั่นงันงกตลอดเวลา