Eclipse (แปล) | Harry Potter Fanfic [#Drarry]

บทที่ 11 ความจริงในสิ่งลวง

ฉันนี่โง่เง่าเสียจริง

ดัมเบิลดอร์เคยบอกว่าโวลเดอมอร์เป็นเลจิลิเมนที่มีพลังเก่งกาจ ตอนนี้แฮร์รี่เริ่มเข้าใจแล้วว่าเก่งกาจเป็นอย่างไร ดูเหมือนว่าหากใครคุมอำนาจจิตใจคนอื่นได้แล้วก็จะคุมร่างกายคนนั้นได้ด้วย โชคดีที่เดรโกเหมือนจะหลุดจากฝันร้ายที่โวลเดอมอร์สร้างขึ้นแล้ว ชายหนุ่มหายใจสม่ำเสมอ หัวใจเต้นเป็นจังหวะ และที่สำคัญเขายังไม่ตาย

แต่ตัวเขาไม่ขยับ

และไม่ตื่นขึ้นมาสักที

ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่สามารถปลุกเดรโกได้ เขาจึงพยายามบอกตัวเองว่าเป็นเพียงเพราะความเหนื่อยล้า เมื่อไรที่เดรโกได้นอนหลับพักผ่อนเพียงพอก็จะตื่นขึ้นมาอย่างสดชื่นและทำตัวเป็นเจ้างั่งอย่างเคย โดยตรรกะของเขาแล้ว เมื่อโวลเดอมอร์มีอำนาจควบคุมถึงเพียงนี้ ถ้าเขาจะให้เดรโกตาย เดรโกคงตายไปแล้ว แต่ไม่เป็นเช่นนั้น โวลเดอมอร์ต้องการสิ่งอื่น

เขาต้องการตัวฉัน แฮร์รี่ใคร่ครวญ พูดยังกับไม่รู้มาก่อน และตอนนี้เขาจะใช้เดรโกเป็นเครื่องมือ

เขาเอื้อมมือกระชับผ้าคลุมรอบตัวเดรโกให้แน่นขึ้นอย่างปกป้องเป็นการปลอบตนเองไปพลาง มือไปสัมผัสกับสายสร้อยเครื่องเวศมกำบัง อันเป็นเครื่องเตือนว่าสิ่งที่กั้นกลางระหว่างตัวเขาและโวลเดอมอร์ก็คือเดรโก มัลฟอยนี่เอง ไม่ใช่ความคิดที่น่าชื่นใจนัก เดรโกจะรู้หรือไม่นะว่าเขากำลังเอาตัวเองมาติดอยู่ตรงกลางระหว่างพ่อมดที่บาดหมางกันที่สุดในโลกเวทมนตร์

ป่านนี้คงสังหรณ์ใจบ้างแล้วละ

ถอนหายใจยาวแล้วเอนหลังพิงต้นไม้ เขาลืมไปแล้วว่าตนเองนั่งอยู่ตรงนั้นนานเพียงใด ความรู้สึกที่ขาก็หายไปตามกัน ทว่าน้ำหนักที่หน้าตักกอปรกับจังหวะหายใจช้า ๆ ของเดรโกมันทำให้รู้สึกสบายอย่างน่าแปลก ตอนนี้ขอเขาสบายอย่างนี้ไปก่อนแล้วกัน แฮร์รี่จัดแจงผ้าคลุมอีกครั้ง สอดชายผ้าเก็บใต้ขา ดึงผ้าขึ้นห่มเดรโกจรดคาง