EMPIRE HIGH

Chapter 5

Lakad lang ako ng lakad hanggang makalayo ako sa kanila at makatapat ako mismo sa isang gusali. Boys dormitory. Napailing na lang ako at naglakad na muli patungo sana sa likuran nito nang wala sa sarili kong sinipa ang isang basurahan na nakahara sa akin na punong puno din ng mga papel. Papabayaan ko na sana nang mapansin ko ang mga papel na may nakasula. Ginurihan din ang mga nakasulat pagkatapos dahil siguro sa pagkakasulat ng letra. Agad ko itong pinulot. It is a computer's font pero pansin ang di pagkauniporme ng huling letra. I'm not stupid para kalimutan ko ang nakita kong papel. (ref. to Chapter 2) Pinulot ko din at binuklat ang iba pang mga gusot nang papel. Parepareho. Pareparehong may pagkakamali sa ibang letra. Mas nagusot ko pa ito lalo. The one who shot that arrow on my room and on this ground, nandito lang siya.

That sht is just here inside the Empire High. At hindi bagay sa kanya ang huminga pa.

Jeena's POV

"What happened? Ano ba? Kanina pa kita tinatanong Jeena. Sagutin mo ako. Anong nangyari habang wala ako?" Galit na tanong sa akin ni Hera.

"Just like what she said. Nothing happened." At agad akong umalis sa clinic. Hanggang ngayon ay hirap pa din akong huminga pero mas mahihirapan akong huminga kung puro tanong ang sasabihin sa akin ni Hera. Pero hindi naman ako nagtataka pa. Fuschia almost killed me. Alam kong depensa niya lang iyon nang marinig niya ang pangalan niya pero hindi mawala kanina sa akin ang takot na baka napatay niya din ako kanina.

Mukhang tunay ang sinabi sa akin ng mga magulang ko noong mga labing dalawang taon pa lang ako kung saan iyon din ang unang pagkakataon kong makita mismo ang aking mga magulang na umuwi sa bahay ng may tama ng baril.

"Mom. Dad. What happened?" Kulang na lang mahimatay ako nang makitang may tama sila ng baril. My father has in his shoulders while my mother got one in her leg.

"Jeena. Go to your room."

"No Mom. Tell me Dad what happened. Kundi ako mismo ang aalam. Ang sabi niyo lang sa akin ay may pupuntahan kayong meeting pero bakit umuwi kayo ng ganyan?"

"Let her know everything." Napatingin ako kay Dad nang tumayo siya sa kinauupuan niya habang hawak ang kanyang kagagamot lang na balikat.

"We did attend a meeting sweetheart. But someone attempted an ambush."

"What? Sino naman ang gagawa nun sa inyo Dad? Hindi pa naman ganun kalaki ang negosyo natin para pagbantaan ng kung sino man." Totoo ang sinabi ko. Ilang buwan pa lang kami sa negosyo namin pero unti unti na itong nagkakapangalan pero hindi pa ganun kalaki ang perang naipapasok dito. Hindi ko alam kung paanong nakikilala kami ang aming negosyo pero iyon ang nangyayari.

"Hindi lang kami ang target pero pati ang kasama naming mga mhalagang tao."

"Are they royals? Kaya sila importante?"

"Yes." Nagulat ako sa sagot ni Mommy. I was just joking around about royalties.I'm being sarcastic about that.

"They're not a royal family like in England or other countries. But Jeena, they are the King and Queen of the another world which is hidden. They're just simply Morrigans and Morrigon which means Queen and King.." Hindi ko na bigla naintindihan ang lahat. Another world? And what? Morrigans? Morrigons? Parang nabasa ko na iyon sa telebisyon.

"We both vowed to that family. We owe them too much sweetheart. So much that we can't measure. A life is not even enough."Kinakabahan ako pero namamangha din ako.

"I want to see them Dad. I want to be friends with them and thank them." Napangiti sa akin si Mommy.

"We're thanking them Jeena. By being part of the Guardians. And as you grow older, you'll be part of it. Mamanahin mo samin ang pwesto bilang Guardian. Yun ang tanging pamana namin na hindi kayang tumbasan ng pera o ano pa man. Remember that."

"Then I want to grow Mom and Dad."

"Someday. Someday sweetheart."

Nabalik ako sa katinuan ko nang may mapansin akong kung ano na umaakyat sa isang puno malapit sa tambayan namin sa likod ng dormitoryo ng babae. No! Mali. Hindi kung ano dahil kung sino. Isang lalaki na umaakyat. Bigla akong kinabahan. Napatingin ako sa anggulo ng position nito at napatingin ako sa katapat nito. Fourth floor. It's either others' room, Hera's room, my room or Fuschia's room.

Napatingin ako sa kinuha niya sa likod niya. A bow and an arrow. Sa tingin ko, sa lahat ng estudyanteng nasa ikaapat na palapag ng gusaling iyon. Isa lang ang pinakaimportanteng tao.

I need to do something to save her. To save our Queen. And I need to be a Guardian to her. 

Edited.