Damian

POV rector

(POV Rector)

Ik zat met mijn benen op tafel in mijn stoel. Ik kon doen wat ik wilde. Ik was het schoolhoofd. Maar het was toch best saai hier te zijn. Er gebeurde nooit echt iets erg spannends of iets waar je plezier aan had. Ja, als je het geval bedoelde van Damian, dan wel. Het was wonderbaarlijk hoe makkelijk hij mijn zoon uitgeschakeld had gekregen. Mijn zoon Dave licht nu nog steeds op de bank in de kamer tegenover me. Knock-out. Damian was heel speciaal. Je zou zeggen dat hij Gods krachten had. Maar zo ziet het er niet naar uit. Met zijn korte zwarte haar en zijn oranje-rood achting ogen ziet hij er toch meer uit als de duivel. Ik dacht na. Wat als hij dat nu werkelijk was. Wat als hij nu werkelijk de zoon van de duivel is. Ik slikte. Die kon ik hier niet op school hebben. Hij zou veel sterker zijn dan Dave en die zou dan niet meer de beste zijn van de school. Ik pakte mijn studentenboek erbij. Daarin stonden alle leerlingen van alle semesters. Damian zat in het eerste semester. Ik opende het boek op pagina 10 waar ik hem vond. Ik bekeek hem goed en ontdekte in zijn nek een markering. Het zat op zijn hoofdslagader. Vanaf zijn schouder liep er een zwarte slang naar de achterkant van zijn oor. Ik vond het er interessant uit zien maar snapte niet waarom de jongen al zo vroeg een tattoo had op die plek. Dat was hartstikke ongezond, zo op zijn slagader. Ik pakte er een ander boek bij, want ik wist zeker dat ik het teken al een keertje eerder had gezien. In dit boek stonden alle speciale tekens van wezens, en waar ze naartoe verwezen. Ik keek bij de 'S' van slang, maar vond er niets. Daarna keek ik bij de 'Z' van zwart, maar vond ook niets. Ik dacht eventjes na hoe een werkelijke slang geheten zou hebben, als deze zwart was. Ik bedacht me 'black mamba' maar ook deze naam stond niet in het register. Ik wilde teleurgesteld het boeksluiten. Maar door mijn klunzigheid stootte ik het glas naast me om waar een sterke drank in zat. De alcohol vloeide over het papier. Vloekend probeerde ik het schoon te deppen met mijn mouw maar dat was tevergeefs. De letters vloeiden uit en ik kon niets meer van de tekst lezen. Maar er gebeurde iets. Iets onwerkelijks. De letters dropen af tot een lijn in het midden van de pagina. Het begon zich te vormen. Eerst leek het op een enorme duizendpoot door de nog uitstekende letters, maar daarna vervaagden die en was er eenzelfde slang tevoorschijn gekomen als in de nek van Damian. De slang leek zich te bewegen. Ik wreef me in mijn ogen toen ik besefte dat de slang ook daadwerkelijk bewoog. Hij kronkelde van de pagina af. Daarna gleed hij naar mijn hand. Hij glibberde over mijn vingers naar mijn bovenarm. Daar draaide hij zich omheen en liet zich toen vallen op mijn broek. Via mijn broek kroop hij naar mijn onderbeen en gleed toen op de grond. Meteen glipte hij  naar de boekenkast waar hij weer naar boven kronkelde. Hij gleed naar een lade. De zesde. Daarna een vak. Daarvan de zesde. En als laatste naar het zesde boek. Hij gleed tegen de kaft aan en drukte zich erin vast. Nu stond er een zwarte slang op het boek. Ik stond langzaam op. Nog nasteunend met mijn handen op het bureau liep ik naar de boekenkast. Ik haalde het zesde boek, van het zesde vak van de zesde lade. Ik keek wat er op de voorkant stond. Stamboom van duivels. Mijn adem stokte. Ik sloeg het boek open. Ik zag generaties van Duivels voorbij komen. Ze hadden allemaal opvolgers. Met elke bladzijde die ik dichter naar het heden bladerde, merkte ik dat de pagina's steeds roder kleurden. Ik kwam op een gegeven moment aan bij een foto van man en vrouw. De man heette Laurens Hellenburg. De vrouw Susan Hellenburg. Ze waren getrouwd en hadden 1 kind gekregen. 1 zoon. Die ene jongen heette Damian. Damian Helleburg. De jongen die mijn zoon had verslagen. Een bedreiging voor de school. Ik voelde me boos worden. Dat was niet wat ik wilde. Ik schrok ton ik ineens een meisje binnen zag stormen. Ze was hysterisch. 'Het is Damian.' hijgde ze. 'Hij is een duivel!'

Heeeeey!

Ik zei toch dat ik weer wat inspiratie zou krijgen na die fantasievolle wending? (-; 

Hoe vonden jullie de POV? Zal ik dat vaker doen, zodat jullie een beetje weten hoe anderen over Damian denken? Laat het me weten.

Groetjes van mij xoxo