Together Forever

1.3K 52 1
                                    

After 2 days...

"Apo? Sigurado ka bang gusto mong sumama doon? Baka lamigin ka dun!"

"Opo, Lola. Magaling naman na po ako eh. Pero babalik pa din po ako dito."

"Eh apo, may balak ka bang bumalik ng Massachusetts?"

I looked at Lola.

"Hindi ko po alam."

"Sige, pag gusto mo, tawagan mo ko para sabay tyo umuwi. Pag umuwi ka ng mag-isa dun, baka hindi ka na makaalis ulit ng buhay."

"Grabe ka naman, Lola."

"Lola, kasama nya naman po ako pag-pumunta dun."

"Pero tawagan nyo ko. Ano gusto nyo, maiwan ako dito? Inet-inet kaya, hello?"

They all laughed.

"Mag-iingat po ako, Lola. At pag may kailangan po kyo, tawagan nyo lng sina Nanay. Thank you po, Lola!"

I hugged her and Alden joined.

"Nako, Alden Richards. Siguraduhin mong ang apo ko lng ang mahal mo ah, pag-sinaktan mo to, nako! Mamili ka, mag-kulay pasa ka o magmumog ka ng sarili mong ngipin."

"Lola naman, syempre hindi ko pong magagwang lokohin si Maine. Eh ang tagal-tagal ko pong hinintay to, pakakawalan ko pa po ba?"

"Tama!"

Lola answered.

"Sige, mawalang galang na, pinipage na kyo."

We ran towards the line and waited for the people in front to get in the plane. When we got in, we went to our seats. We were seated at the very back of the plane and at the other part of it was the flight attendants.

"Okay ka lang dyan? Baka gusto mo magpalit tyo?"

"Hindi, okay na ko dito. Thanks."

"Maine, Alden, pwedeng papicture po?"

The pilot asked.

"Sure po!"

We stood up and went beside the pilot. The whole crew took pictures with us, and that felt weird.

"Thank you po!"

Then they all went back to wht they are doing. The plane flew off after 10 minutes and we were able to took off our seatbelts. I moved closer to him and snuggled him.

"Babe?"

"Hmm?"

"Pag nagka-anak tyo, ilan gusto mo?"

"Luh? Anak agad, babe? Diba pwedeng kasal muna? Pero natanong mo na rin, siguro, mga 3 lng."

"3? 30? 13?"

"Jusko po. 3 lng, babe. Kawawa naman ako pag 30. Gusto mo ikaw manganak."

He laughed.

"Basta, pag dating natin ng London, siguradong matutuwa syo si Lola. Matagal ka na rin nyang gusto makilala."

"Talaga? Bakit?"

"Eh dati pa kasi kita kwinekwento sakanya. Dati ko pa sinasabi sakanya na gusto kitang hanapin, makita, at mayakap."

"Hinanap mo talaga ako?"

"Oo. Nung pinaghiwalay tyo nung bata, lagi kong tinatanong si mommy kung may number sya ni Lola para matawagan kita, pero hindi sumasagot si Lola. Siguro dahil ayaw nya nga sakin."

"Maine?"

He asked.

"Hmmm?"

"Kung hindi ako artista, o ganito, kung ako parin ung lalaking mahirap, walang tatay, mamahalin mo parin ba ako?"

I looked at him, and I know that he is serious. I smiled and nodded.

"Oo naman. Alam mo bakit?"

"Bakit?"

"Dahil bata pa lang ako, may crush na ko syo."

"Di nga?"

"Oo nga."

"Ikaw ah, may pa-crush-crush ka pang nalalaman. Dapat sinabi mo na agad sakin para sinagot na kita."

"Wow. Kapal mo ah?"

"Joke lang."

He sighed and kissed me on the lips.

"I love you, Nicomaine."

"I love you too, Richard. Selfie tyo, send natin kay Lola Tinidora."

Memories of MaineWhere stories live. Discover now