Dashuri apo Urrejtje ( Hold On)

Pese

Mbante duart mbi timon dhe syte i kishte hedhur mbi Elenen qe qendronte e perhumbur me veshtrimin nga dritarja. Dridhej nga i ftohti. Siper kish hedhur pallton e Liamit por serisht kishte ftohte pasi rrobat ishin te qullosura.

Elena mbylli kapaket e syrit dhe nje gjume i lehte e rrembeu. Ndersa Liami ende mbante duart perqafuar rreth timonit e here pas here vidhte disa shikime nga ajo. Nderkaq si kolone zanore i transmetoheshin fjalet e burrit plak. Njehere mendonte se ai kish te drejte e disa mendime te tjera negative e mposhtnin kete mendim. Ai mendonte se kurre nuk egziston lumturia.

- Ndihme...largohu ma eja babi me ndihmo,- tha neper gjume Elena dhe levizte duart. Liami ndaloi makinen dhe po e shikonte çuditshem. Siç dukej ndonje makth mendoi dhe u perpoq ta qetesonte. Por prekja e beri te perhumbur dhe nje trazim e marrje mendsh. Si mundej ajo femer ta mposhte? Duhej te kishte ndonje kleçke me patjeter.

Nuk e mendoi as vete se çfarë i shkau mendja dhe afroi koken prane saj dhe ceku pak buzet e Elenes. Kjo e fundit hapi syte dhe e shtyu tutje.

- Çfarë po beje ?,- zeri i saj dukej i shqetesuar.

- Asgje,- ia ktheu ftohte,- po ti je mire ?

- Perveç ftohjes mire jam,- dhe ngrohu pak duart me fryme.

- Po flisje ne enderr prandaj.

- Dhe ?

- Dhe ...asgje ,- i tha Liami.

- Edhe pak kemi dhe mberritem. Kalo majtas ketu,- urdheroi Liamin ndersa ai e pa njehere çuditshem dhe tundi koken.

- Te bej nje pyetje ,- u sforcua pak Elena dhe thuri aty per aty nje buzeqeshje.

- Me thuaj ,- i tha Liami duke pare drejt.

- Pse mendon se nuk ekziston lumturia?

- Mendoja se do beje ndonje pyetje te tipit te rritur por per kete more si fillim aprovimin tim,- shfryu njehere e pastaj ne cep te buzes u formua nje buzeqeshje,- por gjithsesi me pelqen pyetja jote. Kalon dhe koha keshtu. Lumturia , me duket nje fjale galopante dhe per mua ajo jo qe nuk ekziston por edhe nese mundet  mund te zgjase vetem me milisekonda. Ne mund te themi jemi te gezuar kur arrijme ate qe duam dhe kemi sakrifikuar. Fitojme pothuajse çdo dite kenaqesi shpirterore apo edhe fizike. Por lumturi hmmm jo,- ndaloi nje hov dhe pastaj vazhdoi serisht ,- ti ç'mendim ke?
- Une menoj totalisht kundert.Ti qenke te skeptiket jo une per vete jam me epikuruanet dhe stoiket.  Per mua lumturi eshte kur qesh çdo dite nga pak , lumturi kur ke njerez afer , lumturi kur rrethohesh me dashuri. Çdo gje te bukur qe ndodh per mua ne jeten time. Nuk e perlufizoj dot si gezim apo kenaqesi. Le te thone ç'te duan ata te mençurit e ti bashke por per mua lumturi eshte edhe perjetimi i gjerave me te vogla. Per mua lumturi eshte te harrosh lumturite e veshtira dhe te lumturosh me te mirat qe te ofron jeta. Une lumturohem edhe kur lagem ne shi,- buzeqeshi ajo dhe pse buzi ishte bere manushaqe dhe dridhej pak.

- Qenke interesante ti Elena,-serisht ndaloi pak mendueshem dhe tha ,- a mundet te quaj Lena?
- Me pelqen Lena. Sa bukur tingellon,-qeshi ajo dhe po pershperiste me vete emrin ' Lena '. Te dy ndaluan per ca minuta dhe ishte Liami ai qe e theu heshtjen.

- Po njerezit pse degradojne deri ne vetevrasje ? ,- Elena uli veshtrimin poshte dhe u dend nga disa mendime.

Pse pikerisht kete pyetje ? Ka kaq shume pyetje ne kete bote dhe gjete pikerisht kete pyetje. Qetesohu Lena. Sa  bukur tingelloka emri Lena e sidomos e thene nga ai. Mjaft Elena. Qetesoi mendimet mendja e saj vazhdonte te llomotiste panderprere dhe me ne fund ndaloi duke u kthyer veshtrimin nga ai.