Dashuri apo Urrejtje ( Hold On)

Dy

Po priste urbani teksa shoqja e punes po i shkruante disa mesazhe ne telefon. Ia kthente me pertese sepse po mendonte per Xhefrin. Nese ajo do te kishte bere pakt me djallin donte te ndryshonte rrjedhen e jetes se saj. Do donte qe ai 15 Shtator kurre te mos kish ndodhur dhe sot te ishte nje tjeter Elene. Dikur kishin qene nje llastice e pamend qe krekosej para klases e ndersa jeta e kish transformuar keshtu.

- Ketu merret urbani per te Shqiponja ?,- degjoi gruan e nje zonje plak qe iu drejtua asaj. E zgjoi keshtu edhe nga ajo eufori mendimesh qe po e benin te perhumbur e te dukej si nje e vdekur ne boten e te gjalleve.

- Po, ketu merret ,- ia ktheu dhe i buzeqeshi lehte ndersa plaka e falenderoi.

Pas disa minutash urbani erdhi ne stacion dhe ajo hipi si gjithmone duke shmangur turmen. U mbajt diku dhe serisht u izolua ne boten e mendimeve. Kete here ne mendje po i sorollatej Liami. Po mendonte per puthjen qe kish lene ende gjurme mbi buzet e saja. Ishte puthja e pare per te dhe kish qene e paharrueshme. Liami po qe dinte te puthte mendoi ajo por e kritikoi veten. Ai nuk ishte veçse...

- Leket ju lutem ,- kete here nga ai bashkebisedim me veten e solli ne jetë zeri burreor i faturinos.

- Prit pak ,- dhe filloi te rremonte ne çante. Pa nga te gjitha xhepat por nuk po e shihte gjekundi.

Ku dreqin? Murmeriti me vete dhe vazhdronte te bente çorbe gjerat ne çante.

Prit.

Xhefri futi ne çanten e tij disa nga librat e saj dhe kulten dhe kish harruar t'ia jepte.

Jo jo jo. Nuk eshte e mundur. Dreqi ta marrte. Ne djall. Tha nen ze dhe po shihte nga faturinoj qe po priste t'i dorezonte ate katerqindelekeshin e mallkuar. 

- Epo...kam harruar kuleten ,- tha me nje ze te ulet qe prape se prape u degjua nga faturinoj.

- Me vjen keq por do te zbresesh ne stacionin tjeter ,- i tha ai dhe vazhdoi me tutje.

- Zoteri mbaje edhe per vajzen. Le te mos zbrese , mbase e ka me ngut ,- tha nje djale qe ndodhej prane saj. Ajo ktheu koken dhe po shikonte nga ai.

- Faleminderit ,- i tha dhe po shiheheshin ne sy per disa çaste. I gjate , me floke te kafe te kthyera me nje ane , sy serisht te kafte dhe pak fare mjeker. Kish veshur nje bluze te bardhe me nje xhaket blu siper e me xhinse te grisura.

Ishte i hatashem kalkuoi ne mendje Elena dhe u skuq per nje moment.

Mos u be budallaqe. Te lutem Elena njehere ne jeten tende mos ler ne nam. Mos u skuq vazdonte te çuçuriste me mendje dhe uli poshte syte.

- Asgje ,- ia ktheu djali dhe i buzeqeshi embel.

Urbani vazhdonte te ecte pertueshem por ne nje moment frenoi dhunshem. Elena u gjend ne krahet e tij dhe per disa çaste humben ne shikimet e njeri tjetrit. Me pak fjale shumezuan çdo pasgjer me zero dhe sikur ishin vetem ata te dy.

Pasagjeret ankoheshin e shanin shoferin ndersa ajo i kerkoi falje atij.

- S'ishte faji jot. Ç'a te besh keshtu e kane shoferet,- i tha ai dhe Elena thjesht aprovoi me koke. Ne nje stacion urbani u zbraz dhe nje vend afer tyre ishte bosh.
- Do te uleni ?,- e pyeti ai.

- Jo une zbres ne stacionin tjeter,- ia ktheu Elena. Nderkaq nje plake erdhi me shpejt dhe e zuri vendin.

Elena u kthye menjeane per t'u mos u perballur me shikimet e tij. Edhe ai filloji te dukej i shperqendruar.

Elena po e hetonte vjedhurazi me sy ate. Ai nxorri telefonin dhe telefonoi dike. Po i fliste me embelsi dhe here pas here e keshillonte te bente kujdes. Buzeqeshte e pastaj behej serioz.

Sa bukur qesh edhe kesaj mendja foli pa e perpunuar mire. Epo nw fund te fundit te drejte kishte. Kishte nje buzeqshje te kendeshme ai. Kur qeshte i formoheshin disa gropeza dhe e benin ate dukej me terheqes nga sa ishte. Djali e vereu qe dikush po e shikonte dhe i dhuroi Elenes nje buzeqeshje ndersa kjo e fundit filloi te mallkonte veten.

Me ne fund nuk po kishte frike nga nje djale. Nuk po frikesohej e trupi t'i dridhej. Ate te dite me Liamin ishte ndjere e tille dhe pse si dreqi e kishte bere qe t'i ngaterronte mendimet dhe zemra si toroleçke te shpejtonte rrahjet e zemres sa here qe emri i tij permendej apo edhe takonte.

U be gati te zbriste. Urbani ndaloi poashtu zbriti edhe ai.

- Hey vajze,- tha djali dhe i preku supin.  Elena u tremb per nje çast dhe u kthye me pas e çliruar kur pa ate.

- Po ? ,- vetem kaq mundi te thoshte.

- Si quheni ? ,- edhe ai totalisht i shperqendruar i beri nje pyetje tjeter nderkohe ne mendje kishte diçka tjeter per t'i thene.

- Elena , - tha ajo me zerin qe i dridhej dhe kroi qafen. Fiksim femijerie sa here qe ndihej ne siklet.

- Une jam Kleo ,- i tha tjetri duke i zgjatur doren. Elena zgjati doren ngadale dhe i buzeqeshi.

- Me duhet te iki. Paçim ,- tha Elena shpejt dhe u kthye me shpine per t'u larguar.

- Mirupafshim Elena ,- i tha edhe Kleo qe e ndoqi me sy derisa himbi rrugeve te lagjeve. E ndodhej me dy mendje:

1. Ta ndiqte siç bente dikur me motren e tij.

2. Te largohej e te shkonte ne pune.

E dyta i dukej me e arsyeshme sepse tashme ishte bere burre e nuk ishte me ai adoleshenti qe po t'i fiksohej ndonje sy jeshile ta ndiqte me te motren apo kur i fiksohej motres nje djale i gjate me syze.

Kur rritesh behesh me i pjekur dhe me i pergjegjeshem. E Kleoj gjithmone kish pasur frike nga rritja si fizike po ashtu edhe shpirterore. Kete e kish ndjere ate pasdite tetori kur kish pare filmin e preferuar Meri Popins qe s'i kish dhene te njejtin emocion dhe efekt. E ate here kish kuptuar se ish rritur e ai shpresonte qe te rrinte pergjithmone ne Neverland. Te ishte nje shok i Piter Pan-it e kurre te mos rritej por u be nje Uendi. E keshtu ishte caktuar nga nena natyra. Keto jane ligjet e saja. Qe prej asaj dite e kuptoi qe gjerat duheshin marre seriozisht mirepo pavaresish se sot ish rritur ai kish nje shpirt femije.

Futi duart ne xhep dhe rrugen per ne pune e beri mendueshem.

Elena , emri i preferuar i personazheve femrave te tij.

Po qe jeta ishte e bukur.

Si po ju duket historia?
Nje personazh i mire doli ne skene dhe rrasdhen e ka nje tjeter personazh pozitiv.

Ju kam bede disa personave histori. E tani thashe t'i bej njs here vetes si i mire qe jam.