Dashuri apo Urrejtje ( Hold On)

Tre

U kthye dhe u be gati te kaloj rrugen por nje makine e beri qe te ndaloje menjehere e bojerat se bashku me kartonin te fluturonin lart. Bojerat rane mbi makine duke e ngjyrosur. Leshoi nje klithme frike. Shkoi tek shoferi dhe filloj te bertiste. Nje djale i ri me tipare te bukura ishte shoferi.

- Nuk sheh rrugen ti ,- foli ajo mirepo ai e shtyu tutje. Makina e tij miliona dollareshe ishte llangarosur nga disa bojera nga nje deshtake.

- Fajin e ka surrati jot qe kalon me te kuqe. Shihe pak si e ke llangosur me ato bojerat e tua deshtake ,- tha ai dge hyri ne makine.

- Deshtak je vete. Per pak desh me shtype ,- i foli e nevrikosur.

- M'u hiq sysh se nuk kam nerva te merrem me pseudofemra si ti,- dhe u largua.

- Ti nuk je aspak mashkull. Je vetem nje qenie qe i rendon kesaj toke,- ia ktheu ajo. Ai i injoroi fjalet e saj dhe iku.

Shfryu dhe rendi me vrap drejt urbanit.

- Nuk kam mbaruar me ty  ,- djali e ndoqi me hapa te shpejte.

Elena i injoroi fjalet e tij dhe vazhdoi rrugen.

- Sa e mire qe qenke.

Urbani iku. Elena turfulloi me vete. Askush nuk Ishte te stacioni. Ai iu afrua asaj dhe e shikonte nga te pasmet.

- Po marr nje taksi zemer dhe shkojme tek ndonje hotel ketu afer ,- i tha ai dhe ajo iu afrua afer tij.

- Mati fjalet mire. Do pendohesh ,-ai beri nje qeshje ironike dhe i kapi te pasmet e saj teksa vu ne kerkim te buzeve te saj. Ajo e shtyu dhe nje makine ndaloi para tyre.

Elena hapi deren me vrull dhe hyri brenda.

- Te lutem me largo prej ketu. Pak hape me tutje sepse ai manjaku e ka kapur keq me mua ,- foli menjehere ajo dhe ktheu koken nga shoferi. Por kur pa djalin qe deri para disa çastesh ishte zene zbriti menjehere.

- Ta marrte dreqi. Do ta shenoj me patjeter ne kalendar. Kjo paska qene dite me e keqe e jetes sime,- filloj te monologonte me veten dhe pse ne nje moment u perhumb. Dita me e keqe e jetes se saj kish qene atehere ku prinderit ia kishin vrare dhe ate...

- Ej zemer u ktheve prape ne krahet e mi. Mos u merzit po vjen taksia ,- dhe iu afrua prane saj. I kapi doren dhe ia vendosi doren tek te pasmet e saja.

- Me lesho.

- Prekja ime nuk te lendon shpirt. Ndjeje,- i belebezoi. Shtregoi fort te pasmen e saj ndersa ajo ia futi me shpulle.

- Qenke e dhunshme por nuk me ke pare mua. Do te kenaq shpirt ,- ferkoi faqen ku pellemba e saj kish lene gjurme. Me doren tjeter ende vazhdonte te mbante te shtrenguar fort krahun e saj e ajo i lutej ta leshonte.

- Vajza te tha ta leshoje ,- dhe i gjuajti me grusht. E kapi nga jaka dhe i rrasi nja dy grushta te tjera qe e ben ate te rrezohej pertoke.

- Eja do te çoj ne shtepi.

- Mire,- pohoi e tronditur Elena dhe u fut ne makine.

- Je mire ? ,- e pyeti Liami. Elena pohoi me koke dhe mbeshteti koken mbi xham. Mijera mendime versulen mendjen e saj dhe ajo shkeput fare nga realiteti. Madje harroi se ndodhej ne makinen e djalit qe pak disa minuta me pare pati njr konflikt.

- Si e ke emrin ?,-e pyeti Liam duke ngare i qete makinen teksa nga radio e makines buronin tinguj te lehte te nje kenge franceze.

- Elena,- u pergjigj nga hiçi Elena duke u kthyer disi ne realitet.

- Ti ?

- Liam.

- Liam?! Emri i bebit tim ,- qeshi ajo dhe u kthye nga ai.

- Paskeni femije ?,- ngriti njeren vetull ai ne menyre habie. Dukej i bukur ashtu. Elena pati nje shperqendrim total dhe as vete nuk e kuptoi se pse pati nje çrregullim ne te gjithe qenien e saj. E kishte ngulur veshtrimin tek ai derisa truri te jepte sinjalin brenda 90 sekondash se e pelqente apo jo djalin perballe saj.

- Po me ha me ate veshtrim,- qeshi Liami,- e di qe jam i embel.

- Jo...

- Nuk ka nevoje ta mohosh. Trupi jot foli vete e sidomos mimika. E di qe ndonjehere reagimet fizike na tradhetojne nga ato se ç'ka duhet te themi,-ligjeroi Liami,- po m'u pergjigj pyetjes me lart.

- Ke pyetje ?

- Mos ndoshta vuan nga skleroza ?

- Jo tamam por harroj pergjithesisht edhe Xhefri keshtu me thote ,- buzeqeshi ajo dhe shushperiti floket e saj.

Atehere truri i Liamit filloj te punoje e te krijoj disa hamendesime. Kjo paska nje femije me emrin tim e ky Xhefri duhet te jetë babai.

- Nuk je e vogel per t'u bere nene ?

- Nene une ? Nga e nxorre kete ,- dhe Elena filloj te qeshe duke e riperseritur ‹nene une›.

- Po me ben lemsh tani. Dreqi ta haje a nuk the me pare qe edhe bebi jot kishte emrin tim ? ,- ndaloi. Semfori kish ndezur drite te kuqe.

Elena qeshi. Liami e pa venger dhe beri nje fytyre qe ne fjale perkthehej ' Pergjigju goce '

- Atehere,- beri nje pause te shkurter sikur po bente nje fjalim solemn perpara nje audicione e qe ajo duhet te kontrollonte emcionet,- une nuk kam femije por bebja ime ne te ardhmen do te kete, kete emer.

Liami shfryu. Qeshi njehere me veten dhe pastaj u kthye nga ajo.

- Po te jetë vajza ?

- Ç'te duhet ty.

- Se dije qe ishe nevrike.

- Ndersa ti je arrogant.

- Arrogant ?! A nuk duhet te me quaje mua heroin tend ? ,- Elena i tha te kthej djathtas.

-  Çfare ishte ajo sjellje kur per pak desh me shtype ? ,- beri Elena nje fytyre nevrike.

- Mberritem,- injoroi pyetjen e saj.

- Faleminderit ,- dhe doli nga makina.

- Kalofsh mire.

- Edhe ti.

- Elena ,- ajo ktheu koken ,- kush eshte Xhefri ?

- Ke dhe pak sekonda. Semafori do te ndizet e kuqe. Faleminderit edhe njehere ,- i tha Elena.

Liami qeshi me vete. Kjo vajze kishte diçka te veçante. Tejçonte tek njerezit nje pozitivitet dhe te bente per te qeshur pa kuptuar.

- Elena ,- belbezoi emrin e saj dhe qeshi serisht.

* Pa mbaruar historitë e tjera nuk ka me pjesë të kesaj historie. 😉😉😉